Huisanalist komt tot harde conclusie over Duivels: 'Te weinig kwaliteit aan bal'

Hoewel er nog een (levensbelangrijk) duel tegen Kroatië wacht, hebben de Rode Duivels afgelopen zondag de ondergrens bereikt. Er broeien ruzies binnen de spelersgroep, de resultaten vallen tegen en uiteraard liggen ook de prestaties ver beneden de maat. Andy Mulders, huisanalist bij VoetbalPrimeur.be, tracht de Duivelse malaise tactisch te verklaren.

Elk land probeert te spelen in functie van hun beste spelers. Als we naar de resultaten van de Belgen gaan kijken door de jaren heen, dan kunnen we enkel concluderen dat de beste spelers (zoals bij 90 procent van de clubs en landen) zich in het aanvallende gedeelte situeren. De reden daarvoor is logisch: deze spelers moeten de kwaliteiten hebben om een wedstrijd te beslissen. Dat kan je enkel doen door meer doelpunten te maken dan de tegenstander.

Voor de Rode Duivels zijn deze spelers Lukaku (maar dan moet je in functie spelen van hem), Eden Hazard (de reden waarom Martinez voor hem kiest) en Kevin De Bruyne. Iedereen kent de kwaliteiten van Kevin, hij is wereldtop op zijn positie en sterkte. Deze 3 spelers zijn of waren enorm belangrijk voor België om resultaten te behalen, zeker op de afgelopen WK’s en EK’s. Momenteel zijn twee van de drie totaal niet in vorm en creëren de Rode Duivels weinig overwicht in aanvallend opzicht.

De Bruyne heeft nood aan strakke tactische omkadering
Ik ben gaan zoeken waarom er frustraties heersen, vooral over De Bruyne, Hazard en Witsel. Wat scheelt er bij de Rode Duivels? Dat krijg je nu niet meer opgelost. Ik vrees dat ze de volgende ronde niet halen, want Kroatië is in mijn ogen het Trojaanse paard op dit WK. Ik zie die ploeg echt groeien op dit toernooi. Ik zie niet in hoe je met deze kern enig resultaat kan halen tegen Kroatië, zelfs met Lukaku.

Volgens mij is België heel afhankelijk van een goede Eden Hazard. Waarom noem ik De Bruyne niet? Omdat hij wel alles kan uitvoeren, maar vanaf het moment dat het tactisch niet loopt naar zijn mening, komen er frustraties. Dan heeft Kevin een tactische trainer nodig als Guardiola die alles omzet, zodat hij terug in zijn eigen kwaliteiten kan spelen. Dat kan De Bruyne in de wedstrijd zelf niet en Hazard bijvoorbeeld wel, door zijn aanwezigheid in bepaalde zones. Zo kan De Bruyne zijn team niet mee op sleeptouw nemen. 

De aanvallende analyse:

Als we gaan kijken naar de wedstrijd tegen Marokko kiest Martinez ervoor om Amadou Onana en Axel Witsel “in functie” te laten spelen voor hun meest creatieve spelers, met name De Bruyne en Eden Hazard. Ik ga proberen (kort) uit te leggen wat het plan was van de Belgen tegen Marokko:

Een voorbeeld: hier zie je dat Onana drie spelers naar zich toe probeert te trekken, door goed positie te kiezen in de driehoek (zie witte lijnen). Daardoor probeert hij een ruimte te creëren om KDB tussen de linies aan te spelen. Alderweireld moet hier altijd met de bal aan de voet de voorwaartse loopbeweging maken, waardoor de tegenstander een keuze moet maken: ofwel in positie blijven, ofwel uitstappen. Kiest de tegenstander om toch uit te stappen (zeker in deze zone van het veld), heeft De Bruyne zeer veel ruimte om een dreigende aanval op te starten. Zo speel je in de sterkte van je beste speler, met name De Bruyne.

Bovenstaande situatie geeft een zeer mooi voorbeeld van het spelbeeld van de Duivels (en de frustratie bij enkelen). Alderweireld krijgt hier de bal en er wordt passief druk gezet door de diepe spits van de tegenstander. Meunier staat volledig vrij en, indien de pass goed in zijn loop is, kan vervolgens al direct linies doorbreken met een loopactie. Mazraoui zou dan gedwongen worden om uit te stappen, waarna De Bruyne gebruik zou kunnen maken van de ruimte in de rug van Mazraoui. Alderweireld durft deze passing echter niet aan en kiest voor de ‘zekerheid’, ook al wordt hij niet aangevallen door een tegenstander.

