Het debuutjaar van Praet: lange aanpassingsperiode bij gebrek aan referentiematch
Vorige zomer rondden enkele Rode Duivels of potentiële internationals een interessante transfer naar een club uit één van de vijf Europese topcompetities. Zo’n jaar later maakt VoetbalPrimeur.be de balans op. Hoe ziet het rapport van de verhuisde Belgen eruit? Mogen zij terugblikken op een geslaagd debuutseizoen bij hun nieuwe werkgever? Onze redactie werpt een blik over de voorbije twaalf maanden. In deze zesde aflevering: het eerste jaar van Dennis Praet bij Leicester City.
In drie jaar Serie A maakte Praet een kleine metamorfose door. Van een sierlijke, soms frêle spelmaker ontwikkelde hij zich tot een hardwerkende, meer controlerende middenvelder met flink wat volume. Die verworven vaardigheden zouden het jeugdproduct van RSC Anderlecht goed van pas komen in de veeleisende Premier League. Leicester City besloot namelijk om ruim twintig miljoen euro op tafel te leggen in Genoa. Praet maakte met plezier de oversteek van het zonnige zuiden naar het grauwe noorden en vond zijn maatje Youri Tielemans terug in het King Power Stadium.
Dat The Foxes overtuigd waren van de meerwaarde van hun zomeraankoop, viel niet alleen af te leiden uit het prijskaartje. Amper tien dagen na zijn aankomst zat Praet namelijk al in de wedstrijdkern voor de verplaatsing naar Chelsea FC. Straffer nog: de Leuvenaar mocht er ruim een kwartier voor tijd zijn debuut maken. De week erop verscheen hij zelfs aan de aftrap bij Sheffield United (1-2). Toch waren zijn wittebroodsweken niet één en al rozengeur en maneschijn. Tijdens de volgende twee speeldagen haalde Praet de selectie niet eens. Die wisselvalligheid zou een voorbode zijn voor het vervolg van zijn debuutseizoen in Engeland.
Momenteel staat Praet, met enkel nog de (bepalende) slotspeeldag tegen Manchester United op de agenda, op twaalf basisplaatsen en veertien invalbeurten. Geen dramatische cijfers, maar stiekem had hij misschien wel op wat meer gehoopt. De plaatsjes in het elftal van Brendan Rogers zijn echter duur. Wat Praet bovendien niet meteen in de kaart speelde, was de kanonstart van Leicester, dat tot aan de corona-onderbreking zelfs op een onverwachte derde plek prijkte. Daardoor was het voor onze landgenoot extra moeilijk om zich in het elftal te knokken. Bovendien bestaat de concurrentie op zijn positie onder meer uit James Maddison en Harvey Barnes, twee jonge Britse talenten die alleen al vanwege hun nationaliteit een streepje voor hebben.
Ongetwijfeld hielden zowel Praet als Leicester rekening met een onvermijdelijke aanpassingsperiode aan de Premier League. Die kwam er ook en is eigenlijk nog steeds niet helemaal voltooid. Zeker, de middenvelder liet al vlagen van zijn ontegensprekelijke klasse zien en had op bepaalde momenten een gunstige invloed op de prestaties van zijn team. Waar het hem voorlopig echter aan ontbreekt, is een referentiematch. Die zou zijn status in het elftal kunnen opkrikken, want al te vaak wordt hij te weinig betrokken door zijn medemaats. Pas dan zal de 26-jarige Praet zijn talent tot volle wasdom laten komen.
Persoonlijke statistieken in de Premier League (na 37 speeldagen)
Wedstrijden (waarvan basis): 26 (12)
Speeltijd: 1114 minuten
Doelpunten: 1
Assists: 2
Gele kaarten: 2
Rode kaarten: 0
Prestaties van de ploeg
Toen Praet in augustus vorig jaar zijn handtekening zette bij Leicester, verwachtte hij waarschijnlijk in de linkerkolom terecht te komen en eventueel mee te strijden voor een Europees ticket. Vier maanden later zal hij toch even met de ogen geknipperd hebben. Na een geweldige 38 op 51, waaronder een reeks van liefst acht overwinningen op rij, mochten The Foxes zich zowaar de eerste achtervolger noemen op de hogesnelheidstrein uit Liverpool. Door de suprematie van de leider droomden enkele verstokte romantici van een herhaling van het sprookje uit 2016, maar de meerderheid was het er wel roerend over eens: het Leicester anno 2019 voetbalde beter dan de helden uit het kampioenenjaar.
