Zetterberg wordt 50: Tien (z)weetjes over Pär, de metronoom van het Astridpark

Zetterberg wordt 50: Tien (z)weetjes over Pär, de metronoom van het Astridpark

14-10-2020 18:00 Laatste update: 15-10-2020 23:28
8

Grattis på födelsedagen, oftewel ‘gelukkige verjaardag’, Pär Zetterberg! De voormalige Zweedse spelverdeler van RSC Anderlecht mag woensdag vijftig kaarsjes uitblazen. Meer dan voldoende reden voor VoetbalPrimeur.be om de schijnwerpers nog eens op Zetterberg te richten, aan de hand van tien wist-je-datjes.

WIST JE DAT ...

1) … Zetterberg nauwelijks in eigen land gevoetbald heeft?

Als kind zette de latere generaal van Anderlecht zijn eerste voetbalpasjes bij derdeklasser Falkenbergs FF, een club uit zijn buurt. Daar ontwikkelde hij zijn puntgave techniek, wat al op zijn zestiende in een debuut voor het A-elftal uitmondde. Aan welgeteld twee optredens had Zetterberg voldoende om paars-wit te overtuigen. Voorzitter Constant Vanden Stock was er als de kippen bij om het toekomstige goudhaantje naar Brussel te loodsen. We schrijven dan het gezegende jaar 1989. Straf: nadien kwam Mister Z nooit meer uit voor een ploeg uit zijn vaderland.

2) … Roger Vanden Stock vaak naar Zetterberg verwees als ‘zijn zoon’?

Vader Constant pikte Zetterberg dus op in Zweden, maar pas onder zoonlief Roger Vanden Stock ging de middenvelder excelleren. Ongetwijfeld zat de innige band die zij met elkaar hadden, daar voor iets tussen. Vanden Stock junior noemde Pär vaak liefkozend ‘zijn zoon’. Het tekent de warmte die in die periode in de Brusselse bestuurskamer te vinden was. Toen Zetterberg op zijn 35e besloot om zijn schoenen aan de wilgen te hangen, kon Vanden Stock het met moeite droog houden op zijn afscheid. Uit angst voor een te bruuske scheiding bood de president hem nadien nog een job als scout aan, al draaide dat uit op een sisser.

3) … diabetes de carrière van Zetterberg bij Anderlecht ei zo na fnuikte?

Hoewel zijn talent binnen de club altijd buiten kijf stond, sleurde Zetterberg steeds één manco met zich mee: hij was ziek. Van jongsaf aan sukkelde de spelmaker namelijk met diabetes. Geen onoverkomelijk euvel voor een topsporter, maar allerminst een pretje. Toen Aad De Mos begin jaren ’90 aan het roer stond bij RSCA, liet hij zich in het openbaar ontvallen dat ‘iemand met suikerziekte nooit geschikt kon zijn voor topvoetbal’. Speelkansen zaten er dan ook nauwelijks in. Die uithaal viel Zetterberg zwaar, maar motiveerde hem tegelijkertijd om het onderste uit de kan te halen. Met succes!

4) … Zetterberg ‘zijn’ Anderlecht een mogelijke bekertriomf kostte?

Aangezien De Mos geen heil zag in het gestel van Zetterberg, besloot Anderlecht om de opkomende belofte uit te lenen aan Sporting Charleroi. Die twee seizoenen op Mambourg zouden wonderen verrichten. De Zweedse strateeg krikte het niveau van de Carolo’s haast eigenhandig op, van degradatiekandidaat tot subtopper. In het voorjaar van 1993 zou ook Anderlecht dat geweten hebben. In de halve finales van de Beker van België gidste uitgerekend Zetterberg Charleroi voorbij zijn moederclub naar een dubbele zege. De Henegouwers schreven zo geschiedenis en plaatsten zich voor de eindstrijd. Helaas, daarin was rivaal Standard Luik te sterk.

5) … een zware blessure hem een bronzen WK-medaille door de neus boorde?

In zijn topdagen tilde Zetterberg niet alleen Anderlecht, maar ook de Zweedse nationale ploeg naar een hoger niveau. Het WK 1994 zou in dat opzicht een absoluut hoogtepunt moeten worden. In februari van dat jaar sloeg het noodlot echter toe: een kruisbandletsel zette een kruis door het mondiale eindtoernooi. Het balen werd enkel groter toen zijn landgenoten in de Verenigde Staten een historische bronzen medaille veroverden. Die had altijd op de schouw van Zetterberg moeten liggen. En wie weet welke andere kleur die medaille had kunnen hebben, mocht de kleine metronoom wél fit geweest zijn?

