Sor doet defensies pijn met snelheid: "Maar ik voel me nog steeds geen spits"

Niet Tolu Arokodare, niet Andi Zeqiri, maar Yira Sor is de laatste weken de diepe spits van KRC Genk. Voor de Nigeriaan is dat een nieuw gegeven, aangezien hij tot nu toe voornamelijk als flankaanvaller speelde. Met zijn verschroeiende snelheid beschikt hij over een dodelijk wapen om het op elke positie goed te doen.

Geen speler uit de Jupiler Pro League trok dit seizoen al een snellere spurt dan Sor. Met 37,1 kilometer per uur gaat hij ook Joseph Paintsil vooraf, die andere snelheidsduivel van Genk. "Mijn snelheid is wel een natuurlijke gift die ik heb meegekregen van mijn vader", vertelt Sor bij Het Nieuwsblad. Zijn vader voetbalde lang in Nigeria en stond daar ook bekend om zijn rappe benen.

Moeder Natuur heeft de familie dus een handje geholpen, al kruipt er wel degelijk ook een pak training in. Sinds hij aan zijn profcarrière timmert, doet Sor specifieke oefeningen om nóg sneller te lopen. "Dat kan ik ook nog wel, door wat extra spieren te kweken in mijn bovenbenen. Op een dag wil ik zo snel worden als Kylian Mbappé", deelt hij zijn ultieme doel. De Franse superster sprint bij momenten aan 38 kilometer per uur of meer.

Zulke profielen met een straffe versnelling maken vaak furore vanop de flank, maar Wouter Vrancken kiest er dezer dagen voor om Sor centraal voorin te posteren. "Maar ik voel me nog steeds geen spits, hoor", valt de Nigeriaan meteen in. Toch doet hij het er best naar behoren. "Zeker als er wat ruimte ligt in de rug van een verdediging, is het makkelijker om vanuit het centrum richting doel te lopen", beseft Sora, al vindt hij zichzelf nog steeds eerder een flankaanvaller. "Dan kan Tolu gevaarlijker zijn voorin met zijn lengte, of Zeqiri met zijn enorme werkkracht."