De traditie over het Kanaal wil dat er pas écht voorspellingen gedaan kunnen worden na de altijd ingrijpende kerstperiode. Die luidde niet toevallig de neerwaartse curve van de manschappen van Rogers in. In een maand tijd ging Leicester plots vier keer onderuit. Het zou een signaal zijn voor een kwakkelend 2020, waarin het tot nu toe slechts vijf zeges mocht bij turven. Daardoor dreigt een haast zeker Champions-League-ticket alsnog door de blauw-witte vingers te glippen. Komend weekend krijgt Leicester nog één kans om dat veilig te stellen, uitgerekend tegen rechtstreekse uitdager Manchester United.
Hoogtepunt
Op 8 december kan Leicester een nieuwe pagina toevoegen aan haar rijke clubgeschiedenis. Als The Foxes de verplaatsing bij staartploeg Aston Villa tot een goed einde brengen, boeken ze hun achtste zegeg op rij. Dat verwezenlijkten ze nooit eerder, zelfs niet in het historische titelseizoen. Er staat dus wel wat op het spel in Birmingham. Bij Praet gieren de zenuwen waarschijnlijk nog nét wat feller door de keel, want voor het eerst in ruim twee maanden mag de zomeraanwinst nog eens vanaf het eerste fluitsignaal meevoetballen. Die kans moet hij absoluut grijpen.
En dat doet onze landgenoot ook! Toegegeven, de hele Leicester-machine draait die dag op volle toeren, maar Praet toont zich als een belangrijke schakel in dat geheel. Met een passing-trefzekerheid van 88 procent krijgt de Villa-defensie maar geen vat op hem en bovendien pakt hij enkele keren uit met een splijtende doorsteekbal. Mede dankzij zijn inbreng walst Leicester comfortabel naar 1-3. In het slot volgt de kers op de taart voor Praet: hij zet topschutter Jamie Vardy op weg naar de 1-4 en laat zo zijn allereerste assist optekenen in het shirt van The Foxes.
Dieptepunt
Na de herstart loopt het bijzonder stroef bij Leicester. Ondanks dat gekwakkel zijn er geen excuses voor het bezoek aan Bournemouth FC, de voorlaatste in de stand. Enkel een driepunter volstaat. Overigens zit ook Praet zelf met beslommeringen. Door een pijntje aan de kuit is hij al wekenlang veroordeeld tot het bankzittersstatuut. Ook in Bournemouth moet de zesvoudige Rode Duivel in eerste instantie toekijken. Wanneer hij bij de rust mag invallen bij een 0-1-voorsprong, lijkt dat de ideale formule om nog wat ritme op te doen met het oog op de levensbelangrijke slot van de competitie.
De tweede helft bij het nummer negentien draait echter uit op een regelrechte nachtmerrie. Een lusteloos Leicester zakt in als een pudding, mede door een onbezonnen rode kaart voor Caglan Söyüncü. Zelfs de thuisploeg schrikt even van het belabberde spelpeil van de tegenstander, maar stoomt in het laatste kwart dan toch voorbij de gasten. De 4-1-eindscore bezorgt elke Leicester-liefhebber het schaamrood op de wangen. Ook Praet druipt af, na amper 32 baltoetsen en enkele onzorgvuldige passes. Een basisplek lijkt er niet meer in te zitten op de slotspeeldag.
VP’s Rapport: 7/10
Ondanks het (diepe) wegzakken sinds de wintermaanden werd het seizoen 2019-2020 een ietwat onverwacht succes voor Leicester. Tot aan het gaatje meedoen om een startbewijs voor het kampioenenbal, daar hadden The Foxes voor aanvang van het seizoen met beide handen voor getekend. Daar zal Praet het roerend eens mee zijn. Terwijl ex-club Sampdoria lang moest strijden tegen degradatie in de laars, draaide de Leuvenaar een jaar lang mee in de bovenste regionen van de Premier League. Dan heb je overduidelijk een stap vooruit gezet.
De status die Praet in Genoa genoot, kent hij bij Leicester nog niet. Dat is hoegenaamd niet onlogisch. Ook in de Serie A nam de spelmaker ruim de tijd om zich op te werken tot onmisbare kracht. In zijn debuutseizoen onder Rogers draaide hij, wanneer hij de kans kreeg, vlot mee, zonder een onuitwisbare prestatie op de mat te leggen. Daar zal hij in het volgende seizoen wél werk van moeten maken. In dat opzicht zou een vertrek van grote concurrent Maddison als muziek in de oren klinken. Het 23-jarige raspaardje staat op de radar van enkele traditionele topclubs. Als Leicester ervan overtuigd is dat het zijn opvolger al in eigen rangen heeft rondlopen, valt het verlies ongetwijfeld sneller te verwerken.