Vijf lessen uit speeldag 1: niet zo gek veel is veranderd, bij clubs én arbitrage

Niet zo gek veel is veranderd
Het is een klassiek verhaal: bij het leeuwendeel van de clubs is de teneur overwegend positief na de voorbereiding. Op de openingsspeeldag gaat het echter pas écht om de knikkers. Die toonde aan dat sommige kopzorgen in de zomermaanden niet ineens als sneeuw voor de (afwezige) zon verdwenen zijn. RSC Anderlecht legde een bijzonder fletse prestatie op de mat in het Dudenpark, Club Brugge schoot zichzelf in de voet, Standard Luik beet nog maar eens in het zand tegen zwarte beest STVV en door defensief geklungel gaf KAS Eupen een 2-0-voorsprong uit handen. Rome is ook niet op één dag gebouwd …

Vlak Union niet uit (bis)
Het zal toch niet?! Na het sprookjesachtige promotiejaar verbaasde Union Saint-Gilloise vriend en vijand al door ook in seizoen twee vrolijk bovenin mee te draaien. Wat heet: onder Karel Geraerts strandde het Brusselse schip zelfs nog een pak dichter bij de titel! Na een halve transferexodus wordt algemeen aangenomen dat er geen ‘derde keer, goede keer’ komt, maar wie durft zijn hand daar nog voor in het vuur steken na de prestatie van vrijdagavond … In de eerste helft had Union stadsrivaal Anderlecht volledig in haar greep. Hoge druk, behoorlijk wat kansen en de gebruikelijke passie: dit zag er toch weer veelbelovend uit.

Zo word je kampioen
Exact 57 dagen na de monumentale ontlading mocht Royal Antwerp FC haar missie ‘titelprolongatie’ officieel aftrappen. Tegen het lastig te bekampen Cercle Brugge boekte The Great Old een typerende overwinning: voldoende controle, enkele fraai uitgespeelde kansen en vooral zelf nauwelijks wat weggegeven. Zo word je kampioen, luidt de voetbalspreuk … Jazeker, Antwerp verloor kwaliteit in de mercato (denk aan William Pacho en Calvin Stengs), maar bij het verse bloed zit zeker ook klasse verscholen, zoals Jacob Ondrejka bijvoorbeeld bewees.

RWDM heeft stroomversnelling nodig
Er heerste niet al te veel geloof op een stunt op de openingsspeeldag en de promovendus heeft de sceptici geen ongelijk kunnen geven. RWDM verweerde zich eigenlijk nog wel aardig tegen titelfavoriet KRC Genk, maar de 0-4-eindstand moet een wake-up-call vormen. Momenteel is er gewoonweg te weinig kwaliteit aanwezig om het liedje in de JPL lang genoeg te rekken. John Textor lijkt de boodschap begrepen te hebben, want zondag streken er plots al twee aanwinsten neer in Molenbeek. Daar zal het evenwel niet bij mogen blijven.

Niet zo gek veel is veranderd
Dat geldt niet alleen voor de clubs, maar eveneens voor de arbitrage, helaas. Enkele wijzigingen in het reglement zouden meer transparantie moeten bieden, klonk het vorige week nog, maar op speeldag één dook er toch al snel weer veel ongenoegen op. Marc Brys nam geen blad voor de mond, terwijl Jan Vertonghen (onbewust) de discussie over de handsregel opnieuw deed oplaaien. Vooral KV Mechelen voelde zich echter bekocht. De strafschop die Club Brugge in staat stelde om gelijk te maken, leek inderdaad bijzonder licht gegeven. Mogelijk een tendens naar meer elfmeters, merkte Rob Schoofs op. Laat ons met z’n allen hopen van niet!