Tussenbalans bij Genk: koning van de gelijke spelen heeft stilaan déclic nodig
Nu de interlandonderbreking haar einde nadert, staat de Jupiler Pro League weer in de gang te trappelen. Eén derde van de competitie ligt achter de rug. Hoewel er uiteraard nog veel kan veranderen, hebben de eerste tien speeldagen al bepaalde indrukken geboden. VoetbalPrimeur.be maakt een tussenbalans op bij onze verschillende topclubs, van onder naar boven in de stand. In deze aflevering aan de beurt: KRC Genk.
Statistieken
Huidige positie in de stand: 7e
Aantal punten: 15 (3W – 6G – 1V)
Doelpuntensaldo: 16-10
Topschutter: Tolu Arokodare, Bilal El Khannouss, Daniel Muñoz, Joseph Paintsil en Andi Zeqiri (2)
Assistkoning: Joseph Paintsil (3)
Aantal clean sheets: 4
Tussenbalans
Genk vatte het nieuwe seizoen aan door zichzelf het predicaat van ‘morele winnaar’ op te spelden na de sensationele titelontknoping in mei. Daar koop je in werkelijkheid uiteraard niets mee, maar het moest de Limburgse burger wel moed geven, zeker omdat op Mike Trésor na de basiself ongewijzigd bleef. Die moed kreeg een fikse knauw in de Europese voorrondes. Nadat het zichzelf enkele keren vakkundig in de voet schoot, mocht Genk nog blij zijn dat de waterval binnen het UEFA-systeem neerklaterde in het bassin van de Conference League. Het uitvallen van Bryan Heynen, toch nog steeds de rots in de branding in de as van het veld, bleek een serieuze aderlating.
Inmiddels draaft de aanvoerder opnieuw over de grasmat, al heeft zijn terugkeer de resultaten nog niet met een schok de hoogte ingestuwd. Na tien speeldagen mag je Genk gerust als de ‘koning van het gelijkspel’ betitelen. Liefst zes keer kon een tegenstander de vicekampioen in bedwang houden. Daar zaten overigens vier thuiswedstrijden bij, vaak tegen niet bepaald de sterkste tegenstanders: Sporting Charleroi (0-0), Sint-Truiden (3-3), KVC Westerlo (3-3) … Telkens weer dook er een onvoorziene omstandigheid op die Genk ervan weerhield om een wedstrijd helemaal over de streep te trekken. Het leidde al meermaals tot gemor op de tribunes van de Cegeka Arena.
Wouter Vrancken blijft er echter heilig van overtuigd: zijn elftal komt er wel. Gezien de uitmuntende kwaliteit in zijn spelersgroep zijn de meeste volgers geneigd om hem gelijk te geven. Aanvallend tovert zijn Genk met de regelmaat van de klok geweldige patronen op de mat, zoals in de laatste partij voor de interlandbreak nog bleek. De topper bij KAA Gent was er eentje van erg schone makelij. Niettemin stapten de Limburgers ook toen weer op de bus met slechts één puntje in de tas. Stilaan is het tijd om een reeks neer te zetten, om die mentale klik te maken. Met duels tegen KV Mechelen en KV Kortrijk in het verschiet moet niets minder dan zes op zes de doelstelling zijn.
Tot slot blijft het hameren op dezelfde, intussen verroeste nagel: de leemte die Paul Onuachu achterliet, blijft niet (volledig) opgevuld. Tot dusver slaagde geen enkele Genkie erin om meer dan twee keer raak te schieten in de JPL. Ook de twee diepe spitsen niet, Tolu Arokodare en Andi Zeqiri, al heeft die laatste wel nog wat respijt gezien zijn late aankomst in ons land. Het gevaar komt nog steeds van alle kanten, zal Vrancken aanstippen, en dat is zeker een terechte opmerking. Als Genk straks écht opnieuw om de knikkers wil meespelen, zou een aanvaller met 15+ - doelpunten evenwel geen overbodige luxe zijn.
Programma voor de komende vijf wedstrijden:
- 22/10: KV Mechelen (thuis)
- 29/10: KV Kortrijk (uit)
- 4/11: Royal Antwerp FC (uit)
- 12/11: OH Leuven (thuis)
- 25/11: Standard Luik (uit)