Het plan van Martinez: Waarom zijn de Rode Duivels zo moeilijk te kloppen?

De Rode Duivels begonnen goed aan de WK-kwalificatiecampagne door met 3-1 te winnen van Wales. Huisanalist en PEC Zwolle-scout Kristof De Croock neemt de tactiek van bondscoach Roberto Martinez onder de loep en analyseert waarom de Belgische nationale ploeg zo moeilijk te kloppen is.

Deze keer een korte analyse over hoe de Belgen het aanvalsspel in beweging brengen.

Martinez speelt al enkele jaren hetzelfde systeem. Eigenlijk een vrij eenvoudig systeem (ik geloof niet in systemen maar in ruimtes, voor deze analyse noem ik het toch systeem). Tegenstanders weten op voorhand hoe de Belgen gaan spelen maar toch is het bijzonderlijk moeilijk om een goed antwoord te vinden. Dit komt omdat Martinez de tegenstander constant voor keuzes stelt, lossen ze een probleem op dan stelt een nieuwe keuze zich voor. In een split-second is het ook niet eenvoudig om de juiste keuze te maken als speler.   

De keuzes komen vooral door de box in het middenveld bij de Belgen. De box zijn de twee verdedigende middenvelders en de twee hangende flanken in de halfspace (De Bruyne en Mertens). We gaan deze box eens dieper bekijken, vooral De Bruyne speelt hier een belangrijke rol in.

De box

De box van de Belgen in het middenveld tegen Engeland. Enkel de wingbacks houden maximale breedte. De Bruyne en Mertens zorgen voor verwarring bij de middenvelders van Engeland omdat deze onze twee Belgen niet kunnen zien, staan ze te veel naar de man gericht in de halfspaces dan komt de passlijn naar Lukaku open.

De buitenste centrale verdedigers komen ook in keuze doordekken en de ruimte laten in de rug voor Lukaku of Mertens en De Bruyne vrijlaten tussen de linies? Het voordeel voor De Bruyne is hier simpel, hij wordt diagonaal ingespeeld = met zijn gezicht naar doel of via Lukaku met een kaats = gezicht naar doel. De Bruyne kan dan onmiddellijk diepte zoeken met zijn geniale passing.

Een voorbeeld van de box tegen Wales met dezelfde principes.

Onderlinge posities tegen Wales.

Variatie 1
Omdat Wales vanuit een medium blok 5-2-3 verdedigde lag er veel ruimte op de flanken wanneer Meunier en/of Hazard hoog positie namen en zo de back van Wales binden. Hierdoor ontstaat er enorm veel ruimte net naast het blok van Wales. In de eerste helft stonden de drie centrale verdedigers in de opbouw iets meer naar links terwijl Meunier hoog opgeschoven stond. Zo kon België ruimte op rechts te maken voor De Bruyne. Hieronder een voorbeeld:

De Bruyne is hier uitgeweken naar rechts. Dit brengt de volgende keuzes: stapt de rechtercentrale door op De Bruyne kan Lukaku makkelijk de ruimte in de rechterhalfspace aanvallen omdat de onderlinge afstanden niet kloppen bij Wales. Gaat een middenvelder eruit dan komen ze 1 vs 2 te staan centraal, het enige wat dan mogelijk is voor Wales, is dat centrumspits één van de twee verdedigende middenvelders in zijn cover shadow neemt waardoor de passlijn naar Mertens of naar Lukaku in de voet komt open te liggen.

Variatie 2
De Bruyne tussen de linies (net achter de twee middenvelders van de tegenstander). Lukaku kiest dan altijd positie in de rechterhalfspace hieronder een voorbeeld.

De Bruyne staat net achter de twee middenvelders van Wales, omdat Lukaku en Mertens in beide halfspaces positie neemt in de laatste linie, kunnen de centrale verdedigers van Wales niet uitstappen (er is geen druk op de bal waardoor de bal makkelijk over de laatste linie heen kan gespeeld worden). Mede dankzij een goede lichaamspositie van De Bruyne zou hij onmiddellijk kunnen doordraaien tussen de linies. Hier zal Vermaelen opzij spelen, er liggen terug voor Vermaelen meerdere diagonale opties.

Variatie 3
De rotaties tussen wingback en flank in de haflspace zijn ook zeer moeilijk te verdedigen voor tegenstander. Hieronder een voorbeeld tussen Hazard en Mertens.

Hazard loopt van de flank naar het centrum, de wingback van Wales vangt hem. Tegelijk beweegt Mertens licht naar de flank waardoor hij een goede ruimte voor zichzelf creëert, jammer genoeg is zijn voorzet net te kort. Weer weet de tegenstander wat er gaat gebeuren maar toch kunnen ze er niet op reageren. Mocht de wingback Hazard losgelaten hebben dan kon Tielemans hem met zijn goede passing alleen voor doel brengen. De ruimte die Wales laat voor Mertens is de minst slechtste optie.

Variatie 4
Deze variant heeft volgens mij vooral te maken met een tactische keuze van Martinez. Bale verricht amper verdedigend werk en is vooral bezig met goed positie te kiezen voor een mogelijke omschakeling. Door een overtal te maken op zijn flank komt Wales in keuze: verdedigt Bale minder mee, met de kans op een groter overtal of ze laten Bale mee verdedigen, maar dan is de afstand groter tot het doel van de tegenstander. Hieronder een voorbeeld.

Conclusie
Dit zijn enkel de variaties uit de eerste helft. De tweede helft was zeer matig, dit heeft volgens mij deels te maken met het volgende… Zoals te zien op de afbeeldingen, heeft de middelste centrale verdediger een serieuze verantwoordelijkheid in de opbouw. Het is dus van belang om daar een centrale verdediger te zetten met een zeer goede packingpass en die er kan voor zorgen dat er een hoge balcirculatie is van achteruit.

De twee buitenste centrale verdedigers (vooral Vertonghen) worden een jaartje ouder waardoor het wel belangrijk is om ook iemand te hebben die zich comfortabel voelt om te verdedigen in grote ruimtes, hier is Denayer zeer geschikt voor. Denayer is voor het voetballende gedeelte dan weer minder geschikt. Hij kan niet die packingpasses trappen zoals bv Kompany vroeger wel deed en laat dit nu net zeer belangrijk zijn tegen ploegen die zich op eigen helft compact opstellen.