Gemengd elftal Anderlecht-Union: koploper haalt het nipt met zes versus vijf
Zondag om 18u30 kijkt niet alleen Brussel, maar heel België uit naar de derby van de hoofdstad. RSC Anderlecht en Union Saint-Gilloise kruisen de degens met de leidersplaats als rechtstreekse inzet. De op papier twee beste ploegen uit de Jupiler Pro League zouden nóg straffer voor de dag kunnen komen, mochten ze hun krachten bundelen. VoetbalPrimeur.be maakte met plezier die denkoefening. Eindstand: 6-5 in het voordeel van ... Union!
Aangezien Union ondanks de recente nul op zes nog steeds koploper is, mag die ploeg het tactische plaatje van VP's fictieve elftal bepalen. Het Brusselse combi-team treedt dan ook aan in een 3-5-2, het geliefkoosde systeem van Les Unionistes.
In doel
We vallen meteen met de deur in huis met de lastigste knoop om door te hakken. In december of januari zou Anthony Moris dit plekje met gemak bemachtigd hebben, maar de laatste maanden zijn de verhoudingen verschoven. Terwijl de Luxemburger zich op enkele ongebruikelijke foutjes liet betrappen, krikte Kasper Schmeichel zijn niveau net op. De dreigende druk van de Play-Offs als verklaring? In zulke gevallen is ervaring cruciaal. En als Schmeichel nu één adelbrief in de schuif heeft liggen ...
Verdediging
Beide clubs beschikken misschien wel over de taaiste verdedigingen van de hele competitie. Een duo dat iedereen hoog heeft zitten, is Zeno Debast ft. Jan Vertonghen. Wat de ene niet heeft, compenseert de andere. Daarenboven zijn ze allebei aan de bal bijzonder comfortabel. Een brok onverzettelijke duelkracht ontbreekt daar nog bij. Daar moet Koki Machida voor zorgen. Na een pechjaar vol blessureleed is de Japanner sterk herrezen. Meer nog dan Christian Burgess draagt Machida de achterhoede van Union op zijn brede schouders.
Middenveld
Killian Sardella en Anders Dreyer vormen een uitstekende tandem bij paars-wit, maar de meest complete rechterflank loopt toch in het Dudenpark rond. Technisch begaafd, zowel verdedigend als aanvallend een meerwaarde en gezegend met een uitmuntende VO2-max: Alessio Castro-Montes heeft zijn ontgoocheling na een gemiste Bundesliga-transfer al lang doorgespoeld. Vanuit de middenstrook krijgt hij ondersteuning van een andere binnenlandse zomertransfer. Als defensieve pion kuist Charles Vanhoutte erg veel vuile karweitjes op.
De West-Vlaming stelt zijn twee Brusselse kompanen zo in staat om zich volledig uit te leven. Met Théo Leoni en Cameron Puertas beschikt ons elftal over alles wat een modern middenveld verlangt. Terwijl Leoni eerder de man van de korte pasjes is, leeft Puertas zich liever uit in de diepte. Zijn puntgave traptechniek is dan weer een meerwaarde op stilstaande fases. Ook Thorgan Hazard kan overigens een hoekschop trappen. De gewezen Rode Duivel is lang niet altijd fit, maar als hij tussen de lijnen staat, geeft hij Anderlecht de surplus die het nodig heeft. In principe zou Loïc Lapoussin dat ook moeten kunnen, maar hij presteert dit seizoen wisselvalliger dan gewoonlijk.
Aanval
Wie goed bij de pinken is, stelt vast dat er nu nog twee Union-spitsen moeten volgen. Om Gustaf Nilsson en Mohamed Amoura kan je inderdaad moeilijk heen. Op hun eigen kenmerkende wijze zijn beide aanvallers sensaties uit de huidige JPL. Samen zijn ze al goed voor 30 treffers. De rijzige Nilsson doet dat als aanspeelpunt, al blijken zijn voeten zuiverder dan zijn lengte doet vermoeden. De pijlsnelle Amoura brengt op zijn beurt elke JPL-defensie in verlegenheid. Het spitsenduo doet terugdenken aan Jan Koller en Tomasz Radzinski. Kijk, die droegen dan weer een Anderlecht-truitje. Het levende bewijs dat de paars-witte dominantie in Brussel al even voorbij is. Of spreken we zondag rond 20u30 weer anders?