Spelersrapport Antwerp: ervaren sterkhouders dekken mislukte mercato niet volledig
De Jupiler Pro League sluit haar deuren voor een tweetal maanden, maar niet voordat VoetbalPrimeur.be een laatste analyse maakt van de verschillende topclubs. Welke spelers staken er bovenuit? En wie zakte door de mand? De titelklas van Club Brugge kwam eerder al aan bod. In deze vijfde aflevering: Royal Antwerp FC.
UITBLINKERS
Ritchie De Laet - 8/10
De opperkrijger van de Bosuil, die zelfs zonder het gehijg van vurige supporters in zijn nek zijn truitje helemaal doorweekt maakt. Nu al twee jaar op rij behoort De Laet tot de moeilijkst te passeren verdedigers uit onze vaderlandse competitie. Op zijn 32e heeft de rasechte Antwerpenaar voldoende ervaring opgebouwd om niet meer onder de ondergrens te zakken. Even kwam een EK-selectie zelfs in beeld, maar dat bleek ijdele hoop.
Pieter Gerkens - 7/10
Terwijl de meerderheid van de zomeraanwinsten een magere inbreng hadden (zie verderop), bleek de komst van Gerkens een schot in de roos. Vooral onder Ivan Leko, voordien ook al zijn mentor, scheerde de slimme middenvelder hoge toppen. Dankzij zijn loopacties slaagde Gerkens er vaak in om bij doelpunten betrokken te zijn, zelfs zonder de bal te raken. Enkel zijn statistieken hadden nog net wat fraaier gemogen.
Martin Hongla - 7/10
Hoogstwaarschijnlijk is hij uit de huidige Antwerp-kern de speler die het verst kan geraken, afgaande op zijn potentieel. Wie een uitstekende techniek koppelt aan fysiek vermogen én rust aan de bal, moet zich niet schamen om het een stap hogerop te wagen. Uitblinken op topniveau, daar is echter ook mentale sterkte voor nodig. Bij de wispelturige, laconieke Hongla durft het schoentje op dat vlak wel eens te knellen …
Simen Juklerod - 7/10
Inmiddels al lang verbannen richting vergeethoek, maar voor Nieuwjaar was de Noor misschien wel de allerbeste linksback uit de JPL. Toen hij in de winterstop een toekomstige overeenkomst tekende bij KRC Genk, nam het Antwerp-bestuur een drastisch besluit: B-kern. Zonde voor alle partijen, want de onaflatende aanvallende impulsen van Juklerod maakten van The Great Old een aantrekkelijk kijkstuk.
Didier Lamkel Zé - 7/10
Van verschoppeling tot verlosser, zelfs in Hollywood zou Lamkel Zé carrière kunnen maken. Voorganger Leko moest niet van hem weten, wegens te bedreigend voor de groepssfeer. Opvolger Frank Vercauteren streek over zijn hart, voornamelijk omdat hij inzag hoe goed de Kameroener eigenlijk kan voetballen. Sindsdien loopt het woelwater min of meer in het gareel. Die relatieve rust stelde hem in staat om enkele levensbelangrijke doelpunten voor zijn rekening te nemen.
Lior Refaelov - 7/10
Voor het eerst in 54 jaar tijd slaagde een speler van Antwerp er nog eens in om de Gouden Schoen te veroveren. Het zegt veel over de recente opmars van de club, maar evenzeer over de geweldige campagne die Refaelov afgewerkt heeft. Vooral tussen zomer en Nieuwjaar grossierde de spelmaker in fraaie goals, heerlijke combinaties en listige steekpasses. Desondanks gunde de directie hem geen waardig afscheid in de Play-Offs. Erg benieuwd wat hij Anderlecht straks bijbrengt!
