De neergang van Sporting Lokeren: van bekerglorie tot net geen 50 jaar

Sporting Lokeren zou normaal in juni vijftig kaarsjes uitblazen, maar maandag werd stamnummer 282 vlak voor het jubileum failliet verklaard. VoetbalPrimeur.be maakte een overzicht van de neerwaartse spiraal van Lokeren.

Bekerwinst en Europese campagne in 2014

We beginnen bij de tweede en tevens laatst gewonnen bekerfinale. Op 22 maart 2014 nam Lokeren het in het Koning Boudewijnstadion, gesteund door 20.000 supporters, op tegen Zulte Waregem. Beide clubs hadden zich reeds moeiteloos geplaatst voor Play-Off 1. Het werd een echte cupwedstrijd met veel strijd, maar weinig hoogstaand voetbal. Lokeren wist echter de beker te pakken na een 1-0 overwinning. Het winnende doelpunt werd gescoord door Alexander Scholz.

Als gevolg van de bekerwinst mocht Lokeren naar de Play-Offs van de Europa League. Daarin trof het Premier League-club Hull City. In eigen huis, gesteund door een overvolle spionkop, trokken de Tricolores het laken naar zich toe. Hans Vanaken, de man die op Daknam zijn grote doorbraak kende, was de enige doelpuntenmaker: 1-0. In de terugwedstrijd verloor het  dan wel met 2-1, toch haalde Sporting het op basis van de uitdoelpunten. Lokeren naar de groepsfase!

In een groep met Trabzonspor, Legia Warschau en Metallist Kharkiv zette Lokeren sterke resultaten neer. In eigen huis haalde het 7 op 9, waardoor het finale verdict tien punten was. Helaas was die sterke campagne niet voldoende voor de kwalificatie, want Lokeren werd nipt derde in zijn groep. De troepen van Peter Maes verlaten Europa echter met opgeheven hoofd.

Seizoen 2014-2015

Tussen de Europese wedstrijden door moest Lokeren uiteraard ook in de eigen competitie aan de bak. In het laatste seizoen onder succescoach Maes, die met de Waaslanders drie keer Play-Off 1 haalde en twee maal de beker won, eindigde Lokeren op een achtste plaats in de reguliere competitie. In Play-Off 2 schopte Lokeren het tot de finalewedstrijden, maar het moest zich gewonnen geven tegen KV Mechelen. Enkele dagen later raakte bekend dat succescoach Maes de overstap maakt naar Racing Genk.

Seizoen 2015-2016

De eigenlijke neergang van Lokeren werd ingezet sinds het vertrek van Maes. Dat is niet alles, want ook sterkhouders als Hans Vanaken en Hamdi Harbaoui waren ondertussen vertrokken op Daknam. Bob Peeters kreeg de kans om het werk van Maes verder te zetten, zonder succes. Na tegenvallende resultaten werd ‘Lange Bob’ al eind oktober aan de deur gezet. Opmerkelijk genoeg gebeurde dat na een overwinning tegen concurrent KVC Westerlo. Amper een dag later raakte bekend dat niemand minder dan Georges Leekens zijn intrede doet op Daknam, dit al voor de derde keer.

‘Mac The Knife’ zorgde meteen voor een stevige organisatie bij Lokeren, dat zich zo alsnog zonder problemen kon handhaven in de hoogste klasse. Met namen als Ayanda Patosi, Koen Persoons, Killian Overmeire, Mijat Maric, Denis Odoi en Barry Boubacar Copa was de as van het sterke Lokeren van onder Maes nog niet helemaal weg.

Seizoen 2016-2017

Na een jaar was het Leekens-effect uitgewerkt. In oktober 2016 werd hij ontslagen wegens aanhoudend degradatiegevaar, ook nadat de supporters de Lokeren-coach meermaals op de korrel namen vanwege zijn defensieve aanpak. Een week later werd oud-speler en clubicoon Rúnar Kristinsson aangesteld als hoofdcoach. Lokeren herleefde opnieuw onder de IJslander en eindigde voor het tweede opeenvolgende seizoen op een elfde plaats.

Ondertussen bleef er van het succesteam uit de Maes-periode niet veel meer over. Onder andere Odoi en Patosi kozen eieren voor hun geld en vertrokken naar een andere competitie. De sterkhouders uit 2014 werden vervangen door een leger buitenlandse spelers, veelal uit de Balkan. Vanaf dan wordt  duidelijk dat van het sterke transferbeleid maar weinig sprake meer is. Bovendien is het een publiek geheim dat Dejan Veljkovic – spilfiguur in het omkoopschandaal – een vaste ‘klant’ was op Daknam.

Seizoen 2017-2018

De periode van Kristinsson was echter van korte duur. Na amper twee speeldagen en twee nederlagen zette voorzitter Roger Lambrecht – die nooit vies was van een trainersontslag - het clubicoon genadeloos aan de deur. Enkele dagen later verraste Lokeren met de terugkeer van Peter Maes, die inmiddels alweer ontslagen was bij Genk. De succescoach uit het verleden wakkerde het enthousiasme aan en zorgde voor een schokeffect. Dat effect was, vooral door de matige kwaliteit van de spelerskern, snel uitgewerkt.

