De vijftig spraakmakendste figuren uit het Belgische voetbal in 2020 – 30 tot 21

De vijftig spraakmakendste figuren uit het Belgische voetbal in 2020 – 30 tot 21

29-12-2020 15:15 Laatste update: 16:00

Het werd een jaar om nooit te vergeten, helaas. Voor eeuwig en drie dagen zal 2020 verbonden blijven aan een hardnekkig virus dat een hele beschaving in haar greep hield. Gelukkig bracht Koning Voetbal tussendoor de nodige verpozing. Met de jaarwisseling in aantocht stelt VoetbalPrimeur.be een eigenzinnig lijstje op met de vijftig spraakmakendste figuren uit het Belgische voetbal van de voorbije twaalf maanden. In deze aflevering: nummers 30 tot en met 21.

Onze top-50 tracht de vijftig persoonlijkheden die het voorbije voetbaljaar gekleurd hebben te verzamelen, uiteraard vanuit een subjectief perspectief. De criteria zijn behoorlijk ruim. De enige voorwaarde is dat de persoon in kwestie een link moet hebben met het Belgische voetbal. Dat kunnen Belgen of buitenlanders zijn, Rode Duivels of mindere goden, trainers of bestuurders, mensen die een jaar lang in de belangstelling stonden of dankzij één bijzonder moment. Zowat alles kan, met andere woorden.

30. Hein Vanhaezebrouck
De grote terugkeer van Vanhaezebrouck vormde de apotheose van een onwaarschijnlijke trainerssaga in de Ghelamco Arena. In de zomer hield de huidige Gent-coach het nog bij analistenwerk vanwege een naderende operatie, maar in november ging hij alsnog overstag. Met de tweede ambtsperiode van de kampioenenmaker uit 2015 maakten Ivan De Witte en Michel Louwagie hun natte droom alvast waar. Het succes is nog pril, maar wonderdokter Hein lijkt zijn reputatie al zachtjes te bevestigen. Dankzij een negen op negen, mét een prestigieuze zege op Jan Breydel, smaakte de kerstkalkoen toch iets sappiger.

29. Michel Preud’homme
Van een smaakmakende rentree naar een even smaakmakend afscheid. Na een geweldige, maar zenuwslopende trainersloopbaan hing MPH zijn tactische bord aan de wilgen. Na lang wikken en wegen besloot de Luikenaar enkel nog een ceremoniële functie te bekleden bij Standard, de club van zijn hart. Door zijn vaak terugkerende gesakker was Preud’homme lang niet overal geliefd, maar die attitude viel vooral te verklaren vanuit de ongelooflijke stress die met de job gepaard gaat. Zijn palmares spreekt boekdelen: titels en bekers in twee verschillende landen, drie maal verkozen tot ‘Trainer van het Jaar’ … Het bondscoachschap blijft daarentegen een blinde vlek op zijn cv.

28. Rob Rensenbrink
Het Slangenmens is niet meer. Op 82-jarige leeftijd blies Rensenbrink, één van de beste voetballers die ooit over de Belgische velden ronddartelde, zijn laatste adem uit. De minzame Nederlander maakte hoofdzakelijk furore in dienst van RSC Anderlecht en het Nederlandse elftal. Met die eerste groeide Rensenbrink uit tot tweevoudig laureaat van de Beker der Bekerwinnaars, terwijl hij zijn winnende treffer in de WK-finale van 1978 op de paal zag stranden. Daardoor kroonde niet Oranje, maar Argentinië zich tot ’s werelds beste voetbalnatie. Op zijn afscheidswake tekenden zowat alle grote namen uit het voetbal van de Lage Landen present.

27. Jan Vertonghen
Na acht seizoenen en een slordige 300 duels in het mythische wit van Tottenham Hotspur kondigde Vertonghen afgelopen zomer zijn vertrek uit Londen aan. Met pijn in het hart, want The Spurs zullen voor altijd een speciaal plekje in zijn hart vullen. Aangezien Sterke Jan er bijzonder populair was, stroomt die liefde ook in de andere richting. Na enige bedenktijd opteerde de Belgische recordinternational voor een aangenaam leven in Lissabon, bij topclub Benfica. Daarnaast plaatste Vertonghen zich met de Rode Duivels voor het EK én de Final Four van de Nations League.

