Jubilaris Refaelov: elf magische momenten na 250 wedstrijden Jupiler Pro League
Lior Refaelov kende maandag een heuglijke avond. De 34-jarige spelmaker van Royal Antwerp FC trad tegen Oud-Heverlee Leuven aan voor de 250e keer aan in de Jupiler Pro League. Met 67 doelpunten, 56 assists en ettelijke hoogstandjes van zijn puntgave techniek bracht hij kleur aan het voorbije decennium van het Belgische clubvoetbal. Ter hommage selecteert VoetbalPrimeur.be elf magische momenten van het huidige nummer elf van The Great Old en de gewezen smaakmaker van Club Brugge.
Binnenkomen met een KNAL (7 augustus 2011)
'Wat goed is, komt snel', wordt wel eens gezegd. Dan moest die Refaelov wel érg goed zijn! Als beste speler van de Israëlische competitie rondde de middenvelder medio 2011 zijn overstap van Maccabi Haifa naar Club af. Op speeldag één dropte Adrie Koster zijn zomeraanwinst prompt in de basis. Met een beslissende pass mocht Refaelov meteen een eerste persoonlijke succesje vieren in de 5-0-zondagswandeling tegen KVC Westerlo.
Een week later zou het Brugse publiek pas écht in vervoering geraken. Op bezoek bij Sint-Truiden wervelde Club doorheen de eerste helft. Dé orkestmeester van die zomerstorm? Refaelov! De nieuwe chouchou zette zijn naam twee keer op het scorebord en schotelde tussendoor ook Maxime Lestienne nog een doelpuntje voor. Jammer genoeg gaf Blauw-Zwart haar riante 0-3-bonus nog uit handen (Grégory Dufer maakte in de 96e minuut gelijk), maar de reputatie van Refaelov had alvast vorm gekregen.
Europese ontbolstering (6 november 2014)
In 2014 is Refaelov inmiddels een steunpilaar en behoort hij tot het kruim van de JPL. In Europa wil het tot dan toe echter minder lukken. De Europa-League-campage van 2014-2015 zal een kentering teweeg brengen. Dat seizoen scheert Club hoge toppen, niet in het minst onder het impuls van haar draaischijf. Die neemt op weg naar een fraaie kwartfinale liefst zes doelpunten voor zijn rekening, tot het stugge Dnipro Dnipropetrovsk een einde maakt aan de collectieve droom.
Het hoogtepunt valt echter in de groepsfase. Op bezoek bij FC Kopenhagen staat Club voor een scharnierduel. Als de West-Vlamingen weten te winnen, kan Europese overwintering niet meer ontglippen. Refaelov heeft de boodschap begrepen en draait vanaf minuut één de gas open. In iets meer dan een half uur tijd zet hij de netten drie keer bol. Die loepzuivere hattrick loodst zijn elftal naar een poepsimpele 0-4-zege en blinkt zijn eigen blazoen nog wat verder op.
Wondervolley richting Brugs delirium (22 maart 2015)
Vraag de gemiddelde Club-fan naar de naam Refaelov, en 22 maart 2015 komt hoogstwaarschijnlijk onmiddellijk ter sprake. Als het blauw-zwarte legioen één flits van haar lieveling zal onthouden, dan wel die wonderlijke volley in de bekerfinale tegen RSC Anderlecht. Een uitzinnige Refaelov die de kolkende Heizel tegemoet loopt, dat beeld staat ongetwijfeld op vele netvliezen gebrand.
Zelden heeft een doelpunt zo ‘geklopt’ als toen. In de 92e minuut van een bekerfinale, uitgerekend tegen de grote rivaal uit Brussel, uitgerekend iemand die nu al enkele jaren blauw-zwart bloed door de aderen heeft stromen … Bovendien verloste de spelverdeler zijn supporters van een heleboel frustraties, aangezien Club al sinds 2007 snakte naar nieuw eremetaal.
Eerste titelroes (15 mei 2016)
Ruim een jaar na die droomavond op de Heizel gaat Club Brugge op herhaling tegen Anderlecht. Ditmaal is de inzet nog een stukje hoger: de Belgische landstitel, voor het eerst in elf jaar tijd! Jan Breydel davert dat het een lieve lust is en stuwt haar manschappen met volle overgave naar het front. Na 90 minuten zijn de cijfers overduidelijk: 4-0. Veel emotioneler kan een titelfeest niet worden.
