Club Brugge treft Lazio : weggedeemsterde revelatie met levensgevaarlijke Immobile

Club Brugge treft Lazio : weggedeemsterde revelatie met levensgevaarlijke Immobile

02-10-2020 12:00
2

Club Brugge kent haar loting in de groepsfase van de Champions League. Met Zenit Sint-Petersburg kwam de meest haalbare kaart uit pot 1, waardoor Borussia Dortmund de favoriet op poulewinst lijkt. Pot 3 leverde Club het Italiaanse SS Lazio op. Wat moeten onze landskampioen verwachten van  de Romeinen? VoetbalPrimeur.be schijnt haar licht over Lazio.

Oerstad Rome is sinds oudsher verdeeld tussen een rood-geel en een lichtblauw kamp. Terwijl de linksgeoriënteerde inwoners massaal in zwijm vielen voor volksclub AS Roma, koos de bovenklasse voor stadiongenoot Lazio. Het voorbije decennium moest die laatste (te) vaak het onderspit delven voor de aartsvijand. Vorig seizoen keerden I Biancocelesti de rollen echter om. Eindelijk steeg de club nog eens boven de bredere subtop uit. Tot aan de coronabreak openbaarde het zich zelfs als dé uitdager voor het ongenaakbare Juventus. Van midden oktober tot eind februari zette Lazio een verbluffende 50 op 54 neer. Tot corona roet in het eten strooide.

In de laatste twaalf wedstrijden, die dus na de lockdown werden afgewerkt, stortte het elftal van Simone Inzaghi immers nog behoorlijk in. De helft van die duels ging verloren. Uiteindelijk strandde Lazio op de vierde stek. De stiekeme titelhoop was zo vervlogen, al mocht de traditieclub zich wel troosten met een ticket voor de Champions League. Dat is er geen dagelijkse kost. Integendeel, de laatste campagne op het miljardenbal dateert intussen al van het seizoen 2007-2008. Sinds de 3-1-nederlaag op bezoek bij Real Madrid, op 11 december 2007, moest de fanatieke aanhang bijna dertien jaar wachten op een nieuwe deelname. Dat getal blijkt geen ongeluk te brengen.

Doelpuntenkanon en automatismen als troefkaarten
Naar het uithangbord van Lazio is het niet lang zoeken. Ciro Immobile is niet minder dan een halfgod voor het blauw-witte legioen. De sluipschutter staat symbool voor de (lange) weg die de voorbije jaren werd afgelegd, van langzaam verval naar een onverwachte renaissance. Sinds Immobile in de zomer van 2016 neerstreek in het Stadio Olimpico, klonk zijn doelpuntenkanon oorverdovend. Momenteel staat zijn teller op 126 (!) rozen. Over vier seizoenen verspreid is dat een duizelingwekkend aantal. Tijdens de vorige jaargang van de Serie A zette de Italiaan de kroon op het werk door zich tot Capocannoniere te kronen. Ondanks verwoede pogingen van Cristiano Ronaldo (Juventus) en onze Romelu Lukaku (Internazionale) hield Immobile stand bovenaan de lijst.

De prestaties van Lazio steunen echter op meer dan enkel de doelpunten van hun topschutter. Vooral het middenveld bulkt van de ervaring. Met ouderdomsdekens als Lucas Leiva, Marco Parolo en clubicoon Senad Lulic in de gelederen verbaast dat ook niet. Die rijpheid wordt aangevuld met de klasse van Luis Alberto en oude bekende Sergej Milinkovic-Savic (ex-KRC Genk), die ondanks uitvoerige interesse van grootmachten uit de Premier League aan zijn zesde dienstjaar in Rome is begonnen. Ook dat valt op: het merendeel van het elftal speelt nu al zeker vier-vijf jaar samen. Gezien de huidige mallemolen op de transfermarkt is dat een straffe prestatie van de clubleiding. Mede daardoor komen landgenoten Jordan Lukaku en Silvio Proto nauwelijks van de bank. Die automatismen moeten ook in de Champions League gensters helpen slaan.

Laat het duidelijk zijn: de troepen van Inzaghi zijn door en door op elkaar ingespeeld. Dat moet ook, want rotgetalenteerde klasbakken lopen er niet meteen rond, op Milinkovic-Savic en Immobile na misschien. Dat past volledig binnen de filosofie van voorzitter Claudio Lotito. De bijnaam van de 63-jarige ondernemer onder de supporters is veelzeggend: ‘Lotirchio’. ‘Tirchio’ betekent … gierig! De voorzitter houdt zijn beurs namelijk graag gesloten, wat in fel contrast staat met de periode rond de eeuwwisseling, toen Lazio regelmatig met geld smeet. De voorbije tien jaar betaalde de club nooit meer dan twintig miljoen euro voor een speler. Milinkovic-Savic mag zich de duurste vogel uit het tijdperk-Lotito noemen. Medio 2015 peuterde Genk achttien miljoen los bij de voorzitter.

