Tien na de eerste tien : uitblinkers van het eerste luik uit de Jupiler Pro League
Het gaat snel in voetballand, razendsnel. De Jupiler Pro League heeft intussen al een derde van haar reguliere fase achter de kiezen. De (welgekomen) adempauze die de interlandperiode verschaft, vormt het ideale moment voor VoetbalPrimeur.be om al enkele eigenzinnige lijstjes op te stellen. In deze eerste aflevering: de tien uitblinkers uit de eerste tien speeldagen.
De Antwerpse afweer
Slechts vijf tegentreffers in tien duels, daar mag de landskampioen zich met gepaste trots voor op de borst trommelen. Met Soumaïla Coulibaly heeft Toby Alderweireld een waardige opvolger voor Willian Pacho gevonden als vaste maatje. Als dat beresterke duo toch eens doorgang verleent, is clean-sheet-koning Jean Butez er nog om de brokken te lijmen. Nu Royal Antwerp FC ook weer vlotter begint te scoren, gloort het zonnetje van achter de wolken. Het zet meteen ook het contrast met de torenhoge standaarden van de Champions League in de verf: na twee wedstrijden moest Butez daar al acht keer in zijn netten vissen.
Duitse trainers
Bij het trainersgilde wordt dezer dagen een hartig woordje Duits gesproken. Liefst drie oosterburen zijn momenteel aan de bak in de JPL … en doen het puik! Alexander Blessin parkeerde Union halverwege oktober tegen alle verwachtingen in op pole positie. Zijn Gegenpressing blijft opwindende materie. Ook Thorsten Fink en Florian Kohfeldt doen het uitstekend, bovendien met eerder bescheiden middelen. Sint-Truiden zou zomaar een ‘dark horse’ kunnen zijn voor de top-zes, terwijl KAS Eupen sterk en frivool opende, weliswaar gevolgd door een flinke terugval. Des te opmerkelijk: alle drie zijn ze ontwapenend en positief in hun interviews, wat lijnrecht indruist tegen het eerder norse imago van de gemiddelde Duitser. Stereotypen sind nicht immer richtig.
Jesper Fredberg (RSC Anderlecht)
In de nacht van zaterdag op zondag waanden de paars-witte fans zich even terug in glorieuzere tijden. Een kleine 24 uur mocht het genieten van de koppositie in de JPL. Wat voelde dat weer fijn aan! Intussen heeft stadsgenoot Union de scepter overgenomen, maar het mag duidelijk zijn dat er opnieuw hoop leeft in het Astridpark. Niet de trainer, niet de spelers, maar vooral de CEO Sports verdient daar een pluim voor. Fredberg begon stroef aan zijn cruciale transferzomer, maar schakelde nadien enkele tandjes groter. Met het binnenhengelen van onder meer Kasper Dolberg, Thorgan Hazard, Mats Rits en Kasper Schmeichel doet hij Anderlecht heropleven. Eindelijk!
Het gelijkspel
KAA Gent – KRC Genk (1-1), RSC Anderlecht – Club Brugge (1-1), Union Saint-Gilloise – Antwerp (2-2) … Het is slechts een greep uit de lange reeks draws die de JPL al overspoeld heeft. Meer dan ooit lijken de topclubs en (betere) middenmoters aan elkaar gewaagd te zijn. Dat vertaalde zich intussen al in 25 (!) puntendelingen in totaal. Vooral de voorbije speeldagen hadden de grootmachten het draw-virus te pakken. Anderlecht, Antwerp en Gent speelden recent drie keer op rij gelijk, Genk spant nu zelfs de kroon met een reeks van vier. Wie het kleine niet eert …
Aboubakary Koita (Sint-Truiden)
Het levende bewijs dat de juiste coach op het juiste moment een wereld van verschil kan maken. Vorig seizoen rondde Koita een campagne boordevol basisplaatsen af met … nul gemaakte doelpunten. Met Fink als vervanger van Bernd Hollerbach is de hemel opgeklaard. De teller van Koita staat nu al op zeven rozen, met die fenomenale en aalvlugge hattrick in de streekderby met Genk als hoogtepunt uit zijn loopbaan. Naast een explosieve dribbel en een verwoestend schot beschikt de Antwerpenaar ook nog eens over een opgewekte persoonlijkheid. STVV kan er enkel wel bij varen.
