VP’s Elf van de Heenronde: straffe afweertandems bij Antwerp, Club Brugge en Genk

Afgelopen weekend rondde de Jupiler Pro League 2020-2021 speeldag zeventien af, zodat de heenronde tot de geschiedenis behoort. Mede door de impact van het coronavirus lijkt ‘wisselvalligheid’ de rode draad in de eerste competitiehelft. Gelukkig ontsnapten enkele individuen aan dat grillige verloop. Naar goede gewoonte gaat VoetbalPrimeur.be naar hen op zoek in de Elf van de Heenronde. In deze derde aflevering: de twee beste centrale verdedigers.

Carlos Cuesta (KRC Genk)
Bij herfstkampioen lopen offensieve troefkaarten als Theo Bongonda en Paul Onuachu wekelijks in de kijker, maar de succesvolle resultaten kwamen er eigenlijk na een verdedigende aanpassing. Toen de inmiddels verguisde Jess Thorup omschakelde naar een driemansdefensie, raakte de Genkse trein pas echt op toerental. In de volledig Spaanstalige achterhoede geeft deze Cuesta de betrouwbaarste indruk. Volgens huidige coach John van den Brom is de Colombiaan ook de hardste van de drie. Eentje om schrik van te hebben.

Ritchie De Laet (Royal Antwerp FC)
Hét boegbeeld van de Bosuil anno 2020! Waarom het rood-witte legioen zo hoog oploopt met ‘haar’ Ritchie, valt simpel te verklaren. Eerst en vooral spat de grinta van het televisiescherm telkens wanneer De Laet een messcherpe sliding inzet of aan één van zijn befaamde rushes begint. Daarnaast haalt de nu 32-jarige wittekop gewoonweg het beste niveau uit zijn carrière. Dat doet hij overigens al ruim een jaar lang, uitgerekend tegen zijn voet vanop de linkerkant. Sommigen bombarderen de Antwerpenaar dan ook tot dark horse voor de Gouden Schoen óf een selectie voor de Rode Duivels.

Hannes Delcroix (RSC Anderlecht)
In wanhopige speurtochten durven wel eens de grootste ontdekkingen opduiken. Vanwege blessureleed bij Elias Cobbaut, het afscheid van Vincent Kompany en een ware coronaplaag moest Anderlecht halfweg oktober puzzelen in het hart van haar defensie. Jeugdproduct Delcroix verscheen aan de aftrap en zou prompt dat plekje niet meer afstaan. De stijlvolle linkspoot is een absolute revelatie: een heel beredeneerde verdediger, die zelden fout opgesteld staat en steeds geconcentreerd inspeelt. Die kwaliteiten hebben zelfs Roberto Martinez al overtuigd.

Dorian Dessoleil (Sporting Charleroi)
Wat in de schaduw van de grotere vedetten in onze competitie, maar het meubelstuk van de Zebra’s blijft jaar na jaar stapjes vooruit zetten. Op zijn 28e blijkt Dessoleil beter dan ooit. In het luchtruim valt hij nauwelijks te vloeren en met de aanvoerdersband om de arm geeft hij de noodzakelijke leiding aan zijn relatief jonge collega’s in de achterlijn. Dat Charleroi er dit seizoen al zeven keer in slaagde om de nul te houden, valt grotendeels aan hem toe te schrijven. Als geboren en getogen Carolo ligt Dessoleil bovendien bijzonder goed bij de fans.  

Jhon Lucumi (KRC Genk)
De linksvoetige exponent van het Zuid-Amerikaanse afweertrio bij Genk wordt misschien wel het meeste talent toegedicht. Als Lucumi er volledig met zijn hoofd bij is, heeft hij alles om door te stoten naar een grotere competitie. De rijzige verdediger combineert kracht met snelheid, onverzettelijkheid met souplesse, duelkracht met uitvoetballend vermogen. Jammer genoeg laat de concentratie het bij momenten nog afweten, waardoor Lucumi al eens helemaal uit positie durft te lopen. Aan van den Brom en co om hem bij de les te houden.