Ook voor Refaelov is de trofee een beloning voor jarenlang geduld en opoffering. Toch moet hij het succes in mineur vieren. Door verschillende fysieke ongemakken kwam de Israëliër dat seizoen pas vanaf de jaarwisseling boven water drijven. De Play-Offs moesten het decor vormen voor zijn sportieve wraak, maar net dan kostte een vervelende buikspierblessure hem de ultieme confrontatie met Anderlecht. Ook twee jaar later, bij zijn tweede titel met Blauw-Zwart, ligt slechts een bijrol voor het rapen. Niettemin mag hij met recht en reden trots naar zijn erelijst kijken.
Hallo, Champions League! (7 december 2016)
Hij heeft er vijf jaar op moeten wachten, maar aan het einde van 2016 mag Refaelov dan ein-de-lijk zijn debuut vieren voor Club op het allerhoogste niveau: de Champions League. Een aangename kennismaking wordt het niet, want Club gaat in het eigen Jan Breydel met 0-2 onderuit tegen … oude bekende Kopenhagen. Ook haar Israëlische sterspeler komt die avond nauwelijks uit de verf.
Verder zou Refaelov die campagne niet komen door blessureleed. Straffer zelfs: tot op heden staat de teller nog steeds op die één schamele wedstrijd. Dan doelen we voor alle duidelijkheid op het eindtoernooi van het kampioenenbal, want voordien en nadien kwam hij wel in actie in de voorrondes, maar ging hij steevast mee ten onder met zijn Brugse werkgever. In zijn jonge jaren mocht de technicus bovendien al eens proeven van het grote werk, weliswaar bij Maccabi Haifa.
Eindelijk eens top-tien (8 februari 2017)
Hoewel Refaelov eigenlijk een heel decennium lang tot de uitblinkers uit onze vaderlandse competitie wordt gerekend, klinkt zijn naam nooit voldoende luid om te dingen naar de Gouden Schoen. Mogelijk heeft de omgekeerde curve van zijn broodheer daarmee te maken: in zijn beginjaren predikte het nummer acht vaak in de woestijn, naarmate Club het Belgische voetbal meer ging domineren, verdween hij steeds verder in de schaduw van Hans Vanaken en Ruud Vormer.
Op dat kantelpunt, in het voorjaar van 2017, behaalt hij niet toevallig zijn beste resultaat in de verkiezing. Voor het eerst prijkt de naam van de Brugse routinier bij de beste tien, al zal niemand zich die achtste stek intussen nog heugen. Bovendien steken hem met eindlaureaat José Izquierdo, Vanaken en Vormer liefst drie teammaats naar de kroon. Desondanks zal de erkenning Refaelov deugd gedaan hebben.
Eresaluut in Jan Breydel (23 december 2018)
Na zeven boerenjaren bij Club Brugge verkiest Refaelov een vervolgavontuur in het Belgische voetbal boven een terugkeer naar zijn thuisland. Het ambitieuze Antwerp lijkt de ideale omgeving om zijn oeverloze ervaring door te geven én zijn geweldige voeten nog eens te laten spreken. Het zou ons niet verbazen mocht Refaelov na de afronding van zijn overstap meteen zijn agenda en een donkerrode stift op de schoot genomen hebben om de 23e december te omcirkelen.
Die dag staat immers de uitwedstrijd van Antwerp bij Club Brugge geprogrammeerd. Gevrijwaard van blessures verschijnt Refaelov er ook aan de aftrap. Ondanks de bijna haatdragende relatie tussen beide supportersgroepen slaagt het publiek op Jan Breydel erin om haar oud-lieveling een warm ‘afscheid’ te gunnen, terwijl het bestuur hem enkele geschenken overhandigt. Dat zijn nieuwe ploeg nadien een pak voor de broek krijgt (5-1), zal voor één keer bijzaak zijn.
Magische kaap gerond (7 maart 2020)
De corona-uitbraak riep het voorbije seizoen een abrupte halt toe, wat tot desillusie leidde bij elke Belgische voetbalfan. Waarschijnlijk baalde Refaelov nog nét wat harder dan zijn lotgenoten. Op 33-jarige leeftijd was de klasbak van The Great Old namelijk aan zijn meest productieve jaargang ooit bezig. Voor de eerste maal in zijn loopbaan liet hij meer dan tien competitietreffers optekenen in onze competitie. KV Kortrijk had de 'eer' om zijn elfde om de oren te krijgen.
