Afrika Cup-triomf plaatst Broos in select gezelschap van Belgische succestrainers

Hugo Broos heeft zich onsterfelijk gemaakt in Kameroen, het land waarmee hij afgelopen zondag de Afrika Cup in de wacht sleepte. De oud-trainer van onder meer RSC Anderlecht en Club Brugge is zo de eerste Belg die een internationaal landentoernooi op zijn palmares schrijft. Toch oogstten ook enkele andere landgenoten knappe triomfen buiten de landsgrenzen. VoetbalPrimeur.be lijst de voorgangers van Broos op.

Het scheelde niet veel of Broos was de tweede coach die excelleerde op het Afrikaanse eindtoernooi. In 2013 bewerkstelligde Paul Put immers ei zo na een voetbalmirakel. Met het bescheiden Burkina Faso stootte de Antwerpenaar zowaar door tot in de finale. Daarin moest het echter de duimen leggen voor Nigeria, dat met het kleinste verschil won. Stiekem zal Broos daar niet rouwig om zijn...

Over dé meest succesvolle Belg in de dug-out moet niet te lang worden nagedacht. Raymond Goethals presteerde namelijk een unicum: hij is de enige landgenoot die de Champions League wist te veroveren als trainer. Dat volbracht hij in 1993 met Olympique Marseille, waarmee hij ook nog eens twee titels behaalde. Op het veld waren dat er zelfs drie, tot omkopingspraktijken rond voorzitter Bernard Tapie aan het licht kwamen.

Goethals was overigens niet aan zijn proefstuk toe. Den Tuveneir won met RSC Anderlecht Europa Cup II (1978) en twee keer de Europese Supercup (1976 en 1978). Paul Van Himst is die andere Belgische trainer die een Europese trofee op zijn cv mag zetten. Als aanvulling op zijn geweldige clubcarrière hielp Polle Gazon ‘zijn’ paars-wit aan de UEFA Cup in 1983. In de finale over twee wedstrijden was SL Benfica het slachtoffer.

Twee grote namen
Ook in het meer recente verleden oogstten Belgen lof over de landsgrenzen heen, zij het op een lager trapje. Eric Gerets stond jaren te boek als een toptrainer. Na titels met Lierse SK en Club Brugge veroverde De Leeuw ook het buitenland. Bij PSV heerste hij over Nederland: twee maal de Eredivisie, drie keer de KNVB-beker. Nadien leidde hij Galatasaray naar het kampioenschap, om later in Saoedi-Arabië en Qatar de dubbel te pakken. Als bondscoach van Marokko triomfeerde hij bovendien in de Arab Nations Cup, een kleiner landentoernooi in de Arabische wereld.

Michel Preud’homme heeft de voorbije jaren de fakkel van Gerets overgenomen als vaandeldrager van de Belgische coaches. Na vier trofeeën in België trok de ex-doelman naar FC Twente. Hij loodste de subtopper naar bekerwinst en een Johan Cruijff-schaal, de Nederlandse Supercup zeg maar. Later voegde Preud’homme daar nog een titel in Saoedi-Arabië aan toe. Verder kenden ook Ariël Jacobs (kampioen met FC Kopenhagen in 2013), Walter Meeuws (bekerwinst in Marokko) en Urbain Braems (de Turkse cup met Trabzonspor) succes in kleinere competities.

Dichtbij op EK en WK, bingo op OS
Internationaal springt voornamelijk de naam van Guy Thys in het oog. Jarenlang stond de geboren en getogen Antwerpenaar aan het roer van de Rode Duivels. En terecht, want hij gidste de nationale ploeg naar ongekende hoogten. In 1980 moest zijn elftal het onderspit delven voor Duitsland in de EK-finale. Zes jaar later volgde hét moment de gloire uit het Belgische voetbal: België verraste op het WK in Mexico vriend en vijand door de halve finale te bereiken. Daarin was Diego Maradona te sterk.

Een vergeten landgenoot is ongetwijfeld Raould Daufresne de la Chevalerie. Hij stond aan het roer bij nationale selectie toen die haar grootste overwinning ooit behaalde: de gouden plak op de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen. Andere tijden, maar niettemin een historische prestatie. In 2008 leek Jean-François De Sart zich even bij hem te vervoegen, maar België greep in Peking net naast de bronzen medaille. Een landgenoot die de gouden generatie van de Rode Duivels naar een eindzege loodst op een groot toernooi... Daar droomt toch elke Belg van?