6) … niemand zo nadrukkelijk fairplay in het vaandel droeg?

Dat Zetterberg door vriend en vijand gewaardeerd werd, had niet enkel met zijn geniale voeten te maken, maar minstens evenzeer met zijn gemoedelijke instelling. Naast het terrein was de Scandinaviër de vriendelijkheid zelve en ook binnen de groene rechthoek liet hij zich nooit kennen. Over zijn hele loopbaan heen kreeg Zetterberg amper drie keer (!) een geel karton onder de neus geduwd. “Al kunnen het er ook vier geweest zijn”, lachte hij er zelf mee in de herfst van zijn voetbalbestaan. Geen wonder dat het Anderlecht-icoon de Fair-Playprijzen, die voor het laatst werden uitgereikt in 2010, opstapelde. In totaal mocht hij er liefst zes keer mee pronken.

7) … Zetterberg elf opeenvolgende seizoenen lang op de loonlijst stond bij paars-wit?

Het tussendoortje in Charleroi heeft hem zonder twijfel gehard, maar zelfs in die periode stond Zetterberg dus wel degelijk onder contract in Brussel. Elf jaar lang, van 1989 tot 2000, mocht de aimabele noorderling zich een Ket noemen. Sindsdien wist enkel clubman Olivier Deschacht die status van meubelstuk nog te bereiken. Toen Zetterberg in 2000 aankondigde dat hij inging op een lucratief aanbod van Olympiakos, was dat niet minder dan het einde van een tijdperk. Dat er op de luchthaven van Zaventem traantjes aan te pas kwamen, zegt voldoende.

8) … niet alle trainers even wild waren van Zetterberg?

Every inch a gentleman, en toch had de minzame Pär met verschillende trainers een verzuurde relatie. Na de ongelovige De Mos volgde aan het einde van het vorige millennium een conflict met Tommy Söderberg, de nieuwe bondscoach van de Zweden. Het water bleek te diep om nog verder samen te werken, waardoor Zetterberg na amper 30 caps al een punt (moest) zette(n) achter zijn interlandloopbaan. Enkele jaren later, bij zijn terugkeer uit Athene, trok Hugo Broos zijn neus op. De terugkeer van de Prins van het Park was voornamelijk een prestigeproject van vaderfiguur Vanden Stock geweest, terwijl de toenmalige trainer Zetterberg niet complementair vond met Walter Baseggio. De oude glorie moest dan ook, vaker dan hem lief was, de bank verwarmen.

9) … geen enkele buitenlander in ons land meer individuele prijzen veroverde?

Als jarenlange uitblinker op de Belgische voetbalvelden drukte Zetterberg uiteraard ook zijn stempel op de individuele onderscheidingen die ons land rijk is, zijnde de Gouden Schoen en de trofee voor Profvoetballer van het Jaar. Die eerste sleepte de Zweed twee keer in de wacht (als eerste niet-Belg ooit), die laatste zelfs drie maal. Slechts één buitenlander kan die prijzenkast evenaren: Mbark Boussoufa. In dienst van Anderlecht en KAA Gent zette de technicus dezelfde reeks neer. Dankzij hun fenomenale prestaties zetten beide heren hun voet naast Belgische legendes als Jan Ceulemans of Marc Degryse.

10) … Zetterberg nog verschillende andere functies uitoefende bij Anderlecht?

Net na het slotstuk van zijn actieve voetbalcarrière kreeg de chouchou van het Park al een kersverse uitdaging voorgeschoteld. Om zijn poulain toch nog even aan boord te houden, bond Vanden Stock hem langer aan de club als scout. Vooral in thuisland Zweden moest Zetterberg een meerwaarde opleveren. Een voltreffer werd dat niet, getuige de komst van onder meer de verguisde Max Von Schlebrügge. In januari 2019 keerde hij met grote trom terug. Als T2 van Hein Vanhaezebrouck bleven de successen uit en ook de rol van sportief verantwoordelijk bleek geen sinecure. Nochtans mocht Zetterberg zich de allereerste aanwinst noemen van de inmiddels opzijgeschoven Michaël Verschueren. Jammer genoeg verdween de publiekslieveling er door de achterdeur ... Niet getreurd, voor de fans blijft hij nog steeds een halfgod!