Gents pad naar CL loopt langs Dynamo Kiev: ervaren Lucescu en duo klasbakken
KAA Gent klaarde de klus tegen Rapid Wien (2-1) en moet daardoor nog één ronde doorspartelen om de groepsfase (en vetpotten) van de Champions League te bereiken. In die laatste fase wacht wel een taaie klant: Dynamo Kiev. De Oekraïense grootmacht werd de voorbije jaren wat overvleugeld, maar blijft een tegenstander om rekening mee te houden. VoetbalPrimeur.be legt Dynamo onder haar deskundige loep.
In de geschiedenis van het Oekraïense voetbal klinkt de naam van Dynamo Kiev uiteraard als een klok. Sinds de oprichting van de lokale Premier League, begin jaren ’90 was dat, veroverden de hoofdstedelingen vijftien landstitels. Ook in de voorafgaande periode, toen het land deel uitmaakte van de Sovjet-Unie, speelden ze steevast eerste viool. Aan de start van het huidige millennium kwam echter een uitdager van formaat op de proppen: Shakhtar Donetsk. Onder impuls van bergen oliedollars beenden de oranjehemden de rivaal uit Kiev in een mum van tijd bij. Shakhtar zette al dertien kampioenenschalen in de trofeeënkast, allemaal behaald vanaf 2002! Ook in recente jaren domineerde het, waardoor de vijftiende en laatste titel van Dynamo dateert uit het seizoen 2015-2016.
Ook op het Europese toneel heeft Bilo-Syni (wat ‘wit-blauw’ betekent, een verwijzing naar de clubkleuren) een roemrijke reputatie opgebouwd. Zowel in 1975 als 1986 wist het de Beker der Bekerwinnaars op haar palmares bij te schrijven. Na die eerste prijs klopten de Oekraïners ook nog eens het grote Bayern München in de strijd om de Europese Supercup. Het mag duidelijk zijn: decennialang was Dynamo een gevreesde opponent in Europa. Ook op dat vlak heeft de staatsclub echter van haar pluimen gelaten de voorbije jaren. Zo is het toch alweer van 2016 geleden dat het nog eens mocht aantreden in de poulefase van het kampioenenbal, terwijl het daar in het eerste decennium van de jaren 2000 een vaste klant was.
Vormcurve en parcours
Dynamo is vastberaden om weer aan te knopen met de successen van weleer. Het dubbele doel klinkt even voorspelbaar als ambitieus: zich opnieuw tot de beste van Oekraïne kronen en eindelijk nog eens volwaardig aan de Champions League deelnemen. De aanstelling van de illustere Mircea Lucescu past volledig in dat plaatje, maar daarover verderop meer. Eerst werpen we even een blik op de seizoensstart van de Gentse uitdager. Sinds de Oekraïense competitie op 21 augustus weer van start ging (amper een maand en twee dagen na de afronding van de vorige jaargang), dendert Dynamo rond als een trein. De balans? Drie zeges en één gelijkspel, met een doelpuntensaldo van 9-2. Wim De Decker en co smeren de borst dus best stevig in!
Op de tweede speeldag van de Premier League verslikte de recordkampioen zich wel in een thuiswedstrijd tegen Desna (0-0), maar voor het overige maakte het indruk. In de Oekraïense Supercup schoot het alvast een waarschuwing van formaat af richting Donetsk. Shakhtar kreeg met 1-3 op haar kop. Dat oranje abonnement op de landstitel staat dus wel degelijk op de helling. Ook in de vorige CL-voorronde haalde Dynamo een mooi resultaat, al verdiende de 2-0-zege tegen het gevaarlijke AZ geen schoonheidsprijs. ‘Supersaai’, betitelde de Volkskrant het duel. Na twee verdedigende fouten bij de Alkmaarders, waaronder één blunder van ex-Genk-doelman Marco Bizot, trok de thuisploeg aan het langste eind. Na afloop was de teneur in Nederlands echter eensluidend: dit Kiev was te pakken. Aan Gent om dat te bewijzen.
