Uitgeleid met waardigheid: de beste elf van Zulte Waregem uit achttien jaar JPL
Na achttien jaar heeft Zulte Waregem haar bevoorrecht plekje in de Jupiler Pro League moeten afstaan. Tot op de laatste speeldag knokte de fusieclub hardnekkig, zonder resultaat, helaas. Daarmee neemt de JPL afscheid van één van haar meer kleurrijke leden van de voorbije twee decennia, met enkele prijzen als hoogtepunt. VoetbalPrimeur.be blikt nog eens terug met het beste Essevee-elftal uit deze succesvolle periode.
In het beste ZW-elftal sinds 2013 is ruimte voor een gezonde mix van onvervalste clubspelers, enkele cultfiguren en een dozijn aan talentvolle jongeren die Zulte Waregem als springplank naar een grotere club hebben gebruikt. De ploeg treedt aan in een 4-3-3. Tussen haakjes staat telkens de periode en het aantal competitiewedstrijden vermeld waarin de speler de clubkleuren verdedigde.
Doelman
Wie beter dan een levende legende om onder de dwarsligger te zetten? Sammy Bossut (2006-2023, 473 w.) mag je gerust ‘Mister Essevee’ noemen. Van zijn eerste optreden in 2006 (!) tot het heden kende hij slechts één club in zijn hart. Intussen heeft Bossut het jammerlijke record gebroken van meest gepasseerde doelman ooit op het hoogste niveau, maar laat dat absoluut geen smet op zijn carrière zijn, wel integendeel! Het bewijst enkel hoezeer de West-Vlaming zich telkens opnieuw opgeladen heeft, in goede en kwade dagen. Zelfs op z’n 37e nog steeds bepalend, mét karakteristieke helm.
Verdediging
Eén van de redenen waarom Zulte Waregem vaak sympathie wist op te wekken bij de neutrale fan, was dat er Belgisch bloed door de as van het elftal stroomde, vooral in de beginjaren. Niet toevallig zijn slechts drie buitenlanders erin geslaagd een basisplek te veroveren in VP’s beste versie. Achterin rekenen we op mannen met baarden. Frédéric Dupré (2002-2006, 135 w.), Steve Colpaert (2008-2015, 206 w.) en Karel D’Haene (2006-2015, 254 w.) speelden aan het begin van dit millennium een karrenvracht aan wedstrijden aan elkaars zijde. Alle drie combineerden zij keurige voeten met veel verdedigend inzicht en een over-mijn-lijk-mentaliteit. Op zulke schouders kan een coach een huis bouwen.
Doorheen de linkerflank stroomt dan weer een gezonde portie IJslands bloed. Olafur Skulason (2011-2016, 119 w.) was jarenlang één van de eerste namen die Dury op het wedstrijdblad neerkribbelde. Op een blauwe maandag (2 december 2003) om precies te zijn had de piepjonge Skulason zijn debuut mogen vieren voor Arsenal FC. Een vervolg in Londen kwam er niet, maar jaren later scheerde hij hoge toppen in Waregem. De veelvuldige IJslandse international bracht zowel aanvallend als verdedigend de broodnodige kwaliteit.
Middenveld
Wat verwacht een coach zoal van een typische ‘zes’? Rust aan de bal, positionele intelligentie, loopvermogen en leiderschap lijken de voornaamste voorwaarden. Die kon Ludwin Van Nieuwenhuyze (2004-2011, 207 w.) stuk voor stuk afvinken. Jarenlang vormde de geboren Gentenaar de vaandeldrager van het volkse, overwegend Vlaamse karakter van Zulte Waregem. Zijn discipline stelde anderen in staat om te excelleren.
Aan zijn linkerzijde krijgt Van Nieuwenhuyze iemand met een gelijkaardige status naast zich: Stijn Meert (2002-2011, 125 w.). De blonde kop, al dan niet met woeste baard, legde er eveneens zijn kop voor, maar beschikte daarnaast ook nog eens over een puike linkervoet. De noodzakelijke creatieve toets zal echter in de eerste plaats van Franck Berrier (2008-2013, 127 w.) komen. De geniale spelmaker voelde zich ondanks escapades bij Standard Luik en KV Oostende het best in zijn sas aan de Gaverbeek. Wie Berrier vertrouwen gaf, kreeg daar een berg aan fraaie passes en briljante openingen voor terug. Ons veel te vroeg ontvallen!
Aanval
Een complementair trio bestrijkt de voorste gelederen, met Tim Matthys (2005-2008, 115 w.) ongetwijfeld als meest geliefkoosde posterboy. Anno 2023 dromen de fans nog altijd mijmerend weg wanneer zijn naam valt. Held in bekerfinales en Europese campagnes, maar vooral ook een erg warme mens. De fiere Mbaye Leye (2007-2017, 178 w.) heeft minstens evenveel betekend voor de club. Zijn recente trainersperiode draaide uit op een ontgoocheling, maar laat dat geen smet zijn op zijn geweldige spelersloopbaan. Met 82 goals is Leye tot op vandaag topschutter aller tijden sinds de fusie.
Van alle geselecteerden voetbalde Thorgan Hazard (2012-2014, 90 w.) het minst vaak voor Zulte Waregem, maar welke stempel heeft hij gedrukt! Zijn ontluiking vormde in 2013 ei zo na de opstap naar het strafste Belgische titelsprookje van deze eeuw. Die beloning kwam er finaal niet, maar Hazard staat wel nog steeds te boek als de enige Gouden Schoen ooit uit de geschiedenis van Essevee. Zijn zuivere klasse begeleidde hem vervolgens naar Borussia Dortmund en de Rode Duivels. Aan scherpe voorzetten zal het Leye zeker niet ontbreken …
Bankzitters
- Stijn Minne (2002-2012, 219 w.): nog zo’n naam uit lang vervlogen tijden die één en al ZW uitademde.
- Brian Hamalainen (2011-2018, 107 w.) : trouwe linkspoot die gerust in de weegschaal mag liggen met Skulason.
- Junior Malanda (2012-2013, 39 w.): amper één seizoen in de (vele) clubkleuren, maar het jammerlijk overleden toptalent maakte wel een verpletterende indruk.
- Soualiho Meïté (2013-2015, 52 w.) : andere bonkige beer met prima voeten, die het zelfs tot in San Siro geschopt heeft.
- Onur Kaya (2015-2018, 144 w.) : klein maar dapper zocht onze landgenoot steevast naar openingen die anderen niet gezien hadden.
- Théo Bongonda (2013-2019, 103 w.) : ondanks zijn torenhoge prijskaartje niet helemaal geslaagd bij Genk, maar in het Regenboogstadion toverde hij veel om in goud.
- Jens Naessens (2010-2017, 121 w.) : verspreid over twee periodes zorgde de spits voor diepgang, werkkracht én de treffer die Zulte Waregem drie minuten lang tot Belgisch kampioen maakte.
- Jelle Vossen (2020-2023, 54 w.) : tot aan het bittere eind ging de Limburger voorop in de strijd, met de aanvoerdersband om de arm en geregeld een doelpuntje tegen de netten.