Dit staat de Rode Duivels tactisch te wachten tegen Finland, Pukki als speerpunt

Maandagavond spelen de Rode Duivels hun laatste groepsmatch. Finland is de tegenstander van dienst. Wat kunnen we verwachten van Teemu Pukki en co? Huisanalist Andy Mulders praat ons bij.

Het gezicht van hun succes is ongetwijfeld spits Teemu Pukki. Maar het Finse team is echter gebouwd op teamwork, wat hun plaats aan de Europese tafel heeft veiliggesteld. Elke speler heeft een andere rol en als ze bij elkaar zijn, hebben ze een beetje van alles in de ploeg, wat betekent dat ze zich kunnen aanpassen aan verschillende situaties en speelstijlen.

Pukki scoort minder met het hoofd. Dit is ook de reden waarom Finland vooral met de bal aan de voet naar voren dribbelt en weinig tot geen lange ballen gaat spelen. De aanvaller is ook minnder als het gaat om succesvolle dribbels, maar dit is geen weerspiegeling van zijn kwaliteiten aan de bal. Pukki is vooral een aanvaller die goed positie kiest. 

Als we de passing van Pukki gaan analyseren dan merken we ook daar een minpuntje op. Maar dit is zeker geen nadeel voor dit Finland aangezien hij vooral in dit team staat voor doelpunten te maken. Daarom geeft hij niet veel passes naar teamgenoten. Ze verwachten van hem dat hij de bal krijgt op de juiste positie en scoort. Indien hij toch een pass krijgt met een verdediger in zijn rug, gaat hij snel kiezen voor de korte passing en positie kiezen voor doel.

Als het gaat om verdedigende acties, verwachten we dat dit laag zal zijn, maar dat hij niet gevraagd wordt om terug te verdedigen. In plaats daarvan blijven hij en zijn aanvalspartner in een gebied waar ze snel kunnen counteren wanneer hun teamgenoten balbezit heroveren. Beide aanvallers gaan zich vooral aanbieden als diep aanspeelpunt.

Finland speelt graag met een 3-5-2 formatie: 3 verdedigers om dekking te geven, de vleugelverdedigers om de flanken te bestrijken, 3 middenvelders stellen hen in staat om een ​​mix van kwaliteiten op het veld te hebben, terwijl de 2 spitsen ervoor moeten zorgen dat ze een constante aanvallende dreiging behouden.

Op doel kunnen we verwachten dat Lukas Hradecky zal starten, aangezien hij hun meest ervaren keeper is, met 64 caps op zijn naam. Hij is sinds 2018 actief in de Bundesliga bij Bayer Leverkusen en heeft dus veel voetbalervaring op hoog niveau.

In de verdediging is hun beste combinatie de ervaren Hacken-verdediger Joona Toivio, voormalig Brentford-verdediger Daniel O'Shaughnessy en een andere ervaren centrale verdediger, Paulus Arajuuri, die momenteel voor Pafos op Cyprus speelt. Alle drie zijn ervaren internationale spelers en we kunnen verwachten dat Finland een moeilijk team zal zijn om te ontwrichten vanwege het niveau van ervaring en defensieve organisatie.

De wingbacks hebben de taak om de brede kanalen te controleren en moeten dus tempo en uithoudingsvermogen hebben. Ze moeten de volledige lijn afgaan, zowel aanvallend als verdedigend. Jere Uronen (KRC Genk), Albin Granlund als Jukka Raitala zijn in staat om in deze rollen te vervullen. Dus we kunnen verwachten dat Finland ze zal gebruiken om de centrale aanvallers van ballen in het strafschopgebied te voorzien. Hierdoor komen we aan het doel en de sterkte van dit Finland. Aanvallen via de flanken gevolgd door dreigende voorzetten.

Aanvallende fase
Finlands grootste aanvalskracht is het voorwaarts inspelen, waarvoor ze in de top 20% staan ​​in vergelijking met de andere 23 teams in Euro 2020. Dit komt door hun 3-5-2-structuur. Die is ontworpen om teams te helpen de bal door de controle behouden en nooit riskante passes te geven. Dit was een van de meest opvallende kenmerken van het spel van Finland tijdens de kwalificatie. Hun neiging om indien nodig lange passes te geven waarbij de lange passing wordt gebruikt van flankspeler naar flankspeler om de verdedigers van de tegenstander te verplaatsen en gaten proberen te maken. Dit komt vooral ten goede voor de centrale spelers van Finland.

Het team heeft een lage xG -waarde per wedstrijd (xG-waarde= expected goal waarde: waarde van de positie wanneer men naar doel trapt, simpel gezegd: hoe dichter bij doel, hoe hoger de kans op een doelpunt, hoe hoger de xG-waarde). Zet hiernaast het aantal schoten/wedstrijd, dan kunnen we besluiten dat ze kansen kunnen creëren maar dat ze moeilijkheden hebben om deze om te zetten naar een doelpunt.

