De bekerfinale: Leye haalt Genk-smaakmakers uit match, Van den Brom countert
KRC Genk is er zondag in geslaagd om zich te kronen tot de bekerwinnaar. Het haalde het met 1-2 van Standard, maar hoe slaagden de Limburgers erin om het van Standard te halen? Kristof de Croock, huisanalist VoetbalPrimeur.be, legt het voor u uit.
Beide backs gaan hogerop bij Standard
Normaal kiest Leye om enkel Siquet hogerop te laten spelen, maar voor deze wedstrijd koos hij om beide backs hoger te zetten in de opbouw. Hierdoor dwingt hij Van Den Brom voor de keuze: Bongonda en Ito laten meelopen met de backs van Standard, waardoor er geen dreigend gevaar voor omschakeling is bij Genk of hen niet mee laten teruglopen waardoor de back mogelijk tegen een overtal komt en keuzes moet maken.
Van Den Brom koos voor een tussenoplossing door in een soort 4-2-2-2 te spelen met Ito en Bongonda aan de binnenkant die de middenvelders van Standard opvingen. Hierdoor kwam Genk wel back op back te spelen achterin, wat flink wat "ballen" toonde van Van den Brom.
Deze 4-2-2-2 formatie wordt ook wel eens de ‘haaienbek’ genoemd. Door Ito en Bongonda naar binnen te trekken, dwingt Genk de Rouches naar de zijkant. Genk kan met het volledig team doorkantelen en voor Ito en Bongonda blijven de afstanden beperkt. Thorstvedt moet wel veel meer "high intensity" runs afwerken om het verdedigende werk op te knappen.
Omdat Ito en Bongonda weinig energie moeten verbruiken in de pressing en aan de binnenkant spelen, ligt er voor hun veel ruimte in de rug van de backs bij een mogelijke omschakeling.
Mandekking op het middenveld bij Standard
Ito en Bongonda spelen als inside forwards/wingers, de breedte word gehouden door de backs. Hierdoor komen ook de backs van Standard voor enkele keuzes te staan. Deze keuzes hoefden immers niet gemaakt worden omdat Leye koos voor mandekking op het middenveld. Bastien hield vooral Ito in het oog, terwijl Raskin oog had voor Bongonda. Standard ging hierdoor back op back staan. Hieronder een voorbeeld.
Arteaga is hier aan de bal en wordt onder druk gezet door Siquet. Omdat Standard meestal back op back ging spelen, ligt de ruimte voor Ito en Bongonda in hun rug. Dit soort passes (verticale ballen in de hoeken) zijn de voor verdedigers makkelijk te verdedigen omdat er te weinig hoek in de pass zit om de bal met gezicht naar doel te controleren.
Wanneer Ito en Bongonda deze ruimtes aanvielen kregen ze te maken met de mandekking van Raskin of Bastien. Hier neemt Leye dan weer risico aangezien hij in Genk in een kwalitatieve één versus één brengt met Ito en Bongonda. Niet toevallig kreeg Genk ook de meeste kansen via afstandsschoten uit het middenveld, daar lag de meeste ruimte door de mandekking van Standard.
0-1
Bij de 0-1 profiteert Genk (weliswaar na een omschakelmoment) van de ruimte die de hoge backs van Standard laten en Bastien (mandekking) die een split second te laat reageert waardoor Ito helemaal los is.
Hierboven een voorbeeld net na het balverlies van Thorstvedt bij het tegendoelpunt. Bastien staat hier nog bij Ito en Bongonda staat helemaal alleen omdat beide een rouwmoment kennen na het balverlies van Thorstvedt. Hadden Ito en Bongonda dit moment niet herkend, waren ze nooit in deze kansrijke positie gekomen. Het zijn Ito en Bongonda die de lovende woorden in de pers krijgen, maar Thorstvedt zou deze ook mogen krijgen, hij compenseert bijna helemaal alleen het defensieve werk dat Ito en Bongonda weleens durven verwaarlozen.
0-2
Leye verandert van systeem met de inbreng van Carcela. Standard gaat spelen in een 4-3-3 met de punt naar achter. Muleka gaat vanaf links spelen terwijl Carcela rechts speelt. Althans dit is hun begin positie. Het idee hierachter is dat ze naar binnen zwerven, waardoor Artaega en Munoz opnieuw keuzes moeten maken.
Volgen ze de hangende flank of blijven ze op hun positie voor de hoog opgeschoven wingback? Deze verandering van tactiek was een goede keuze van Leye, want Ito en Bongonda kenden bij omschakelmomenten naar balverlies veel meer rouwmomenten waardoor er eenvoudiger overtallen op de flank gemaakt konden worden voor Standard (bijvoorbeeld 1-2 die voort komt uit een overtal over de linkerflank van Genk).
De inbreng van Lestienne en het vervangen van Bastien was wel een verkeerde keuze van Leye. In de eerste helft had Standard grip op de inside forwards van Genk mede door de man georiënteerde dekking. Doordat Leye vol voor een slotoffensief koos en zijn middenveld niet meer numeriek gelijk zette met Gen, maar wel dezelfde vorm van verdedigen bleef houden kwam het vaak in ondertal. Hieronder een voorbeeld bij de 0-2.
Standard blijft na de wissels en verandering van opstelling nog altijd man georienteerd spelen op het middenveld. Met de inside forwards van Genk (Ito en Bongonda) betekent dit dat Raskin (op dat moment de meest verdedigende) in een ondertal zal komen. Hierboven zien we Bongonda naar binnen gekomen waardoor Raskin in een 2v1 komt. Laifis moet mogelijke rugdekking geven op het duel tussen Sissako en Onauchu waardoor hij geen van de 2 middenvelders van overnemen. (waarop hij te veel reagerend te werk gaat in plaats van anticiperend).
Conclusie:
Het lukte Standard tot de 0-1 redelijk goed om Ito en Bongonda uit de wedstrijd te krijgen. Uiteindelijk is het mede dankzij de individuele klasse van beide spelers dat Genk meer dan verdiend de beker mee naar huis neemt. Als neutrale toeschouwer was dit een van de meest aantrekkelijke finales in jaren, bedankt aan beide coaches.
Auteur: Kristof de Croock, huisanalist van VoetbalPrimeur.be en scout van PEC Zwolle
Welke speler of club wil jij een volledig geanalyseerd zien? Laat het ons weten in de reacties.