Uiteindelijk kon Lokeren zich op de voorlaatste speeldag verzekeren van het behoud na een 1-2 zege uit bij Royal Excel Moeskroen. Toch kwamen de Waaslanders dat seizoen niet verder dan 31 punten. Met de hakken over de sloot heet  dat dan. In Play-Off 2 kende Lokeren weer een heropflakkering. Het haalde zelfs de finale tegen Zulte Waregem, de winnaar van de andere groep. In een spannende wedstrijd haalde Essevee het na strafschoppen.

Seizoen 2018-2019

Het daaropvolgende seizoen zette Lokeren echter snel weer met de voeten op de grond. Ondanks de komst van Olivier Deschacht, en een half jaar voordien Lukas Marecek en José Cevallos, slaagde Sporting er niet in om zich uit de gevarenzone te voetballen. Na tien speeldagen sprokkelden Maes en de zijnen amper zes schamele punten.

Ondanks de heldenstatus van de Limburger wordt hij in oktober dan toch ontslagen. Zijn aandeel in het Propere Handen-schandaal was voor voorzitter Lambrecht het sein om Maes aan de deur te zetten. De Lokeren-preses zelf werd ook genoemd in het onderzoek naar fiscale fraude in het Belgische voetbal, niet toevallig met Veljkovic als spilfiguur. Het huidige onderzoek is nog steeds lopende.

De Lokeren-preses gooide het over een heel andere boeg en koos voor Trond Sollied. Maar ook de Noor kreeg de trein niet op de rails. Een zware 4-1 nederlaag tegen KAS Eupen, meteen na de winterstop, bleek de doodsteek voor Sollied. Als derde trainer dat seizoen werd Glen De Boeck aangesteld. De discipline werd aangewakkerd, maar regelmatige resultaten bleven uit, waardoor Lokeren continu de rode lantaarn droeg.

Op de 28ste speeldag was het over en uit voor Lokeren. Na 23 seizoenen in de hoogste klasse was de degradatie een feit. De klap was groot, vooral ook voor Lokeren-boegbeeld Killian Overmeire. De supporters gaven alvast aan hun club trouw te blijven. Zij organiseerden voor de laatste thuiswedstrijd van het seizoen het #WIJZIJNLOKEREN-initiatief. Enkele duizenden fans hielden in het stadscentrum een ‘Feest van de hoop’, waarna een mars naar het Daknamstadion volgde. Sporting won zijn laatste wedstrijd in 1A met 3-1 van Cercle Brugge.

Overname en sportieve malaise

Eind juni raakte bekend dat voormalig spelersmakelaar Louis de Vries de fakkel bij Lokeren overnam van voorzitter Lambrecht, die 25 jaar aan het roer stond. De Vries toonde bij zijn aanstelling meteen veel ambitie. Zo wilde hij de Waaslanders snel terug naar de hoogste klasse brengen én waren er plannen over de bouw van onder meer een sporthotel. De beloftes van de Antwerpenaar bleken echter al snel holle woorden te zijn.

De Vries haalde dan wel een resem aan nieuwe spelers, veel zoden bracht  dat niet aan de dijk. De Boeck werd in november ontslagen als trainer. Stijn Vreven werd zijn vervanger, maar ook hij bezorgde zijn team niet de nodige punten. Ondanks de strijdlust verbleef Lokeren een heel seizoen lang in de gevarenzone, dat terwijl de Tricolores getipt werden als promotiekandidaat.

In het eerste seizoen in 1B eindigde Lokeren uiteindelijk op de laatste plaats en werd het sportief veroordeeld tot Play-Downs tegen KSV Roeselare. Deze wedstrijden werden omwille van het coronavirus nog niet gespeeld. De kans dat dit alsnog gebeurt lijkt onbestaande. Al is dat nog niet het ergste…

Financiële problemen

Alsof dat nog niet genoeg is, raakt kort na de jaarwisseling bekend dat Lokeren met serieuze financiële problemen kampt. Voorzitter de Vries kondigt een miljoenensponsordeal aan met het Chinese Kehua Sports, maar tot op heden ontving Lokeren nog geen cent. Verder flirt de gewezen makelaar met investeerders uit onder meer Guinee en Dubai. Allemaal draaiden ze tot dusver op niks uit.

De zorgen bleven zich opstapelen, want ook de spelers en trainer worden al een poos niet meer betaald. Zij kozen dan maar voor een staking, maar uiteindelijk besliste de groep toch om de laatste twee competitiewedstrijden af te werken. De laatste wedstrijd tegen Beerschot VA had veel weg van een zwanenzang. Tranen en ongeloof regeerden na afloop, zowel bij supporters als spelers.

Maandag viel dan uiteindelijk het doek.