Abdoulaye Seck - 9/10
Van alle rood-witte uitblinkers was Seck ongetwijfeld de meest standvastige. De reusachtige Senegalees verscheen zowat elk duel aan de aftrap. Bovendien liet hij in dat loodzware programma nauwelijks steken vallen. Oerkracht had hij altijd al, maar nu koppelt King Kong daar ook een degelijk positiespel aan. Als klap op de vuurpijl gingen zijn uitvoetballende kwaliteiten er met rasse schreden op vooruit.
MIDDENMOOT
Dylan Batubinsika - 6/10
Aurélio Buta - 6/10
Jean Butez - 6/10
Nill De Pauw - 5/10
Alexis De Sart - 5/10
Ortwin De Wolf - 5/10
Faris Haroun - 5/10
Maxime Le Marchand - 6/10
Dieumerci Mbokani - 6/10
Koji Miyoshi - 6/10
Bruny Nsimba - 5/10
Birger Verstraete - 6/10
TEGENVALLERS
Nana Ampomah - 2/10
Eén van die zomerse nieuwkomers die Antwerp stiekem richting outsider voor de titel moesten sturen, maar zover kwam het nooit. Zelden tot nooit slaagde Ampomah erin om ook maar een letter van zijn adelbrieven te rechtvaardigen. Was dat ene wonderseizoen bij Waasland-Beveren een uitzondering? In Deurne-Noord bleef zijn bijdrage beperkt tot vier schamele basisplekken, met amper één goaltje, uitgerekend tegen zijn ex-club.
Felipe Avenatti - 2/10
Als doublure voor Dieumerci Mbokani, op dat moment in de lappenmand, zou de Uruguayaan in januari en februari de aanvallende honneurs moeten waarnemen. Vercauteren deed echter nauwelijks op hem beroep. Vier invalbeurten, samen goed voor 22 minuten … Vrolijk word je er niet van. Zelfs een fabelachtige kopbal tegen de Rangers kon het tij niet keren. De lange, wat houterige Avenatti heeft vooral zijn stijl tegen.
Alireza Beiranvand - 3/10
Een wonderkeeper, zo werd gefluisterd. De overstap van Beiranvand, een wereldster in Iran, had veel voeten in de aarde, wat de vreugde bij Antwerp enkel aanwakkerde toen de deal rond was. Op training liet hij, naar verluidt, meteen zijn klasse bewonderen. In wedstrijden liep het echter te vaak grondig mis. Zijn onorthodoxe manier van keepen leidde geregeld tot twijfelachtige tussenkomsten. Geen sluitpost die zijn verdediging vertrouwen inboezemt.
Franck Boya - 3/10
Op Le Canonnier stak de controleur er zelfs aan halve kracht met kop en schouders bovenuit, en dat valt niet enkel letterlijk te nemen. De transfer naar Antwerp leek logisch en veelbelovend, maar Boya kon het niet waarmaken. Mede door zijn nonchalance paste hij zich onvoldoende aan het hogere baltempo aan. In het algemeen diende de Kameroener hoofdzakelijk als defensieve stoplap op verschillende posities.
Jérémy Gélin - 4/10
In de zoektocht naar een ervaren verdediger die de achterhoede naar een hoger niveau zou tillen, kwam Luciano D’Onofrio uit bij deze Gélin. Aan de bal behoort de Fransman zeker het kruim van de JPL, maar verdedigend schort er een heleboel. Vooral zijn gebrek aan startsnelheid klonk de tegenstanders als muziek in de oren. Zelfs in een driemansdefensie kon Gélin dat euvel niet verdoezelen.
Jordan Lukaku - 3/10
Toen Roberto Martinez bloedserieus liet vallen dat hij Lukaku nauwgezet volgde met het oog op het EK, kwam hem dat op hoongelach te staan. De gehuurde linksachter bakte er immers weinig van op de Bosuil. Kanttekening: net wanneer hij zijn draai leek te vinden onder Leko, vertrok die laatste naar China. De meer behouden filosofie van opvolger Vercauteren lag Lukaku minder, al moet hij de hand vooral in eigen boezem steken. Te vaak liepen technische evidenties verkeerd, waardoor het vertrouwen volledig zoek raakte.