Hét sprookje: na achterdeur-exit verwelkomt Chelsea Lukaku weer via grote poort

Hét sprookje: na achterdeur-exit verwelkomt Chelsea Lukaku weer via grote poort

09-08-2021 13:30 Laatste update: 12-08-2021 19:06
6

Romelu Lukaku heeft zijn terugkeer naar Chelsea beet. Een decennium nadat de net achttienjarige Lukaku als broekventje richting Londen trok om zijn droom na te jagen, keert hij nu als Big Rom door de grote poort terug. Via een resem omzwervingen, weliswaar. VoetbalPrimeur.be mijmert over zijn vorige passage bij Chelsea.

Mensen die houden van symboliek, vonden het ongetwijfeld jammer dat de deal rond Lukaku afgelopen zondag niet in kannen en kruiken geraakte. Dan zouden er immers dag op dag tien jaar gezeten hebben tussen zijn eerste en zijn tweede verbintenis op Stamford Bridge. Op 8 augustus 2011 kondigde RSC Anderlecht met trots één van de fraaiste uitgaande transfers uit haar geschiedenis aan. Destijds had Chelsea vijftien miljoen euro veil voor het Brusselse jeugdproduct, een bedrag dat via bonussen nog opgelopen is tot om en bij de 22 miljoen. Toen was dat een recordsom. Een sprookjesachtige overstap voor Lukaku, die als kind al fan was van Chelsea en met Didier Drogba zijn absolute idool zou vervoegen.

Dat Anderlecht inmiddels Jérémy Doku voor bijna het dubbele van de hand wist te doen (26,5 miljoen euro), bewijst vooral hoezeer de mercato het voorbije decennium verder ontploft is. Laat die evolutie niet misleidend zijn: de transfer van Lukaku was wel degelijk een vette vis. Ook vanuit Chelsea-standpunt. In die zomer van 2011 kroonde onze landgenoot zich tot op één na duurste aanwinst van The Blues. Enkel voor Juan Mata tastte Roman Abramovich dieper in de buidel. Voor 26,7 miljoen euro kwam de vaardige spelmaker toen over van Valencia CF. Aangezien die op zijn 23e al een absolute uitblinker was in La Liga, valt die hogere transfersom eenvoudig te verklaren.

Too much too soon
Nee, Chelsea had grootse plannen met Lukaku. Dat bleek ook in zijn eerste campagne voor de Londenaren. Van een uitleenbeurt, nochtans een beproefd recept van de huidige Champions-League-laureaat, was toen nog geen sprake. Integendeel, Lukaku zag zijn naam meteen geregeld op het wedstrijdblad verschijnen. Veertien selecties resulteerden uiteindelijk in 159 speelminuten, hoofdzakelijk als invaller. Scoren lukte de geboren goalgetter niet. Mocht er hier en daar eens een bal tegen de touwen gevlogen zijn, had zijn Chelsea-pad er mogelijk helemaal anders uitgezien. Ondanks een eerste basisstek op de slotspeeldag tegen Blackburn Rovers had de directie de knoop doorgehakt: voorlopig was deze Lukaku te groen achter de oren om het verschil te maken op Stamford Bridge.

Met een jaar vertraging opteerde Chelsea dan toch voor haar succesformule. Zo vormde Lukaku ongewild een onderdeel van de nieuwe bedrijfscultuur binnen de club. De strategie? Zoveel mogelijk jonge talenten opkopen in heel Europa, vervolgens sporadisch kansen geven bij het eerste elftal en, wanneer de speler in kwestie onvoldoende meerwaarde biedt, tijdelijk uitlenen. Zelfs als de huurling zich niet helemaal kan doorzetten bij zijn tweede thuis, hoeft dat geen ramp te betekenen. Zolang hij voldoende minuten maakt, zal er altijd wel een gegadigde op de deur komen kloppen om een aantrekkelijke som op tafel te leggen. Op die manier belegt Chelsea eigenlijk al jaren in voetbaltalent.

Hoewel het geloof in Lukaku écht aanwezig was, ontsnapte ook hij niet aan die gehaaide werkwijze. Na een uitstekende periode bij West Bromwich Albion (met zeventien treffers, waaronder een geweldige drieklapper tegen Manchester United) kreeg de Rode Duivel nochtans een nieuwe kans bij The Blues. Twee langere invalbeurten in de Premier League brachten geen zoden aan de dijk. Maar het nekschot volgde in zijn noodlottige optreden tijdens de Europese Supercup. Bij een 1-2-voorsprong tegen CL-triomfator Bayern München kreeg Lukaku 22 minuten om zich te bewijzen in de verlengingen. Voor de ogen van heel Europa beleefde de dan prille twintiger een ware nachtmerrie. In minuut 121 maakte Javi Martinez nog gelijk, waarna uitgerekend Big Rom de beslissende strafschop in de serie miste.

Die 30e augustus 2013 vergooide Lukaku onbewust (en onterecht) zijn toekomst bij Chelsea. Opnieuw verhuren werd het credo. Everton FC sprong gretig op de kar. Aan de boorden van de Mersey zou het beest zich helemaal losbeuken. Zijn vijftien competitiegoals loodsten The Toffees naar een onverwacht ticket voor de Europa League. Het Everton-bestuur had genoeg gezien: deze jongen kan onze vaandeldrager worden voor de komende jaren. En zo deed Chelsea al bij al een uitstekende zaak. Voor 35 miljoen euro maakte Lukaku de overstap naar Liverpool, toch een mooie winstmarge op de sommen die het uiteindelijk zelf aan Anderlecht had overgeschreven. Dat de Belg er enkele jaren later niet in zou slagen om de hoge verwachtingen bij Manchester United waar te maken, zag men op Stamford Bridge als een bevestiging dat ze destijds de juiste knoop hadden doorgehakt.

Door de grote poort
Anno 2021 moet Chelsea dat inzicht schoorvoetend bijstellen. De Milanese doortocht heeft de voortdurende waas van twijfels rond Lukaku volledig helpen opklaren. Het speerpunt van Internazionale is een spits van wereldklasse geworden. Een doelpuntenmachine was hij altijd al, maar het voorbije seizoen heeft de chouchou van de Nerazzurri een laagje ‘kapstokgehalte’ aan zijn spel toegevoegd. Meer dan ooit vervult Lukaku de rol van aanspeelpunt met verve, een rol waar hij jarenlang uitermate mee worstelde. De knapste vaststelling van zijn Serie-A-campagne was dan ook niet per se dat totaal van 24 treffers, maar eerder zijn elf assists. Op zijn 28e weegt Lukaku niet alleen meer op de statistieken van zijn elftal, maar evenzeer op het veldspel.

Die evolutie heeft ook de Londense bestuurskamer met argusogen gadgeslagen, in die mate zelfs dat het nu op het punt staat om dé meest sensationele transfer van deze zomermercato af te ronden. Ondanks het prachtige CL-parcours van afgelopen seizoen was dat ontegensprekelijk het grootste pijnpunt binnen de groene rechthoek, het gebrek aan impact van een diepe spits. Jazeker, nieuwkomer en dure vogel Timo Werner deed zijn stinkende best en dook onnoemelijk veel gaten in, maar de harde waarheid luidt dat zijn debuutjaar in de Britse hoofdstad tegenviel. Misschien vormt een entente met Lukaku wel de ideale voedingsbodem om opnieuw te floreren. Met ook nog onder meer Kai Havertz, Jorginho en Mason Mount in steun hoeft onze landgenoot alvast niet wakker te liggen van de aanvoer. Klaar om ook in Engeland zilverwerk te veroveren!