Eerder was hem die krachttoer wel al eens gelukt in zijn vaderland, maar gezien de JPL afgelopen voorjaar nog een tiental wedstrijden voor de boeg had, stond het in de sterren geschreven dat hij dat aantal zou overtreffen. Zijn doeltreffendheid heeft overigens altijd als een rode draad doorheen zijn carrière gelopen. Hoewel de klassieke nummer tien alle eigenschappen van een spelverdeler tentoonspreidt, scoort hij makkelijker (67) dan hij laat scoren (55). Best opvallend!
Tweede bekertriomf na broedermoord (1 augustus 2020)
Wat Refaelov bij Club Brugge flikte, deed hij vlotjes over in Deurne-Noord: traditieclubs na een lange periode van droogte weer aan verse trofeeën helpen. Zulke prestaties doen stiekem nóg meer deugd dan pakweg die achtste landstitel op rij vieren, durven wij vermoeden. Net als in 2015 eist de geadopteerde Israëli in de meest recente bekerfinale een hoofdrol op. Op een tegenaanval tekent hij voor de eerste en enige treffer. Matchwinnaar!
Een memorabele eindstrijd, al zal Refaelov in het achterhoofd met twee zorgen blijven worstelen. Ten eerste luisterde de tegenstander naar de naam … Club Brugge. In de sportwereld is er geen plaats voor nostalgische liefde, helaas. Ten tweede moest de historische wederopstanding van Antwerp zich voltrekken in een akelig stil Koning Boudewijnstadion. Door een nieuwe corona-opstoot bleven de tribunes namelijk leeg. Eeuwig zonde voor al wie rood-en-wit in het hart draagt.
Stuntman in de Europa League (29 oktober 2020)
Na ruim 25 jaar heeft Antwerp het Europese podium nog eens beklommen, de tragische voorrondecampagne van vorig seizoen buiten beschouwing gelaten. Het Antwerpse voetbal weer op de kaart zetten en de huid duur verkopen, zo luidden de ambities voor aanvang van de poulefase. Stamnummer Eén deed er echter een ferm laagje bij: na vier speeldagen is een Europese lente zowaar binnen handbereik. Razend knap!
Niet Dieumerci Mbokani nam de jongens van de Bosuil bij de hand, wel good old Refaelov. In de drie zeges die Antwerp al boekte, verzorgde de aanvallende middenvelder telkens de beslissende treffer. Hét gloriemoment is ontegensprekelijk zijn winning goal tegen het roemrijke Tottenham Hotspur. Op pass van spitsbroeder Mbokani trekt Refaelov even kalm als genadeloos de trekker over. Op je 34e de leider van de Premier League nekken, je moet het maar doen.
Gouden voeten in gouden schoenen? (2021)
Als uitsmijter werpen we een blik op een magisch moment dat er nog nooit kwam, maar ergens in de lucht hangt. Zoals gezegd werd Refaelov in voorbije edities van de Gouden Schoen vaker dan hem lief was over het hoofd gezien. Het bizarre 2020 kan die ontgoochelingen best wegspoelen. Vele waarnemers en liefhebbers tippen de ervaren spelmaker als één van de kandidaten, zoniet dé topfavoriet. ‘Beter dan ooit’, klinkt het in de wandelgangen. In het korte tijdsbestek voor corona blonk Refaelov alvast uit, sinds de heropening wervelt hij doorheen alle competities. Fitter dan ooit tevoren tilt hij zijn ploeg wekelijks over dode punten heen.
Bijkomend voordeel: het is met een vergrootglas speuren naar uitdagers. Théo Bongonda (KRC Genk) en Raphaël Holzhauser (K. Beerschot V.A.) dienen zich aan, maar Refaelov heeft met zijn jarenlange verdiensten voor het Belgische voetbal misschien wel een streepje voor. De oudste Gouden Schoen ooit zal hij er niet mee worden (dat blijft Lorenzo Staelens, 35 jaar en acht maanden toen hij in 1999 triomfeerde), maar in de herfst van zijn geweldige loopbaan zou het de ultieme bekroning vormen.