26. Théo Bongonda
De passage van Bongonda in de mijnstad valt grofweg in twee tijdperken in te delen. Toen KRC Genk anderhalf jaar geleden haar clubrecord brak door zeven miljoen euro op tafel te leggen, lagen de verwachtingen torenhoog. Die kon het woelwater lange tijd niet inlossen. Tot het najaar van 2020 voor een kantelpunt zorgde. Plots was Bongonda weer die dartele flyer van weleer. Met zijn verschroeiende versnellingen, technische hoogstandjes en knappe treffers loodste hij Genk naar de top. En zichzelf richting Gouden Schoen? Of raakte de motor daarvoor te laat op toerental?

25. Frank De Bleeckere
Corona deed heel wat frustratie en verzuchtingen opborrelen, maar datzelfde gaat nog steeds op voor … de VAR. Naar slechte gewoonte stond het voorbije voetbaljaar weer bol van de discussie over arbitrale beslissingen. Het Referee Department dacht daar een mouw aan te kunnen passen: de alomgerespecteerde De Bleeckere zou na elke speeldag een oordeel vellen over de meest saillante fases. Die (soms wat houterige) aanpak bracht echter geen zoden aan de dijk. Integendeel, ook de oud-topscheidsrechter kreeg geregeld bakken kritiek over zich heen.

24. Ivan Leko
Vertrekt die nu of niet? Naar alle waarschijnlijkheid neemt Leko al na een zestal maanden afscheid van de Bosuil. Wanneer je in het Verre Oosten het achtvoudige van je huidige wedde kan opstrijken, valt dat misschien ook wel te verdedigen. Anderzijds zou meer dankbaarheid op haar plaats zijn, aangezien Royal Antwerp FC haar nek uitstak na zijn vermeende betrokkenheid in Propere Handen. Hoe dan ook zou het vertrek van de Kroaat een verlies betekenen, niet alleen voor The Great Old, maar voor de gehele competitie. De fraaie metamorfose die in Deurne-Noord plaatsvond, van viriel naar frivool, had zelfs een leek in de smiezen.

23. Laszlo Bölöni
De voorganger van Leko! Na drie jaren waarin hij Antwerp weer volledig op de kaart zette, mikte het bestuur op meer amusementswaarde. Het Belgische tijdperk van Bölöni kreeg echter een onvoorspelbaar vervolg bij Gent. Dat liep faliekant af. In de acteerwereld is het woord sinds oudsher ingeburgerd, nu weten ook de Buffalo-supporters wat een ‘miscast’ precies inhoudt. Al bij de aanstelling van de excentrieke Roemeen gingen heel wat wenkbrauwen de hoogte in. Zijn rigide, ouderwetse en verdedigende stijl stonden simpelweg haaks op de waarden van de nog steeds geliefde voorganger, Jess Thorup. Dat de spelers hem na één schamele wedstrijd afvielen, luidde een aftocht in mineur in, na welgeteld … 25 dagen.

22. Wesley Sonck
Ook in het analistenwereldje kan men spreken over rijzende sterren. In 2020 kwam de oud-spits van de Rode Duivels waarschijnlijk het vaakst in het nieuws. Of het nu was als co-commentator bij Eleven, gast in Extra Time, host van de Container Cup, kandidaat bij De Slimste Mens Ter Wereld of vader van Instagram-hit Amy, in al die hoedanigheden bleef Sonck zijn spontane zelve. De Ninovenaar heeft steeds een pertinente visie en weet als geen ander wat een spits aan de top nodig heeft om te slagen. Die ervaring geeft hij overigens door bij de Belgische jeugdcategorieën.

21. Youri Tielemans
De zogenaamde Gouden Generatie krijgt de komende twee jaar nog drie kansen op eremetaal (de Nations League rekenen we daar gemakshalve even bij), nadien lijkt de nieuwe garde het stokje over te moeten nemen. Met Tielemans hebben de Rode Duivels alvast een fris uithangbord gevonden. De middenvelder van Leicester City zette het voorbije jaar rasse schreden voorwaarts. Van die progressie mocht de nationale ploeg evenzeer profiteren, want in het najaar schoot Tielemans ons land haast eigenhandig naar de halve finales van de Nations League.

Welke figuren uit het Belgische voetbal hebben jou begeesterd de voorbije maanden? Laat het ons zeker weten in de reacties!