Antonio Nusa en Andreas Skov Olsen (Club Brugge)
De hoopvolle signalen uit de wittebroodsweken van Ronny Deila zijn inmiddels flink afgezwakt. Het staat als een paal boven water dat de Noorse machine nog sleutelwerk vereist, al deden twee andere Scandinaviërs hun stinkende best om dat te verdoezelen. Als sensatie Nusa de lijn doortrekt, is hij voorbestemd om het tot volgende recordverkoop uit onze competitie te schoppen. Aan de andere krijtlijn dartelt Skov Olsen opnieuw als vanouds. Nu zijn gedachten weer volledig op Club gericht zijn, is zijn linker dodelijker dan ooit tevoren. Iets meer defensieve stabiliteit in hun rug zou hun dreigingsniveau enkel nog verder verhogen.
De supporterskern van Standard Luik
De laatste jaren waren kwalijke berichten over de Luikse tifosi schering en inslag, maar tijdens de eerste tien speeldagen hebben zij zich voorbeeldig gedragen. Best opvallend, aangezien Standard (nog maar eens) voor een gitzwarte jaargang leek te staan. Zelfs in die confronterende augustusmaand bleef de aanhang ondersteunend. Enkele laattijdige transfermeevallers hebben het tij langzaam helpen keren. Zelfs afgelopen zondag, toen de verguisde Deila en Philip Zinckernagel terug aanmeerden aan de Maas, verliep alles beschaafd. Dat optimisme zal De Rouches geen windeieren leggen.
Union Saint-Gilloise
Blessin heeft zijn momentje in de schijnwerpers al gekregen, maar eigenlijk verdient de hele club uit Sint-Gillis een fraaie pluim. Toen de ene na de andere sterkhouder de poorten van het Dudenpark achter zich dicht trok, schreef werkelijk iedereen Union af voor een nieuw sprookje. Een tweetal maanden later staat het gewoon weer op nummer één. Chris O’Loughlin en zijn vermaarde scoutingscel verrichten wonderen. Hoe de clubleiding erin slaagt om telkens weer het DNA te bewaken, in de aanstelling van zowel spelers als trainersstaf, is indrukwekkend. Wie durft nu nog beweren dat Union geen titelkandidaat is?
Arthur Vermeeren (Royal Antwerp FC)
Tuur, Tuur, Tuur, Tuur! Elke wedstrijd echoot zijn bijnaam van de tribunes van de Bosuil. Het valt haast niet te vatten hoe snel het gaat voor de achttienjarige metronoom van The Great Old. Zelfs in de Champions League overstijgt Vermeeren geregeld de tegenstand. Met sprekend gemak houdt hij balbezit, infiltreert hij in open ruimtes, zet hij druk of metselt hij looplijnen dicht. Domenico Tedesco was in eerste instantie nog niet honderd procent overtuigd, maar zette die inschattingsfout gauw recht. Als hij van pech bespaard blijft, is Vermeeren voorbestemd voor een carrière op het allerhoogste level.
Tsuyoshi Watanabe (KAA Gent)
Hier en daar wordt hij gebombardeerd tot dé zomertransfer uit de JPL. Daar valt zeker wat voor te zeggen. Ons Japans is niet meer wat het geweest is, maar het zou ons niet verbazen mocht ‘Tsuyoshi’ iets als ‘rotsvaste betrouwbaarheid’ betekenen. De 26-jarige Watanabe voetbalde vorig seizoen al elke minuut (!) voor KV Kortrijk en is ook allergisch voor de Gentse bank, zo blijkt. Waarom zou Hein Vanhaezebrouck dat ook overwegen? Watanabe is misschien wel de meest complete verdediger die er op de Belgische velden ronddraaft en bezorgt De Buffalo’s de verdedigende zekerheid waar ze zo naar snakten.