Op naar Belgisch getinte Champions-League-finale: van icoon Pfaff tot Origi-mania
De spanning is te snijden in de halve finales van de Champions League. Na de heenwedstrijden ligt alles nog open voor Manchester City, Paris Saint-Germain, Real Madrid en Chelsea FC om de eindstrijd in Istanbul te halen. Vanuit Belgische oogpunt duimen we uiteraard voor een ontknoping tussen het City van Kevin De Bruyne en het Real van de tandem Eden Hazard/Thibaut Courtois. VoetbalPrimeur.be haalt de vorige Belgisch-getinte finalisten van onder het stof.
Tot op heden slaagden er slechts negen landgenoten in om de finale van de Champions League of voorganger Europa Cup I te bereiken, althans in buitenlandse loondienst. Toen Club Brugge in 1978 als enige Belgische club ooit doorstootte tot de meest prestigieuze clubwedstrijd ter wereld, deed het dat uiteraard met heel wat rood-geel-zwart bloed tussen de lijnen. Onder meer grootheden als Georges Leekens, René Vandereycken en Julien Cools waren van de partij in de noodlottige 1-0-nederlaag tegen Liverpool FC. Helaas moest de onfortuinlijk geblesseerd Raoul Lambert toekijken van aan de zijlijn.
Sinds dat Brugse exploot heerste echter lange tijd Belgische schaarste op het allergrootste voetbalpodium. Het is dan ook geen verrassing dat we ‘ons’ aantal eindwinnaars van de Beker met de Grote Oren op één hand kunnen tellen. Amper vier landgenoten hebben hem op hun palmares staan*. Daar hoort een naam als die van De Bruyne, Courtois of Hazard absoluut bij, als je het ons vraagt. Tot nu toe is Daniel Van Buyten de meest gelauwerde Belg in de Champions League. Big Dan speelde liefst drie finales en won er daar eentje van, zij het met een wrange nasmaak. Even grasduinen door het verleden!
1987: Jean-Marie Pfaff (Bayern München/Dui)
Juist, pas negen jaar na de stunt van Club Brugge verscheen er voor de tweede keer een Belg in de eindstrijd van het kampioenenbal. Wie kon die honneurs beter waarnemen dan de charismatische Pfaff? De op dat moment beste doelman van de wereld stak lange tijd ook zijn hand uit naar de oppergaai, maar in drie dolle minuten boog tegenstander FC Porto een 1-0-achterstand helemaal om. Dat zelfs Pfaff geen antwoord had op het geniale hakje van Madjer, sprak boekdelen.
1988: Eric Gerets (PSV Eindhoven/Ned)
Een jaartje na Pfaff ging De Leeuw nog een stapje verder. Als aanvoerder van PSV kroonde de onverzettelijke Gerets zich tot eerste Belgische EC1-laureaat ooit. Aan de zijde van zijn Nederlandse (en Deense) ploeggenoten zwoegde hij zich na een 0-0 en ware strafschopthriller naar de eindzege. Een elfmeter durfde Gerets niet te nemen, de beker de lucht in hijsen ging hem beter af. Het zou veruit de mooiste prijs uit de indrukwekkende loopbaan van de veelvoudige Rode Duivel betekenen.
2010, 2012 en 2013: Daniel Van Buyten (Bayern München/Dui)
Na Gerets gaapte de grote leegte in het Belgische voetbal, op alle vlakken. Pas in 2010 werd de stilte doorbroken. Uitgerekend de geregeld verguisde Van Buyten zette ons land weer op de CL-kaart met drie finales in vier jaar tijd! Toch kijkt de boomlange ex-verdediger ongetwijfeld ietwat zuur terug op die ervaringen. In 2010 bleek het Internazionale van José Mourinho te uitgekookt. Twee jaar later stevende Bayern wél af op eeuwige glorie, tot Didier Drogba Chelsea FC twee minuten voor tijd naar de gelijkmaker kopte. Nog geen zestig seconden eerder had Jupp Heynckes nochtans Van Buyten ingebracht om de Ivoriaan te dekken … Een jaar later viel de Beierse bekroning dan toch, maar in mei 2013 kwam Van Buyten niet van de bank af.
2014: Thibaut Courtois en Toby Alderweireld (Atletico Madrid/Spa)
Midden vorig decennium ruilde Duitse suprematie plaats voor die van het Spaanse voetbal. Naast FC Barcelona en Real Madrid openbaarde ook Atlético zich steeds vaker tot Europees krachthuis, met de editie 2014 als beste bewijs. De finale draaide immers uit in een duel tussen twee Madrileense haantjes. Twee landgenoten bouwden die reputatie van Atléti mee op. De lange grijparmen van Courtois maakten furore en leverden liefst zes clean sheets op, op weg richting de finale. Daar kon hij die lijn uiteindelijk niet doortrekken, helaas. Alderweireld beleefde dan weer een nachtmerrie à la Van Buyten: toen hij in de slotfase inviel, stond zijn ploeg nog 0-1 voor, maar na verlengingen moest Atlético toch in het stof bijten.
2016: Yannick Carrasco (Atletico Madrid/Spa)
Na een snipperjaartje zette Atlético in 2016 opnieuw de toon. En opnieuw kwam de tegenstand uit dezelfde hoek … Deze keer sleepten Los Colchoneros een strafschoppenserie uit de brand, maar daarin ging het alweer mis. Geen Courtois of Alderweireld op het wedstrijdblad, wel Carrasco, op dat moment een rising star van het Europese voetbal. Zijn prijzenkast zou die 28e mei onaangeroerd blijven, maar de vleugelaanvaller schreef wel Belgische voetbalgeschiedenis. Voor het eerst slaagde een landgenoot er namelijk in om raak te treffen in een CL-finale. De beelden waarop hij meteen na de gelijkmaker zijn vriendin innig kuste, gingen de wereld rond.
2018: Simon Mignolet (Liverpool/Eng)
Hoewel zijn afscheid van Anfield in mineur verliep, neemt niemand Mignolet de zilveren medaille op het miljardenbal nog af. Dat Liverpool de duimen moest leggen voor Real Madrid (3-1), had hoofdzakelijk te maken met de … afwezigheid van de Limburger. Manager Jürgen Klopp koesterde een groter boontje voor landgenoot Loris Karius. Die bleek echter zeep aan zijn handschoenen te hebben en begroef die dag niet alleen de CL-hoop van The Reds, maar meteen ook zijn eigen carrière. Naar onze bescheiden mening had dat anders kunnen aflopen met Mignolet in doel.
2019 : Toby Alderweireld en Jan Vertonghen (Tottenham/Eng) tegen Divock Origi (Liverpool/Eng)
Een jaar na het Karius-debacle nam Liverpool sportieve weerwraak. Tottenham Hotspur moest eraan geloven in het Wanda Metropolitano in een eindstrijd die bij Belgen enkele belletjes doet rinkelen. Uiteraard was het hart van de Spurs-defensie volledig van Belgische makelij, met het gouden duo Alderweireld-Vertonghen. Een andere Duivel trok echter alle aandacht naar zich toe. Als luxe-invaller maakte Origi zijn rol weer helemaal waar, door enkele minuten voor affluiten de verlossende 0-2 aan te tekenen, met een eeuwige heldenstatus in de stad van The Beatles tot gevolg. Zo kreeg Carrasco een ietwat onverwachte opvolger. Volgen De Bruyne en/of Hazard straks in hun spoor?
*In 2015 mocht ook Thomas Vermaelen de Champions League op zijn palmares bijschrijven. In de finale tegen Juventus haalde hij de wedstrijdkern van FC Barcelona echter niet.