Uitgeleid met waardigheid: de beste elf van KV Oostende uit tien jaar JPL
De Oostendse Titanic heeft schipbreuk geleden. Welgeteld tien jaar nadat KVO op stormachtige wijze in de hoogste klasse binnenkwam, heeft het degradatie-ijsschot genadeloos toegeslagen. In dat decennium lokten een heleboel klassespelers de (neutrale) kijklustigen naar de kust. VoetbalPrimeur.be stelt graag een Weireldploegsje van Oostendse makelij samen.
In het beste KVO-elftal sinds 2013 is ruimte voor een gezonde mix van onvervalste clubspelers, enkele cultfiguren en een dozijn aan talentvolle jongeren die Oostende als springplank naar een grotere club hebben gebruikt. De ploeg treedt aan in een 4-4-2. Tussen haakjes staat staat telkens de periode en het aantal competitiewedstrijden vermeld waarin de speler de Oostendse kleuren verdedigde.
Doelman
Niet zelden kregen De Kustboys kopzorgen vanwege de man onder de dwarsligger, de positie die in al die jaren misschien wel het vaakst ter discussie stond. Ook Didier Ovono (2013-2016, 89 w.) liet af en toe wel eens van zijn pluimen. Niettemin maakte hij van alle kandidaten de grootste indruk, al was het maar dankzij zijn begeesterende uitstraling. In zijn beste dagen viel de 44-voudige Gabonese international erg lastig te vloeren.
Verdediging
De driekleur mag uit, want onze volledige achterhoede heeft Belgisch bloed door de aderen stromen! Om Brecht Capon (2015-nu, 184 w.) valt gewoonweg niet heen te manoeuvreren. Al sinds het derde seizoen van KVO in de Jupiler Pro League is de West-Vlaming van de partij. Als noeste, slimme werker kreeg hij niet altijd de schijnwerpers op zich, maar reken maar dat hij op de tribunes van de Diaz Arena nog steeds doodgraag gezien wordt. Datzelfde geldt voor zijn collega aan de overzijde, Jelle Bataille (2018-2021, 86 w.). Als geboren Oostendenaar heeft die natuurlijk een streepje voor. Hoewel ook Bataille verkiest om vanop rechts te spelen, bewijst hij nu bij Royal Antwerp FC dat hij op de linkerflank eveneens zijn streng kan trekken.
In het hart van de defensie prijkt een duo dat recent ook de dienst uitmaakte bij … de Rode Duivels. Het zet het kennersoog van de Oostendse scouting enkel in de verf. Zowel Wout Faes (2018-2020, 63 w.) als Arthur Theate (2020-2021, 38 w.) waren bij aankomst in de kuststad immers al min of meer opgegeven voor het topniveau. De zeelucht heelt echter vele wonden. Beide jonge verdedigers zetten er grote stappen voorwaarts en begonnen zo aan hun opmars naar de Europese subtop. Bij respectievelijk Leicester City en Stade Rennes doen Faes en Theate het momenteel meer dan behoorlijk.
Middenveld
Balvastheid, recuperatievermogen, strakke passing en spelinzicht: welke trainer droomt daar nu niet van op zijn middenstrook? De tandem Sébastien Siani (2013-2018, 164 w.) – Michiel Jonckheere (2011-2020, 178 w.) biedt de nodige garanties. De Kameroener voetbalde in ons land ook nog voor onder meer RSC Anderlecht, Royal Antwerp FC en Sint-Truiden, maar zijn hoogste toppen scheerde hij in Oostende. In de as van het elftal krijgt Siani een lokale held naast zich. Clublieveling Jonckheere bouwde mee aan de promotie naar de JPL en stond ook daar jarenlang zijn mannetje. Twee mannen die hun leven zouden laten voor de welvaart van KVO!
De toets genialiteit, die moet dan weer komen van de twee buitenspelers met een vrije rol. Fernando Canesin (2013-2019, 208 w.) bracht de Braziliaanse samba naar de Belgische kust. Bij Anderlecht wilde het nét niet lukken, maar in Oostende kon hij zich naar hartenlust uitleven. Technisch kon Canesin uitstekend uit de voeten, al voelde hij zich nooit te beroerd om het truitje nat te maken. De rol van spelmaker is dan weer weggelegd voor wijlen Franck Berrier (2013-2018, 140 w.). Bij SV Zulte Waregem had de sierlijke Fransman zich al ontpopt tot één van de beste nummers tien uit het vaderlandse voetbal. Enkele tientallen kilometers verderop trok hij die lijn vrolijk door. Vaak was het duimen en vingers aflikken wanneer Berrier aan de bal kwam.
Spits
Twee Afrikaanse jongens bevolken de voorhoede, zij het met uiteenlopende profielen. Fashion Sakala (2018-2021, 94 w.) bleek vooral onder Alexander Blessin een gesel voor de tegenstand. Met zijn snelheid, diepgang én scherpe neus voor doelpunten paste de verfrissende Gegenpressing hem als gegoten. Ook na zijn transfer naar Rangers FC blijft het vlot lopen voor Sakala, wat een bewijs is van zijn kunde. Wie kan hem beter vergezellen in de aanval dan beste schutter van de voorbije tien jaar bij KVO ? Knowledge Musona (2015-2018, 104 w.) liet de supporters liefst 41 keer juichen. Naast die vele treffers en zijn sportieve bijdragen denken de Oostendenaren vooral graag terug aan zijn eeuwige glimlach. Zijn bijnaam ‘The Smiling Assassin’ had hij dan ook niet gestolen …
Bankzitters
- Guillaume Hubert : het boomlange sluitstuk nam de laatste jaren de handschoen (letterlijk) op en maakte alvast een pak minder fouten dan bij zijn voorgaande clubs
- Baptiste Schmisser : naam die achteraan het geheugen zat, maar de kopbalsterke verdediger was wel van goudwaarde bij de promotie én de eerste stapjes van KVO bij de elite.
- Nicolas Lombaerts : liet vooral in zijn eerste seizoen zijn onversneden métier bewonderen, al eindigde het verhaal bitter door contractperikelen.
- Kevin Vandendriessche : nog zo’n boegbeeld dat elk supportershart sneller deed kloppen. Technisch bestaan er betere voetballers, maar grinta en leiderschap kunnen veel oplossen.
- Jordan Lukaku : tegenwoordig volledig verguisd, destijds in Oostende auteur van de beste periode uit zijn carrière.
- Adam Marusic : slechts één jaar kwam hij uit voor KVO, evenwel ruim voldoende om zich in de etalage te zetten. Na een knalseizoen volgde een droomtransfer naar Lazio.
- Andrew Hjulsager : de huidige Buffalo was met zijn traptechniek en spelinzicht één van de grootste lichtpuntjes in de voorbije donkere jaren.
Laurent Depoitre : al lang niet meer spontaan geassocieerd met de Belgische kust, maar daar beleefde de bonkige spits toch echt zijn doorbraak bij het grote publiek.