België op het EK U21: ambitieuzer dan ooit bij 4e deelname, resultaat niet heilig
Dinsdagavond zouden de Rode Duivels nog een overwinning moeten boeken bij Estland, maar vanaf dan moet de Belgische blik zich razendsnel verschuiven naar de nationale beloften. Die vatten woensdag hun Europese Kampioenschap aan met een wedstrijd tegen de leeftijdsgenoten uit Nederland. Wat mogen we verwachten van onze U21? VoetbalPrimeur.be schetst verleden, heden en toekomst, zoals dat hoort op een jeugd-EK.
Geschiedenis is kort en wisselvallig
De belofteversie van het EK bestaat toch al sinds 1978, maar op een Belgische deelname was het lang wachten. Pas in 2002 tekende ons land voor het eerst present. In gastland Zwitserland beten de troepen van toenmalig bondscoach Jean-François De Sart met overtuiging de spits af: tegen Griekenland werd gewonnen. Het bleek meteen het enige hoogtepunt, want na nederlagen tegen Tsjechië en Frankrijk moesten de Jonge Duivels het toernooi toch al na de groepsronde verlaten. Die geschiedenis herhaalde zich vier jaar terug, bij ons derde en voorlopig laatste optreden. In een zware poule met Italië, Polen en Spanje bleef het puntenmandje leeg …
Wat een contrast met 2007, toen de Belgische beloften wél luidop van zich lieten spreken. Een brilscore tegen Portugal en een nipte zege tegen Israël (0-1) kregen een gepast vervolg in een beslissende pot met onze noorderburen. Na een vermakelijke partij sloten de Lage Landen af op 2-2, waardoor de Belgen voor het eerst wisten door te stoten tot de knock-out-fase. In de halve finale versperde Servië de weg naar eeuwige roem (2-0), onder meer dankzij een vroege treffer van een toen nog piepjonge Aleksandar Kolarov. Als beloning kregen de Belgische U21 wel een ticket voor de Olympische Spelen in Peking overhandigd. De vierde plaats daar zou een eerste glimp betekenen van een nieuwe, talentvolle generatie. Onder meer Mousa Dembélé, Marouane Fellaini, Thomas Vermaelen en Jan Vertonghen blonken er uit.
Een roemrijke historie heeft België dus niet op het Europees Kampioenschap voor beloften (dat overigens tweejaarlijks georganiseerd wordt), al zijn daar verzachtende omstandigheden voor. Tot en met 2013 waren telkens slechts acht landen uitverkoren om mee te dingen naar de EK-titel. In 2015 werd dat aantal uitgebreid naar twaalf en inmiddels staat het zelfs op zestien. Naast de steile verbetering van de jeugdinfrastructuur vergrootte dat nieuwe format de kansen op kwalificatie. Niettemin deed de huidige lichting dat met verve. Op de gastlanden na was ons land namelijk als allereerste zeker van een startbewijs. Dat biedt perspectief, hoewel de groep met gastland Georgië en toppers Nederland en Portugal zwaar oogt.
Huidige generatie doet dromen …
De troepen van bondscoach Jacky Mathijssen zijn met gezonde ambities naar Georgië afgereisd. Daar zijn verschillende redenen voor. Zoals gezegd raasden ze doorheen hun kwalificatiecampagne. In een poule met Denemarken en Turkije als grootste uitdagers openden de Jonge Duivels met een vlekkeloze vijftien op vijftien. Daardoor hadden ze voldoende aan een puntje op bezoek bij de Denen (1-1) om een feestje te bouwen. Niet toevallig zorgde Loïs Openda enkele minuten na de rust voor de verlossende gelijkmaker. Met zeven doelpunten was de pijlsnelle aanvaller het grote uithangbord in de voorronde. Dat geweldige vormpeil bracht hem dit seizoen helemaal tot ontploffen bij RC Lens.
Openda is lang niet de enige aas in het kaartspel van Mathijssen. De Belgische fan hoopt zich de komende dagen ook te verlekkeren op een resem andere landgenoten. Sterkhouders als Charles De Ketelaere, Eliot Matazo en Aster Vranckx bouwden al ervaring op bij een Europese (sub)topclub. Ook vanuit de JPL lieten enkele jongelingen al fraaie staaltjes van hun talent bewonderen. Zeno Debast, Maxim De Cuyper, Mandela Keita, Maarten Vandevoordt … Elk op hun manier drukten ze hun stempel op de voorbije jaargang. Nee, zelfs de afwezigheid van absolute goudhaantjes Romeo Lavia en Arthur Vermeeren kan de pret niet drukken.
… van een échte ‘gouden’ toekomst?
Het wordt reikhalzend uitkijken naar de prestaties op het EK, met naast de eindwinst ook vier tickets voor de Olympische Spelen om te verdelen. Toch mag het resultaat nooit heilig zijn bij de jeugdcategorieën. Dat beseft de sportieve staf onder Mathijssen als geen ander. Uiteraard is winnaarsmentaliteit een onontbeerlijke eigenschap in het profvoetbal, maar de Jonge Duivels moeten zich vooral focussen op overtuigend veldspel en ervaring opdoen. Die zal later nog van pas kunnen komen. Per slot van rekening dient zo’n belofteploeg in de eerste plaats als opstapje naar het grote werk.
Laat dat dan ook de hoofdbetrachting zijn op dit EK: de toekomst van de Rode Duivels rooskleurig tinten. Niet vergeten dat er met Johan Bakayoko (20), Jérémy Doku (21), en Arthur Theate (23) nu al drie spelers in de selectie van Domenico Tedesco zitten die eigenlijk ook nog opgeroepen hadden kunnen worden voor de U21. De toekomst lijkt verzekerd, al leert het toernooi van 2007 dat lang niet iedereen uiteindelijk doorstoot naar (een heldenstatus bij) de grote jongens. Elke vergelijking met de klasbakken die België het voorbije decennium heeft voortgebracht is eigenlijk uit den boze, maar het toont op z’n minst aan dat er nog leven is na de (figuurlijke) dood.