VP’s clubrapport: Enkele oplevingen, maar Genk viel vooral van ene domper in andere

Stand na reguliere competitie: 6e
Stand na Play-Offs: 5e
Balans: 16W – 12G – 12V
Topschutter: Tolu Arokodare (12)
Assistenkoning: Bilal El Khannouss (6)
Aantal clean sheets: 13

De prestaties in een notendop
Europees voetbal kan een zegen zijn, maar evenzeer een vloek. Dat heeft Genk aan den lijve mogen ondervinden. Ondanks de monumentale dreun in minuut 93:33 van de slotspeeldag van het seizoen voordien, vatte de ploeg de nieuwe campagne vol frisse moed aan. Achteraf bekeken viel de competitiestart nog best mee. Het watervalsysteem van de UEFA zorgde echter voor een stevige kink in de kabel. In enkele weken tijd gleed Genk af van minnaar van de Champions League tot ternauwernood deelnemer aan de Conference League. Daarin snoepte Ferencváros ook nog eens de begeerde overwintering af. 

Die cascade van ontgoochelingen zou zich doortrekken in de JPL. Wisselvalligheid werd het codewoord, niet bepaald gunstig voor een ploeg die om het allerhoogste wil mee strijden. Geen enkele keer slaagde Genk erin om een reeks van 9 op 9 (of meer) op te tekenen. Frivole prestaties volgden non-matchen op en vice versa. Zo moesten de Limburgers nog bibberen voor hun plekje in de top-zes, met de veelbesproken taferelen uit het Kuipje als tenenkrommend schouwspel tot gevolg.  

Het zou de aanleiding vormen voor een korte opleving. Genk opende de Champions’ Play-Off met tien op twaalf, waardoor sommige analisten zelfs het etiket ‘titelkandidaat’ vanonder het stof haalden. Een liedje van korte duur. De ploeg kon haar tekortkomingen, zowel defensief als in de spits, onvoldoende (lang) maskeren. Na het ontslag van Wouter Vrancken (zie verderop) eindigde het seizoen nog maar eens met ‘net niet’. Niet Genk, maar KAA Gent vertegenwoordigt België vanaf juli in de voorrondes van de Conference League.

Mooiste zege: thuis tegen RSC Anderlecht in de Play-Offs (2-1)
Pijnlijkste nederlaag: thuis tegen KAS Eupen (0-1)

Het transferhuiswerk
De verdiensten van Dimitri De Condé staan buiten kijf, maar de afgelopen maanden vielen er meer dan ooit kritische opmerkingen aan zijn adres te horen. Onder zijn bewind staat Genk te boek als een club met ‘doorverkoopmodel’: jonge talenten ontdekken, voor een prijsje inslaan en na een rijpingsproces aan een mooi bedrag verkopen. De transfers van Christopher Bonsu Baah, Zakaria El Ouahdi en Alieu Fadera pasten (alweer) binnen dat plaatje. Zij konden slechts bij vlagen hun potentieel laten bewonderen.

Daarentegen trok Genk in de zomer van 2023 ook enkele meer ervaren pionnen aan. Joris Kayembe verscheen het vaakst in de basis, maar moest toch wennen aan de defensieve vereisten aan de Belgische top. Hendrik van Crombrugge werd eerder aangetrokken met het oog op volgend seizoen, aangezien Maarten Vandevoordt dan eindelijk de stap naar Leipzig zet. Andi Zeqiri moest dan weer voor doelpunten zorgen. Hij kon de concurrentiestrijd vooraan nooit in zijn voordeel beslechten. Kortom: weinig tot geen echte voltreffers.

De trainer(s)
Het had alle schijn van een droomhuwelijk, maar na nog geen twee jaar scheidden de wegen van de tortelduifjes. Van bij de aanvang van de campagne sijpelden al geruchten door dat het niet helemaal meer boterde tussen het bestuur en Vrancken. Misschien had hij zelf ook meer van de transfers verwacht. In ieder geval toonde de geboren Truienaar ook tactisch minder grip dan tijdens zijn debuutjaar. Vooral in de heenronde verschoof Vrancken zijn elftal voortdurend, met het oog op de Europese belasting. Te vaak, zou je nu kunnen stellen.

Zelfs een tactische omschakeling in de Play-Offs, een primeur in zijn trainersbestaan, bracht geen soelaas meer. Uiteindelijk eindigde het hoofdstuk Vrancken in Genk nog met enkele zwarte pagina’s. De affaire in Westerlo had zijn reputatie al geen deugd gedaan en daar kwam dan nog eens een vreemd afscheid bovenop. Toen minder of meer duidelijk was dat KAA Gent zijn volgende club zou worden, was een verdere samenwerking in de Cegeka Arena niet meer mogelijk, gezien de nakende confrontatie in de Europese barrage. En zo verliet de Limburgse kroonprins zijn eigen gouw via het achterpoortje …

Lessen om mee te nemen naar volgend seizoen
Tabula rasa? Na de bekendmaking rond het vertrek van Vrancken richtte Genk het vizier al snel op een trainer die enkele kilometers verderop het mooie weer heeft gemaakt. Een gevoelige overstap voor Thorsten Fink, maar het bestuur gelooft rotsvast in zijn kwaliteiten. De Duitser staat positief in het leven, brengt positief en zelfverzekerd voetbal en haalde bij STVV veel rendement uit de lokale jeugd. Dat laatste moet opnieuw een prioriteit worden in Genk, zeker nu met Bilal El Khannouss en Vandevoordt de strafste goudhaantjes op vertrekken staan. Het valt te hopen dat de keuze voor Fink goed uitpakt, want het trainersverloop in het afgelopen decennium had toch veel weg van een kerkhof …