Refaelov kiest voor Anderlecht: stijl van het huis, maar rem op de doorstroming?

De kogel is door de kerk: Lior Refaelov bindt de komende twee seizoenen zijn voetbalschoenen aan in de kleedkamer van RSC Anderlecht. Een spraakmakende overstap voor de spelmaker, niet in het minst vanwege zijn verleden bij voornamelijk Club Brugge en nu Royal Antwerp FC. Bovendien steken ook in Brussel enkele vraagtekens de kop op. VoetbalPrimeur.be gaat die niet uit de weg: een elftal aan voor- en nadelen van Refaelov bij Anderlecht.

+++

Pure klasbak
Boven alles moet een inkomende transfer liefst opperbest kunnen voetballen. Die vereiste is alvast ruimschoots ingevuld! Het voorbije decennium heeft Refaelov ontelbare keren bewezen dat hij, zeker op technisch vlak, tot het absolute kruim van de Jupiler Pro League behoort. Zelfs op zijn 35e blinkt de Israëliër nog vaker wel dan niet uit, getuige zijn recente bekroning als Gouden Schoen. Maak je geen illusies: bij Antwerp laat men een klassespeler de deur uitwandelen die moeilijk te vervangen valt.

Stijl van het huis
Gevaarlijk om je op glad ijs te begeven, maar de spelwijze van Refaelov strookt met, zoals dat dan heet, de ‘stijl van het huis’ in het Astridpark. Eigenlijk past de reputatie van het academische Anderlecht hem beter dan de hartstocht op Jan Breydel of het fysiek overrompelende Antwerp. Paars-wit snakt naar de herbeleving van de glorietijd van vroeger, niet zelden aangevuld met champagnevoetbal. Anno 2021 lijkt dat nog steeds een herinnering uit een ver verleden, maar misschien kan Refaelov het collectieve geheugen van de aanhang een zetje in de rug geven.

Geen transfersom
Afgelopen week heerste er een hosannastemming binnen de Brusselse bestuurskamers. De goedgekeurde kapitaalsverhoging moet de cijfers weer wat minder rood doen kleuren, al benadrukte de club dat sportief directeur Peter Verbeke nu geen blanke cheque hoefde te verwachten. De komst van Refaelov kost Anderlecht alvast welgeteld … nul euro aan transferkosten. Zulke operaties zal men hogerop in het organigram zeker weten smaken.

Scorend vermogen
Vergis je niet: hoewel Refaelov steevast als spelverdeler acteert, trof hij in zijn gehele loopbaan al vaker zelf raak dan dat hij een medespeler een doelpunt voorschotelde. De Gouden Schoen beschikt namelijk over een bovenontwikkelde neus voor de goal. Onder het motto ‘één statistiek zegt meer dan duizend woorden’: in drie jaar Antwerp vond Refaelov 38 keer het vijandelijke net. Laat Anderlecht nu net een probleem hebben met doelpuntenmakers vanuit de tweede rij. Dat hiaat lijkt ingevuld.

Puntgave traptechniek
Ondanks het ticket voor Play-Off 1 heeft Vincent Kompany nog enkele spelaspecten verder te ontwikkelen. Eén van de manco’s in het huidige seizoen is de beperkte dreiging vanop stilstaande fases. Anderlecht scoort nauwelijks met het hoofd. Om dat euvel weg te poetsen, heb je twee bouwstenen nodig: stevige koppers en iemand met een haarfijne trap in de benen. Refaelov beantwoordt aan die laatste omschrijving. Toegegeven, bij Antwerp geraken zijn hoekschoppen verre van altijd voorbij de eerste zoneverdediger, maar als het zijn dagje is, legt de veteraan de ballen waar hij wil.

Geen keetschopper
Every inch a gentleman, die Engelse uitdrukking wordt niet zelden op Refaelov gekleefd. Hoewel een gedeelte van de aanhang van Club Brugge daar inmiddels hoogstwaarschijnlijk anders over zal oordelen, kan je de gewezen chouchou van Jan Breydel bezwaarlijk een zorgenkind noemen. En ja, bij Antwerp haalde hij soms wel eens snedig uit in een post-match interview, met Didier Lamkel Zé of Laszlo Bölönni als schietschijf. Daar sprak echter nooit persoonlijke rancune uit, enkel ongenoegen in ploegbelang.

- - -

Laatste benen
Leeftijd is slechts een getal, wordt wel eens gezegd, maar het is geen toeval dat het hoofdzakelijk oudere mensen zijn die die zegswijze in de mond nemen … Laat ons een kat een kat noemen: 35 jaar, dan zit je als profvoetballer in de herfst van je carrière. Is Refaelov op dit moment versleten? Absoluut niet. Zal Refaelov binnen twee jaar nog hetzelfde niveau halen als nu? Een groot vraagteken. In april 2023 zal hij normaal gezien nog in paars-en-wit spelen, aangezien Anderlecht hem, in tegenstelling tot Antwerp, wél voor twee jaar wilde binden.

Jeugd blokkeren
Met één transfer kan je onmogelijk een beleid op de helling zetten, maar de overstap van Refaelov valt op zijn minst moeilijk te rijmen met de zelfverklaarde leuze ‘In Youth We Trust’. De sportieve cel van Anderlecht draait dat uiteraard anders: de ervaring van de Israëliër zal een meerwaarde betekenen in het doorgroeiproces van de jongelingen. Voor huidige uitblinkers als Anouar El Hadj of Yari Verschaeren klopt die stelling waarschijnlijk wel. Maar wat met een Kristian Arnstad of Mario Stroeykens? Op hun doorstroming lijkt toch mintens een rem te komen staan.

Nood aan een nummer tien?
Los van de generatiestrijd tussen jong en oud kan je je afvragen of Anderlecht een profiel als Refaelov überhaupt nodig heeft. De zomeraanwinst vult de rol van nummer tien nog in op de ouderwetse manier: de bal graag komen ophalen en zelf voelen, in de as van het veld pleisteren en niet al te veel meeverdedigen. Die spelwijze lijkt op het eerste zicht haaks te staan op de filosofie van Kompany, die onlangs nog Ajax en RB Salzburg als voorbeelden opsomde. Daar vormen beweging zonder bal en druk zetten toch een fundamenteel onderdeel van de aanvallende patronen …

Loonlast
Wees maar zeker dat Refaelov niet voor een appel en een ei komt voetballen in het Lotto Park. Integendeel, gezien zijn status als Gouden Schoen en zijn luxepositie van transfervrije werkkracht heeft zijn makelaar ongetwijfeld zwaar kunnen doorrekenen aan de onderhandelingstafel. Nochtans is een torenhoge loonlast een belangrijke zondebok voor de financiële malaise binnen het Anderlecht-huishouden. Enkele goedbetaalde vedetten met ervaring aanvullen met goedkope pareltjes uit de eigen jeugd, dat lijkt nu de strategie te zijn.

De druk van het verleden
Je moet al verdomd brede schouders hebben om te ontsnappen aan het ‘Judas’-syndroom. Alles went, maar voetballers die voor de grote rivaal uitkomen, het blijft een complexe zaak. Vraag dat bijvoorbeeld maar aan de pensioen-naderende Steven Defour, die nooit in de harten van de Anderlecht-fans geraakte vanwege zijn Standard-verleden. Onmogelijk is het niet, die druk tornen, maar voor elke Lorenzo Staelens bestaat er een Ronald Vargas. Benieuwd welk pad Refaelov zal bewandelen!