De (her)aanleg van Kompany’s Burnley: zestien bouwstenen met felle Belgische tint
Het wat abrupte vertrek bij RSC Anderlecht lijkt al lang vergeten en verteerd. Inmiddels zit Vincent Kompany zeven speeldagen ver in de Engelse Championship, waar hij voor een stevige uitdaging koos bij Burnley FC. Promotie naar de Premier League moet op korte termijn bewerkstelligd worden, maar daarbovenop mikt het bestuur op een volledige ommezwaai in de clubfilosofie. Geen wonder dat Kompany al zestien inkomende transfers aan boord haalde. Een analyse van VoetbalPrimeur.be.
Na zes seizoenen in de Premier League kwam er afgelopen lente een einde aan de vette jaren in Burnley, waarin de provincieclub op sportief vlak eigenlijk boven haar stand geleefd had. Onder het vakmanschap van Sean Dyche wisten The Clarets zich vaak eenvoudig te handhaven, op basis van typisch Engelse clubwaarden: knokkersmentaliteit, onverzettelijkheid en fysieke kracht. Vroeg of laat is zo’n elastiek echter voorbestemd om te knappen, zoals aan het einde van de vorige campagne bleek. Burnley werd opnieuw veroordeeld tot de Championship.
Die degradatie heeft het bestuur in het stadje in de omgeving van Manchester tot nadenken gestemd. Mede dankzij een recente overname van een Amerikaanse investeringsgroep, ALK Capital, waait er een frisse wind op Turf Moor. De Premier League blijft het hoofddoel, maar daarin wil Burnley niet langer het meelopertje zijn dat louter sympathie opwekt vanwege haar ‘bloed, zweet en tranen’-cultuur gestoeld op hardwerkende Engelsen. Ook de eigen aanhang heeft recht op sprankelend voetbal, luidt de redenering. Daar springt Kompany tevoorschijn in het verhaal.
Gedaanteverandering vereist geduld
Je kon er niet naast luisteren bij zijn aanstelling: voor aanvang van zijn wittebroodsweken als Burnley-coach predikte Kompany voornamelijk geduld. Sommige Anderlecht-fans zal het (pijnlijk) vertrouwd in de oren klinken, maar geef de voormalige aanvoerder van de Rode Duivels eens ongelijk. De doelstelling bij zijn nieuwe werkgever reikt namelijk verder dan uitsluitend promotie afdwingen. Die ellenlange queeste (in de Championship staan er liefst 46 speeldagen op het programma) vatte Kompany overigens aan met wisselend succes. Na een ondermaatse zes op vijftien volgden de voorbije week gelukkig twee overwinningen, waardoor zijn troepen momenteel kamperen op een derde stek, op amper twee eenheden van koploper Sheffield United.
De bazen uit de Verenigde Staten kijken evenwel niet enkel met argusogen naar de resultaten. Een bocht van honderdtachtig graden in de spelfilosofie is een minstens even cruciale peiler van Kompany’s evaluatie. Burnley moet haar imago van stugge, hardwerkende tegenstander van zich afschudden en inruilen voor een glimmend laagje ‘sexyness’. Vanzelfsprekend is dat een proces van veel langere adem, al maakte Kompany op de openingsspeeldag al een goede beurt. Op het veld van Huddersfield won Burnley niet alleen met 0-1, het bouwde ook nog eens verzorgd op van achteruit en domineerde zowaar het balbezit. Vaker de bal hebben dan de opponent, in de geschiedenis van The Clarets viel dat soort wedstrijden tot voor kort op één hand te tellen …
Transfergeweld (in rood-geel-zwart)
Een ware ommeslag in de spelcultuur van een club, dat vergt echter ook een stevige make-over van de kern. Dat hebben zowel Kompany als het bestuur maar al te goed begrepen. De voorbije weken raasde Burnley dan ook als een hyperkineet doorheen de zomermercato. Op de laatste dag van augustus staat de teller op liefst zestien (!) nieuwkomers, uiteraard in evenwicht gebracht met een heleboel vertrekkers. Met een boerenpaard kan je Waregem Koerse nu eenmaal onmogelijk winnen. In de filosofie die Kompany wil ontwikkelen, staan techniek en comfort aan de bal centraal.
De rode draad doorheen de transferwoede van Burnley, daar viel voor Belgische voetbalvolgers gewoonweg niet naast te kijken. Kompany richtte zijn vizier deze zomer haast voortdurend op spelers uit de Jupiler Pro League. Zeker twintig namen passeerden de revue; uiteindelijk wist de Brusselaar er vijfenhalf los te weken. Samuel Bastien (Standard), Manuel Benson (Antwerp), Josh Cullen (Anderlecht), Vitinho (Cercle Brugge) en Anass Zaroury (Charleroi) verruilden ons land rechtstreeks voor de Championship, terwijl Taylor Harwood-Bellis een oude bekende is van bij Anderlecht. Bekend maakt blijkbaar bemind. Opvallend genoeg mikte Kompany niet meteen op de absolute smaakmakers uit de Belgische competitie, eerder op het segment daaronder. Met een enorme parachute als degradant uit de Premier League zou Burnley zich nochtans het een en ander kunnen veroorloven.
De centen blijven echter in grote mate op zak. Voor Darko Churlinov (VFB Stuttgart) en Arijanet Muric (reservedoelman bij Manchester City) legde Burnley respectievelijk 4 en 3,5 miljoen euro op tafel. Tegenwoordig zijn dat zelfs naar Belgische normen eerder bescheiden bedragen voor een titelkandidaat. Voor het overige zette Kompany hoofdzakelijk in op jongeren van Premier-League-(top)clubs en uitblinkers uit de lagere klassen. Steevast gaat het om gretig, getalenteerd en technisch onderlegd geweld dat de reconversie van Burnley moet versnellen. Zo is Cullen met zijn 26 jaar (!) de oudste nieuwkomer uit deze mercato. Alles in ogenschouw genomen start Kompany dus min of meer onder hetzelfde gesternte als bij Anderlecht. Het valt te hopen voor hem dat zijn kijk op de ontwikkeling van de club ditmaal wél strookt met die van de leiding …