Clinton Mata (Club Brugge)
Toegegeven, de Angolees-Congolese Luikenaar had even goed bij de rechtsachters kunnen prijken. In die hoedanigheid brak Mata destijds ook door bij Charleroi, als volbloeds wingback. De laatste jaren onderging hij echter een halve gedaanteverandering. Zijn aanvallende driften blijven een wapen, maar zitten steeds dieper verscholen onder een indrukwekkend defensief pantser. In de eerste plaats staat Mata nu te boek als een krachtpatser die nauwelijks te passeren valt. Doodzonde dat hij niet meer te selecteren valt voor de Rode Duivels.

Brandon Mechele (Club Brugge)
Als vaste maatje van Mata kan het contrast haast niet groter zijn. Terwijl die laatste hoogstwaarschijnlijk al na vijf luttele minuten in het boekje van de aanwezige scouts verschijnt, valt Mechele op door … zijn onopvallendheid. De West-Vlaming staat eigenlijk voortdurend perfect opgesteld, wat hem toestaat om vijandelijk gevaar te neutraliseren nog voor het ontstaan is. Op flankvoorzetten valt de halve libero zelden tot nooit te verschalken. De ideale stille kracht.

Abdoulaye Seck (Royal Antwerp FC)
Je hebt power, oerkracht … en dan is er Seck. Niet toevallig luidt de bijnaam van de Senegalees ‘King Kong’. Voor amper 25.000 euro plukte de gewiekste Luciano D’Onofrio hem weg in Noorwegen. Inmiddels is Seck tot een onmisbare schakel uitgegroeid in het tactische plaatje van Ivan Leko. Dat de kolos zowat al zijn duels zou winnen, viel te voorspellen, maar wie had gedacht dat hij ook voetballend zo goed zijn streng kon trekken?

Arthur Theate (KV Oostende)
Niet enkel in de bovenlaag van de Jupiler Pro League blinkt goud, ook daaronder vallen enkele fonkelingen waar te nemen. Eén van dé revelaties van de heenronde voetbalt tweewekelijks aan het zeetje. De jonge Theate ruilde Standard Luik deze zomer voor een peulschil in voor Oostende en zal zich dat nog geen seconde beklaagd hebben. Onder Alexander Blessin valt de linkspoot op dankzij zijn uitgekiende positionering en felle voorwaartse druk. Die capaciteiten leidden ertoe dat de belofteninternational al zeventien keer de 90 minuten mocht volmaken.

Zinho Vanheusden (Standard Luik)
Dat de sportieve cel in Luik Theate richting de kust liet vertrekken, had deels te maken met de aanwezigheid van Vanheusden. Al enkele jaren wordt de Limburger beschouwd als de toekomst van de Belgische achterhoede. Dat verwachtingspatroon vulde hij tussen augustus en begin november ook meesterlijk in, wat hem zelfs aan zijn eerste cap bij de Rode Duivels hielp. Tot die ijzingwekkende schreeuw zijn opmars abrupt halt toeriep. Hoewel Vanheusden pas 21 jaar jong is, kreeg hij toch al met zijn derde loodzware blessure af te rekenen. Vriend en vijand hopen van harte dat de pech nu voorgoed ophoudt.

Nu is het aan jullie! De lezers van VoetbalPrimeur.be hebben namelijk een belangrijke stem in de samenstelling van het elftal van de heenronde. Hoe? Door te stemmen in onze poll, natuurlijk. De keuze van de lezers telt mee voor vijftig procent, onze redactie vult de andere helft in. Per positie zijn er voor de top-vijf maximaal vijf punten te verdienen, zowel bij de lezerspoll als in het oordeel van de redactie. Wie gezamenlijk het hoogste aantal punten verzameld heeft, komt in onze ‘Elf van de Heenronde’. Stemmen dus!