Italiaanse school met clubicoon als leraar
Met Inzaghi heeft Lazio een veelbelovende stuurman aan het roer staan. Als voetballer stond Simone al te vaak in de schaduw van broerlief Pippo, maar sinds beiden zich op het trainersbestaan hebben gestort, is het omgekeerde waar. Bij Le Aquile heeft hij alvast een enorme reputatie opgebouwd. Als boegbeeld van de club heb je natuurlijk altijd een streepje voor. Inzaghi verdedigde de kleuren van Lazio tussen 1999 en 2010 en zette er zijn loopbaan nadien verder als jeugdcoach. Toen hij in 2016 op interimbasis overnam van de vertrokken Stefano Pioli, vulde de oud-spits die rol zo overtuigend in, dat hij een vast contract voorgeschoteld kreeg. Dat droomhuwelijk loopt nog steeds.

Om begrijpelijke redenen overigens, want zoals gezegd is Lazio gestaag weer uitgegroeid tot een team om rekening mee te houden. Het tactische plaatje van Inzaghi is daar niet vreemd aan. Onder zijn bewind voetbalt het elftal nu al jaren in dezelfde stijl. Typisch Italiaans, zo zou je het kunnen omschrijven: een 3-5-2, met aandacht voor defensieve stabiliteit en een druk gestoffeerd middenveld. In balverlies plooien de vleugels terug naar achteren, zodat er vaak geen doorkomen aan is voor de tegenstander. Niet toevallig slikte Lazio het voorbije seizoen minder treffers dan eindlaureaat Juve. Enkel het Inter van Antonio Conte dook onder de 42 tegengoals van de Romeinen (36 stuks).

Lazio louter afschilderen als een stug en afbrekend geheel zou de waarheid echter geen recht aandoen. Hoe kwam Immobile anders aan zijn 36 competitiepotten? In aanvallend opzicht staat één term centraal: diepgang. Dat begint al bij de opbouw van achteruit. Als een verdediger de bal in zijn bezit heeft, wil Inzaghi zo snel mogelijk verticaal spel zien. Een middenvelder inspelen, met andere woorden, liefst op de gouden voeten van Luis Alberto of Milinkovic-Savic. Met hun techniek en overzicht hebben zij de gave om een gevaarlijke actie in elkaar te boksen. Daarvoor rekenen zij vooral op de loopmanoeuvres van de vleugelbacks, die het terrein vergroten. Eens zij de bal toegespeeld krijgen, is hun opdracht zo klaar als een klontje: roofdier Immobile in stelling brengen.

Het vallen van de bladeren
De Romeinse machine belooft dus een vette kluif te worden voor Club Brugge, maar toch liggen er kansen. Allereerst heeft de volwassenheid van de spelersgroep ook een keerzijde. Op een gegeven moment slaat de meerwaarde van ervaring immers om in tekortkomingen door ouderdom. Voelen Leiva (33), Lulic (34), Parolo (35) en Stefan Radu (33) niet stilaan het keren van de jaren? Zeker in de intensieve Champions League kan dat Lazio parten spelen. Niettemin voegde Lotito nog een rijpe dertiger toe aan de kern. Op zijn 38e doet Pepe Reina dienst als doublure voor Thomas Strakosha. Zijn komst zou een teken aan de wand kunnen zijn, want in Rome is niet iedereen overtuigd van de kwaliteiten van de Albanese international. Dat hij Proto een heel seizoen op de bank hield, doet niets af van die overtuiging.

Tot slot zijn de posities in de voorhoede vrij magertjes bezet. Voor creatieve impulsen kijkt Inzaghi voornamelijk naar Joaquin Correa. De Argentijn ontplofte vorig seizoen helemaal. Voor het overige is het echter met een vergrootglas speuren naar frivole dribbelaars, al kan kersverse transfer Andreas Pereira een positieve invloed hebben. De trefzekerheid van Immobile verhult dat euvel, maar ook hij heeft eigenlijk geen waardige vervanger. Sterke beer Felipe Caicedo bouwde de voorbije jaren wel een mooie reputatie op, maar haalde in zijn vijftienjarige loopbaan slechts één keer dubbele cijfers. Zomeraanwinst Vedat Muriqi liet daarentegen een neus voor goals bewonderen in de Turkse Süper Lig. Wat dat waard is op een hoger niveau, is voorlopig nog koffiedik kijken.

Alles kan
Had Club Brugge een eenvoudigere tegenstander kunnen loten uit pot 3? Absoluut. Olympiakos of FK Krasnodar hadden de West-Vlaamse burger ongetwijfeld minder angst ingeboezemd. Daarentegen had het lot Blauw-Zwart nog wat erger kunnen tarten. Met RB Leipzig, Atalanta Bergamo en Internazionale stonden immers enkele flinke kleppers in de aanbieding. Dat die twee Italiaanse clubs uiteindelijk boven Lazio parkeerden in de afgelopen Serie A, wil ook wel wat zeggen. De lichtblauwe brigade valt zeker niet te onderschatten, maar door de relatief smalle kern en het gebrek aan ervaring op het kampioenenbal vallen er zaakjes te doen. In een goede dag moet Club in staat zijn om de bovenhand te nemen. En waarom dan stiekem niet dromen van plek twee?