Leekens: "Niemand zei ooit 'neen' als Anderlecht belde, behalve ik"
Georges Leekens bouwde een indrukwekkende spelers- en trainerscarrière uit bij tal van Belgische topclubs en de nationale ploeg. De gewezen bondscoach startte zijn carrière echter bescheiden, bij Crossing Schaarbeek. Daar beleefde hij mooie tijden én wees hij RSC Anderlecht de deur.
"Anderlecht wilde me. Dat was even schrikken", herinnert Leekens zich in gesprek met Sport/Voetbalmagazine. "Niemand zei ooit neen als Anderlecht belde. Behalve Georges Leekens. Ik vond mezelf nog niet klaar voor die stap en ik had me voorgenomen om eerst mijn diploma te halen. Dat was ook de enige eis van thuis: doe wat je wilt, maar haal dat diploma. Profvoetbal bestond nog niet in België, wij waren veredelde amateurs, ook in eerste klasse. Ik meen me te herinneren dat ik 7000 frank per maand kreeg, bruto, omgerekend zo'n 175 euro. Ik vond dat prima, we hadden een autootje, wat zakgeld, dus een mooi leven als student-voetballer."
Als speler van Schaerbeek, dat kortstondig in Eerste Klasse uitkwam, keek Leekens Anderlecht wel in de ogen. Op een dramatische grasmat, al vond hij dat zelf niet erg. "Terwijl Paul Van Himst en Jef Jurion daar wel hun neus voor ophaalden. Als je Paul liet voetballen, buitenkant voet: olala! Die moest je dus wat intimideren. Maar een speler doelbewust blesseren heb ik nooit gedaan. Wel heb ik met Crossing Jef Jurion, toen hij de bal eens tussen mijn benen door speelde, een paar minuten later flink aangepakt in een duel en gezegd: 'Jef, dat doet ge geen tweede keer, anders staat uw bril straks omgekeerd op uw neus.' Dat volstond", lacht Leekens.
Kiem als wereldreiziger
In zijn verdere carrière zou Leekens naam maken als globetrotter. Daar stak dat debuutjaar bij Crossing Schaarbeek voor iets tussen. "Bij Crossing heb ik de wereld ontdekt, de multiculturele samenleving", bevestigt de ex-trainer. "Je had er Vlamingen en Walen , verder onze Hongaarse spits Károly Krémer, maar ook de eerste Marokkaanse voetballer in België, Abdelkhalek Louzani, een hele chique, elegante en open mijnheer, en de Albanese broers Bakalli. Ik stond daarvoor open. Mijn interesse in andere culturen en godsdiensten is hier in Schaarbeek begonnen."
Inmiddels is het oude Crossing Schaerbeek al enige tijd opgehouden te bestaan. De club degradeerde in 1985 zelfs uit Vierde Klasse. Daarop besloot het lokale Elewijt het stamnummer 55 over te nemen. Anno 2020 gaat de ploeg nog steeds door het leven als Koninklijke Crossing VV Elewijt. Het eerste elftal komt momenteel uit in Tweede Provinciale, al heeft de club ook een B-ploeg, die actief is in Vierde Provinciale.