De wittebroodsweken van Montanier zijn voorbij: waar loopt het mis bij Standard?
Standard Luik begon wat onverwachts voortvarend aan het seizoen, maar zakte de voorbije maand flink weg. Het spel loopt bijzonder stroef en de punten blijven uit. Philippe Montanier verkeert zo plots in zwaar weer. Hoewel de trainer dankzij zijn palmares veel aanzien geniet binnen Sclessin, zal hij het tij snel moeten keren. VoetbalPrimeur.be analyseert waar het spaak loopt bij Standard.
Laat ons eerst een blik werpen op de statistieken. Zoals gezegd schoten de Rouches uitstekend uit de startblokken. Na een tien op twaalf, met onder meer een ruime 0-3 bij revelatie K. Beerschot V.A., volgde een eerste waarschuwing midden september: Oud-Heverlee Leuven smeerde Standard haar eerste nederlaag aan (1-0). Toch slaagden Montanier en co erin het verval nog een maand uit te stellen. In de competitie boekten ze nog eens zeven op negen, Europees knokten ze zich voorbij weliswaar bescheiden tegenstand (Bala Town, Vojvodina en Fehervar) richting de groepsfase van de Europa League.
Uitgerekend de gegeerde overwinning bij rivaal Sporting Charleroi (1-2) luidde een kwalijk kantelpunt in. Twee weken later zou Standard regerend kampioen Club Brugge wel nog overtuigend afhouden (1-1), maar dat gelijkspel vormde het startpunt van een reeks van acht wedstrijden met slechts één zege. Enkel KV Oostende moest het hoofd nog buigen, al hadden de kustjongens zeker meer verdiend. In de Jupiler Pro League kan Standard zomaar buiten de levensbelangrijke top-vier gevallen zijn na dit weekend. Verder is het Europese verhaal al geschreven, nu het nog geen enkel puntje wist te veroveren. Welke factoren liggen aan de basis van de vrije val van de Luikenaars?
Vertekende resultaten
Ook al opende Standard de competitie nog met prima cijfers, voor hetzelfde geld had de Luikse trots enkele punten minder in de tas. Zo trok het in vier van haar vijf driepunters slechts met één doelpunt verschil aan het langste eind. Met een gerust hart de wedstrijd uitspelen was er dus zelden tot nooit bij. Daarnaast sloegen de Rouches regelmatig pas aan het eind van hun duels toe. Liefst zeven keer scoorden ze in het slotkwartier. Op een (schamel) totaal van zeventien gemaakte treffers is dat een verduiveld hoge inbreng.
Die late goals leverden bovendien een behoorlijke som extra punten op. In extremis sleepte Standard drie gelijke spelen en twee overwinningen uit de brand, goed voor negen eenheden dus. Trek die van het huidige aantal af, en het elftal van Montanier zou pas op plek twaalf kamperen. Toegegeven: uiteraard is het niet noodzakelijk geluk als je op het einde van een match het verschil maakt en profiteren andere clubs daar evenzeer van, maar het toont wel aan dat het kwartje ook eens naar de andere kant kan vallen. Soms misschien zelfs sneller dan verwacht …
Vacature voor sluipschutter
Wie zich wat verder verdiept in de Luikse cijfers, hoeft niet lang te zoeken naar de achilleshiel. Die ligt in de zestien meter van de tegenstander. Standard heeft namelijk een behoorlijk scoringsprobleem. Geen enkele van de andere clubs die momenteel in de linkerkolom prijken, verschalkte de vijandige doelman minder vaak. Daar staat tegenover dat Arnaud Bodart met twaalf tegentreffers enkel Nicolas Penneteau (10) en Simon Mignolet (11) voor zich moet dulden.
Maar toch, amper zeventien gemaakte doelpunten, dat is te karig voor de ambities van een topclub. Wat evenzeer zorgen baart, is dat geen enkele spits blijk heeft gegeven van torinstinct. Nochtans testte Montanier met Felipe Avenatti, Michel-Ange Balikwisha, Duje Cop, Jackson Muleka en Obbi Oulare al vijf jongens uit voor die positie. Hun gezamenlijke productie? Zes stuks. En dus telt de Luikse topschutter na dertien duels welgeteld … twee rozen. Proficiat aan Balikwisha, Oulare, Selim Amallah, Samuel Bastien en Maxime Lestienne!
Zomermercato bracht geen soelaas
Eerlijk is eerlijk: ook vorig seizoen waren de prestaties van Standard niet bepaald om over naar huis te schrijven, zelfs niet onder clubicoon Michel Preud’homme. Opvolger Montanier moest een nieuwe dynamiek naar Sclessin brengen, maar een legertje verse aanwinsten zou hem niet vergezellen. De kas in Luik is immers leeg. De ploeg teert bijgevolg quasi volledig op de figuranten uit de voorbije jaargang. Van de zomertransfers mochten enkel Laurent Jans en de Congolees Muleka al een beperkt aantal minuten opdraven.
