Het krijtbord: Felle druk van Standard legde uitvoetballen van Club Brugge lam

Standard hield Club Brugge op 1-1. Zaterdag zagen we een topper met veel intensiteit en full pressing bij beide teams en een tactisch plan dat er bij Standard beter uit kwam dan bij Club Brugge. Huisanalist Kristof De Croock licht de aanpak van beide teams door.

Vijfmansverdediging om Carcela te ontlasten, aparte rol voor Vanheusden
Standard speelt met 3 centrale verdedigers als ze tegen ploegen met twee spitsen uitkomen. Club Brugge zet druk met twee middenvelders, Michael Krmencik en meestal Hans Vanaken. Door met +1 op te bouwen kan het makkelijker de eerste linie van de tegenstander doorbreken. De middenvelders van Standard blijven bij de opbouw slim weg van de verdedigers, waardoor Krmencik en Vanaken vaak geïsoleerd druk gaven op het trio van Standard.

Dankzij de vijfmansverdediging in balverlies kunnen de Rouches makkelijker een overlappende back opvangen langs de rechterflank van Mehdi Carcela. In balbezit komt Carcela vaak zwerven tussen de linies, Colins Fai schuift dan door omdat de baan op de rechterflank vrij is en Zinho Vanheusden speelt in de zone van de rechtsback. In de omschakeling naar balverlies kan Carcela geen 90 minuten, zelfs geen 45 minuten, Edouard Sobol volgen.

Carcela komt vrij tussen de linies. Dankzij wat verschuivingen houdt Standard de restverdediging redelijk op orde, rekening houdend met de slechte omschakeling van balbezit naar balverlies van Carcela. Vanheusden kan regelmatig overlappen (dat gebeurde vooral in de tweede helft) en diep doordekken.

Montanier probeert het zwakke punt van Carcela om te zetten tot twee extra troeven voor zijn team. Hij heeft een creatieve en frisse Carcela in de omschakeling naar balverlies én Vanheusden kan als overlappende centrale verdediger spelen op de rechterflank, of oprukken met de bal aan de voet in het middenveld. Hij lokte daarmee een (onterechte) penalty uit en bracht Standard bovendien veel dynamiek over de rechterflank. Tijdens de pressing van Standard ging de kersverse Rode Duivel vaak diep mee jagen op de helft van Club.

Vanheusden speelde als een soort overlappende centrale verdediger, terwijl Fai de positie inneemt op de rechterflank. Mede dankzij de goede overlappende acties van Vanheusden kon Standard gevaarlijk worden over rechts en Carcela kon meer zwerven tussen de linies, zoals in dit geval.

Ondanks het slimme idee van Montanier ligt een zwakke omschakeling van Carcela aan de basis van het eerste doelpunt. Hij heeft een onderlinge positiewissel uitgevoerd met Maxime Lestienne, dus heeft geen “vangnet” van Fai en Vanheusden meer in zijn rug. Standard komt in een ondertal op de rechterflank, omdat Ruud Vormer nog maar eens daar aanwezig was, terwijl Carcela nog aan het sloffen was op het middenveld.

Lestienne staat links, Carcela sloft naar rechts, hierdoor ontstaat er een overtal voor Club Brugge waardoor Noë Dussenne moet uitstappen. Dussenne zal later in de eigen zestien meter gemist worden om de eerste zone te verdedigen. 

Samuel Bastien gaf nog regelmatig steun in verdedigend opzicht, in balverlies aan de rechterkant. Jongeling Michel-Ange Balikwisha, die tactisch zeer gedisciplineerd was,  nam af en toe de verdedigende taak van Carcela over. Montanier zei dat hij meer mobiliteit wou voorin, daarin is hij met Balikwisha zeker ingeslaagd. Onze jonge landgenoot was meestal de aanzetter tot de hoge druk van Standard, ook in zijn negatieve pressing verzwakte hij geen moment.

Ik vrees voor Carcela dat we hem minder zullen terug zien in topwedstrijden, waar het tegenwoordig bol staat van omschakelingen, die hij overduidelijk niet meer kan overbruggen.