Hier weet hij totaal niet wat hij moet doen. Alderweireld is niet comfortabel aan de bal. Hij heeft niet de kwaliteiten om een dreigende opbouw op te starten op hoger niveau.

En daarom kiest Alderweireld om de ‘hete aardappel’ door te geven aan een medespeler. Hier speelt hij de bal ook nog eens terug in de rug van Vertonghen, die achteruit moet om de bal te krijgen. Hier zie je Witsel ook teken doen: “Waarom speel je me niet in?”. Meunier geeft hetzelfde aan, want in deze fase moest Meunier altijd ingespeeld worden.

Op de volgende foto zie je al een ‘doodsteek’ voor de verdediging van België. De Bruyne komt de bal vragen en wil laten zien hoe het wel zou moeten. Hij speelt de lange bal. Met één (relatief) simpele lange bal wordt er een aanval gecreëerd. Groot nadeel: je beste speler bevindt zich niet in de zone waar hij het gevaarlijkste kan zijn. Daardoor speel je ‘in de kaart’ van de tegenstander.

Laatste voorbeeld van de aanvallende ‘onmondigheid’ van de Rode Duivels. KDB ontvangt hier de bal, speelt hem in naar Batshuayi en maakt de voorwaartse loopbeweging in de vrije ruimte. Aan de rechterkant zie je Meunier aanvallend meekomen. Die heeft een hele boulevard voor zich. Batshuayi neemt evenwel geen risico en speelt de bal achteruit.

Door dat terugdraaien van Batshuayi heeft Marokko de tijd om terug in positie te komen. De aanvallende dreiging wordt met andere woorden door de Belgen zelf onschadelijk gemaakt.

En dan duikt er nog een probleem op: het verdedigende aspect…

Hier zie je De Bruyne teken doen tegen Onana dat hij de situatie onder controle heeft. De tegenstander tegen de zijlijn en de voorwaartse actie van de tegenstander zijn gecoverd. Onana kiest daarentegen om tóch druk te zetten op de tegenstander in balbezit. Dat gaat naar alle waarschijnlijkheid een taak zijn die hij heeft meegekregen, aangezien hij in functie moet spelen van KDB.

Daardoor kan echter een tegenstander in de rug van De Bruyne de vrije ruimte tussen de linies opzoeken. De Belgische verdediging staat te ver naar achteren om te kunnen anticiperen op deze vrije speler. Uiteindelijk doet Marokko dat niet goed en lijden ze balverlies.

Om een laatste probleem aan te halen wil ik graag gebruik maken van de term ‘La Pauza’. Deze term of eigenschap wordt zeer vaak gebruikt in het voetbal. Sergio Busquets, Xavi, Gündogan, … maken of maakten er veel gebruik van. Maar wat is ‘La Pauza’ precies? Vrij simpel. De speler komt de bal vragen in de voeten en houdt deze bal vast. Op die manier probeert men de tegenstander uit positie te lokken. Dat zie je steeds meer bij defensieve centrale middenvelders. De bedoeling is om door te draaien en gebruik te maken van de ruimte in de rug van de tegenstander, die druk zet op jou.

Van die 'pauza' moeten Onana en Witsel meer gebruik maken om ruimtes te creëren voor E. Hazard en De Bruyne.

Een voorbeeld van La Pauza door Eden Hazard. Hij ontvangt de bal en zijn tegenstander zet druk op hem, waardoor er een ruimte ontstaat in de rug van de tegenstander.

Besluit:

De Belgen missen kwaliteit aan de bal. Martinez moet een manier vinden om de beste spelers in hun beste posities te laten fungeren. Daarbij komt ook nog eens dat er geen vertrouwen is bij beide centrale verdedigers (vooral Alderweireld). Witsel voert zijn taken uit, maar ook niet meer dan dat. Spelers nemen geen risico’s en initiatieven. De tegenstander heeft weinig moeite om dit België op te vangen aangezien ze meestal zelf hun aanvallen onschadelijk maken.