Groen achter de oren
Het gebrek aan versterkingen en centen probeerde het bestuur enigszins te verbloemen met de boodschap ‘in te zetten op de jeugd’, zoals dat dan zo mooi heet. Concreet betekent dat dat Montanier geregeld beroep doet op tieners of prille twintigers, die weliswaar vaak nog te groen achter de oren zijn om een meerwaarde te bieden. Bodart toonde zich eerder al aan het grote publiek en het talent van Nicolas Raskin staat buiten kijf, maar verder kregen ook Balikwisha, Damjan Pavlovic, Hugo Siquet en Abdoul Tapsoba hun kans. Te vroeg? In een zwalpende ploeg konden zij in elk geval nog geen indruk maken.
Het is stil boven het maïsveld
Alles samen werkte Standard nu bijna twintig duels af, maar het is vergeefs zoeken naar uitblinkers. De malaise voorin werd al aangekaart. Ook de ondersteuning laat echter te wensen over. Amallah, Bastien, Lestienne, Mehdi Carcela … De jongens met naam en faam vonden hun draai nog niet. Eigenlijk kunnen enkel Bodart en ontdekking Raskin, uitgerekend twee jonkies, tevreden terugblikken op de voorbije maanden. Wanneer je beste man in doel staat, zit je evenwel met een probleem opgezadeld …
Het verlies van Vanheusden
Bij onze analyse over het gebrek aan onversneden klasse maakten we bewust abstractie van Zinho Vanheusden. Als één man de meute oversteeg, was het de talentvolle verdediger wel. Na een jaar vol kommer en kwel geraakte Vanheusden net weer onder stoom. Naast zijn vaardigheden als mandekker ontpopte de Limburger zich ook tot ontegensprekelijke aanjager van de Luikse troepen. Met zijn leiderscapaciteiten hielp hij zijn ploeggenoten vaak over dode punten heen.
Op die klasbak zullen de Rouches dit seizoen niet meer kunnen rekenen. In de thuiswedstrijd met KV Oostende scheurde Vanheusden de kruisbanden van zijn knie. Aanwezigen en tv-kijkers horen zijn ijzingwekkende schreeuw nog steeds weergalmen tussen hun oren. Jammer genoeg is het al de derde horrorblessure uit zijn nog prille loopbaan. Hopelijk herstelt de kersverse Rode Duivel daar ten volle van.
Extrasportieve kopzorgen
Op het terrein gaat het de slechte kant uit met Standard, maar in de bestuurskamer weerklinken de alarmbellen al langer dan vandaag. Financieel zit de tienvoudige landskampioen zowat aan de grond. De club is dringend op zoek naar vers kapitaal. In dat opzicht viel de mislopen deal met zakenman François Forestieri zwaar. Voordien haalde Bruno Venanzi een kunstgreep uit met het stadion, maar dat is slechts een doekje voor het bloeden.
Nee, de economische toekomst van de Rouches ziet er allerminst rooskleurig uit. De fans zullen hopen dat die perikelen niet doordringen tot op de groene rechthoek, al is die angst hoogstwaarschijnlijk ongegrond. Het gebrek aan actie tijdens de voorbije zomermercato is een voorteken. Standard zou wel eens enkele magere jaren tegemoet kunnen gaan.
Quid Montanier?
Tot slot verdient ook Montanier de nodige aandacht. Toen de Fransman werd aangekondigd als troonsopvolger voor Preud’homme, reageerde de Luikse goegemeente overwegend opgewekt. Dankzij zijn ervaring bij onder meer Real Sociedad en Stade Rennes kon hij alvast de nodige adelbrieven voorleggen. In de voorbereiding kwamen daar enkel gunstige geluiden vanuit de spelerskern bij. Het tactische plaatje bleek te kloppen en iedereen voelde zich gewaardeerd.
Die wittebroodsweken liggen eind november definitief achter ons. Intussen duiken hier en daar zelfs kritische noten op over de sportieve eindverantwoordelijke. Dat Montanier knopen durft door te haken, werd in eerste instantie toegejuicht. Zo moest chouchou Carcela vaker dan hem lief was vrede nemen met een bankzittersstatuut. Een deel van de Luikse aanhang plaatst echter steeds meer vraagtekens bij zijn sportieve keuzes.
Tegen KAS Eupen lijkt die onvrede een voorlopig dieptepunt bereikt te hebben. Hoewel Montanier Oulare nog maar eens de hand boven het hoofd hield, speelde onze landgenoot niks klaar voorin. De basisplek van Eden Shamir draaide dan weer faliekant uit. Nog voor de rust kreeg de Israëliër een rode kaart onder de neus geduwd. Montanier zal een deel van de verantwoordelijkheid moeten dragen. Onze zuiderbuur geniet binnenskamers zeker nog voldoende vertrouwen, maar Standard zal de rug moeten rechten. Op alle niveaus!