Tikkende tijdbom bij Standard, maar niet ontploft door laconieke spel van Club Brugge

Zoals Simon Mignolet tijdens de rust aangaf, probeerde Club Brugge Standard te “lokken”. Het tactische idee van Club was uitstekend in de theorie, maar kwam er amper uit. Door laag op te bouwen en de centrale verdedigers dichter bij mekaar te zetten, moesten de vleugelaanvallers van Standard te veel afstand overbruggen om goed negatieve pressing te kunnen geven.

De tegenstanders weten ondertussen wel dat Standard flexibele mandekking op het middenveld hanteert. Vanaken ging of juist heel hoog staan of juist heel laag om de middenvelders van Standard weg te trekken uit het middenveld. Vormer ging op zijn manier dan vaak naar de rechterkant. Er waren ook veel onderlinge wissels tussen Mats Rits en Vanaken om de mandekking af te schudden, wat trouwens zeer goed lukte. Idem voor de positiewissel tussen Sobol en Krépin Diatta, waardoor Sobol regelmatig bal aan de voet vrij in het centrum kon komen.

Club Brugge had altijd een vrije man in het centrum, waar heel veel ruimte was voor de Club-spelers. Zeker de ruimte tussen verdediging en middenveld bij Standard was enorm. Daar had Club Brugge veel meer uit kunnen halen. De tactische intenties waren zeer goed, maar de uitvoering was een heel stuk minder. Brandon Mechele, Clinton Mata, Rits, zelfs Mignolet en Vanaken hadden moeite met uitvoetballen van achteruit. Dan wordt het moeilijk om de tegenstander goed te lokken. Dat Krmencik zes baltoesten had en geen enkele bal kon terugleggen op de middenvelders, die nochtans vrij stonden tussen de linies, typeerde de uitvoering van Club.

Normaal presst Standard van buiten naar binnen, maar omdat de centrale verdedigers dichter bij mekaar speelden, werd die afstand voor de flanken van Standard onoverbrugbaar. Hier zien we duidelijk de mandekking die Standard hanteert in het lopende spel. De pressing is georganiseerd, dus kunnen er andere afspraken gemaakt worden. In deze wedstrijd hanteerde Standard vooral afsluiten van passlijnen naar de middenvelders van Club en constante druk op de bal. Balikwisha diende dan om de laagste middenvelder te dekken of af te schermen via zijn covershadow. Hier zijn Vanaken en Rits verwisseld van positie om verwarring te creëren in de mandekking van Standard.

Club Brugge wil opbouwen vijf versus vijf, met Mignolet zes versus vijf in het voordeel. Vormer en Vanaken blijven hoog staan, waardoor er een enorme ruimte ontstaat, mochten ze door de pressing van Standard kunnen voetballen.

Deze fase mislukt, maar indien de pass van Vanaken goed is op Mechele, komt Standard in een ondertal op de rechterflank. Carcela zou hier naar binnen moeten komen, omdat hij aan de contraflank staat, maar doet dat niet, waardoor de ruimte achter de zes (!!) spelers van Standard enorm is. Deze situatie komt na een onderlinge switch tussen Rits en Vanaken die goed lukt, Rits komt helemaal vrij achter de middenveldlinie van Standard. Vanheusden is helemaal doorgedekt op Vanaken, zo kan Standard constant druk op de balbezitter voeren.

Vormer staat helemaal alleen, toch kiest Mignolet ervoor om Mata in te spelen, die laconiek achteruit loopt en verkeerd ingedraaid staat om naar buiten te openen. Mignolet speelt de bal ook niet perfect in. Bij een 0-1-voorsprong, moet Mignolet hier gewoon voor optie Vormer kiezen of lang, omdat de tweede bal mogelijk voor Vormer is in een grote ruimte.

Wel chapeau aan Standard dat ze deze pressing bijna de gehele wedstrijd hebben volgehouden. Ik denk dat Club Brugge er te veel op vertrouwde dat Standard in de loop van de eerste helft ging instorten, waardoor er meer ruimte ging komen in de breedte van de linies en minder druk op de bal. Daardoor zou Brugge makkelijker de vrije mensen achter de middenveldlinie van Standard kunnen bereiken. Club bleef kort op bouwen, maar Standard plooide niet. Integendeel, het had haar grootste kansen via haar intensieve pressing.

In de tweede helft gingen de meeste tactische principes overboord, waardoor de neutrale kijker een aangename wedstrijd zag, met soms enorme ruimtes langs beide kanten.