Wat we hier zien is het effect van de opkomende wingbacks. Hierdoor moet de tegenstander kiezen:
- Ofwel doorschuiven naar de zijkant en de wingbacks (vleugelverdedigers) van Finland proberen af te stoppen. Hierdoor moet de defensieve lijn van het rode team ‘kantelen naar de rechterkant.

- Of in positie blijven en het centrum dichthouden voor de opkomende centrale middenvelder/ van de aanvallers.

De positionering van de vleugelverdedigers betekent dat de spitsen dicht bij elkaar kunnen spelen. Ze zijn hier in de voorste linie vergezeld door een middenvelder, die het veld is opgeschoven om hen te ondersteunen, en we kunnen nu zien hoe de aanval van Finland zich daardoor over het hele veld verspreidt.

Robin Lod is de spelmaker, die vooral sterk is in de korte en lange passing, een uitstekend ruimtelijk inzicht en druk zetten op de tegenstander. Hij vindt voortdurend de vrije ruimtes waardoor Finland verschillende opties heeft rond het veld. Hij zal de gaten proberen te vinden en de ballen in deze vrije ruimtes brengen. Lod is ook een polyvalente speler die zowel op het middenveld als in de aanval uitgespeeld kan worden. Zeker een speler om in de gaten te houden!

Verdedigende fase
Finland is een team dat veel verdedigd tijdens een wedstrijd. Het zal vooral achter de bal spelen en voorkomen dat de tegenpartij een snel doelpunt zal maken. De ploeg heeft vrijwel altijd een aanspeelpunt achteruit. Hierdoor is de keuze voor vleugelverdedigers tactisch goed gekozen omdat ze extra dekking geven aan de verdediging.

Hun zwaktes liggen vooral in de defensie. Ze hebben moeilijkheden met de looplijnen van de tegenstander, vooral in de derde zone. Wanneer Finland balverlies heeft, volgen de vleugelverdedigers van Finland terug naar beide kanten van de drie centrale verdedigers, die vervolgens de gaten tussen zichzelf dichten door het midden. Dit leidt tot een brede verdedigingsstructuur, waardoor het moeilijker wordt voor aanvallers van de tegenstander om er doorheen te breken.

Het hebben van de extra speler is het defensieve voordeel van het wing-back-systeem, maar wat opvalt aan de verdedigingslinie van Finland is dat ze niet gewoon achterblijven en hun posities behouden. Individueel gaan ze naar buiten om elke aanvaller die in de buurt van hen in balbezit is, voorzichtig af te sluiten. De andere vier verdedigers zijn altijd waakzaam en zorgen voor de onderlinge rugdekking. Als de bal dan naar een andere aanvaller gaat, valt de speler die uitging er weer in en een andere gaat vooruit.

Omschakeling
Wanneer Finland op zijn helft de bal kan veroveren van de tegenstander, dan denkt het in eerste instantie direct vooruit om een snelle tegenaanval te lanceren. Het heeft spelers in het team die snel kunnen omschakelen en direct de vrije ruimtes kunnen lezen (bijvoorbeeld Lod). Daarna kijkt Finland direct naar de aanvallende looplijnen van de twee aanvallers. Hier ligt voornamelijk de sterkte van het team: de bal onderscheppen, vrije ruimtes opzoeken en direct de aanvallers in balbezit te krijgen. Als dit niet direct lukt, dan gaan de spelers proberen om zo lang mogelijk de bal in hun team te houden. Dit doen ze door eenvoudig naar voren te dribbelen en te wachten tot er een vrije ruimte komt waar een aanvaller in kan duiken. Door dit te doen, zorgen ze ervoor dat er minimaal tot geen risico is dat de tegenstander de bal terugwint en een eigen tegenaanval start.

In deze laatste afbeelding zien we hoe de middenvelders zijn teruggelopen, achter de bal zijn gekomen en er een smalle structuur omheen hebben gevormd. De spitsen blijven vooraan en Finland gaat de tegenstander proberen op te sluiten in een kleine ruimte, waardoor het moeilijk is voor de tegenstander om de vrije ruimtes te vinden. Hierdoor proberen ze de aanval in de kiem te smoren.

Terwijl de posities van de verdedigers redelijk vast zijn en een muur tussen de bal en het doel vormen, drijven de middenvelders rond en schaduwen de bal, zodat er nooit ruimte beschikbaar is voor de aanvallers van de tegenpartij. Hierdoor gaat de tegenstander proberen te schieten vanop afstand.

Mocht Finland hier weer balbezit terugwinnen, dan is de positionering van de aanvallers belangrijk, omdat ze aanspeelbaar moeten zijn en ervoor moeten zorgen dat het team kan aansluiten. De wingbacks moeten hier bijstand verlenen door via de flanken aanspeelbaar te zijn.