Ervaren oefenmeester en twee raspaardjes
We haalden het al even aan: de man in de controlekamer bij Dynamo luistert naar de naam Lucescu. De inmiddels 75-jarige Roemeen heeft een reputatie om ‘u’ tegen te zeggen in het voormalige Oostblok. Ironisch genoeg boekte de trainer zijn grootste successen in dienst van … rivaal Shakhtar. Liefst twaalf jaar was Lucescu er aan de slag. In die periode zette de mijnclub haar voet definitief naast die van Dynamo en sleepte het zowaar een UEFA Cup in de wacht. Zijn aanstelling in Kiev ging overigens gepaard met hevige rellen. Hoewel Lucescu bij zijn huidige werkgever niet over het pure talent van Shakhtar beschikt (de Braziliaanse enclave ontbreekt, weet u wel), probeert hij zijn succesformule in het elftal te slijpen. Dat betekent 4-2-3-1, met een stevig blok in de organisatie, een spits die de bal kan bijhouden en ondersteunende creatievelingen om het verschil te maken in de omschakeling.
Met die aanpak is men in Kiev op zich wel vertrouwd. De hamvraag luidt echter: is er genoeg kwaliteit aanwezig om dodelijk te zijn op de helft van de tegenstander? De hoofdstedelingen rekenen voornamelijk op hardwerkende, eerder modale krachten die tactisch sterk in hun schoenen staan. Vanuit de jeugd is de laatste jaren echter de broodnodige klasse doorgestroomd. Vitalii Mykolenko mag zich misschien wel het kroonjuweel van de jeugdopleiding noemen. Op zijn 21e heeft de linksvoetige verdediger het al helemaal voor elkaar, als vaste waarde bij Dynamo én de Oekraïense nationale ploeg. De youngster barst van het talent. Als hij dat ook op het EK van komende zomer weet te tonen, waar Oekraïne eindelijk nog eens van de partij is, wenkt ongetwijfeld een transfer naar het westen.
Terwijl de Gentse aanvallers Mykolenko proberen verschalken, moet de achterhoede haar tanden zetten in Viktor Tsygankov, nog zo’n opleidingsproduct. Hoewel ook hij slechts 22 jaar jong is, voetbalt de flankaanvaller nu al vier jaar bij de hoofdmacht van Dynamo. Dat doet hij overweldigend. De voorbije drie seizoenen lukte Tsygankov achtereenvolgens dertien, achttien en veertien competitietreffers. Een gevaarlijk heerschap dus. De technicus is van nature linksvoetig, al doet hij in lastige situaties ook met verve beroep op zijn rechter. In de EK-kwalificatiefase deed hij ook voor zijn vaderland de netten trillen, tot drie keer toe. Overigens is Tsygankov geboren in Israël. Eén troost voor de Buffalo’s: tegen AZ ontbrak de sterspeler vanwege een blessure. Die zou niet al te zwaar zijn, maar De Decker zal er niet om malen als zijn herstel wat langer duurt.
Ook in de rest van de spelerskern valt het op: de Kievse troepen zijn opvallend jeugdig. Waar het Oekraïnse voetbal vaak een wat oudere stempel draagt, is bij Dynamo duidelijk een verse cyclus aangebroken. Zo is ook de nieuwbakken spits, Vladyslav Supryaha, een prille twintiger. Hij schoot er vorig seizoen veertien in op uitleenbasis bij Dnipro. In tegenstelling tot concurrent Shakhtar steunt het elftal dus voornamelijk op jongens van eigen bodem. De belangrijkste buitenlandse inbreng komt er van Tomasz Kedziora, de Poolse vleugelverdediger, en Benjamin Verbic. Die Sloveen vertoeft al sinds medio 2017 in het Valeri Lobanovsky- en Olympisch stadion (Dynamo pendelt tussen de twee, afhankelijk van de grootte van de wedstrijd) en groeide gestaag uit tot sterkhouder. Tijdens het voorbije seizoen trof hij veertien keer raak.
Lastige, maar omzeilbare klip
Ondanks hun ietwat tanende ster stappen de Oekraïners de confrontatie met Gent in als favoriet. Dat heeft enerzijds te maken met de ervaring en geslepenheid van Lucescu, die bovendien kan steunen op enkele jeugdige klasbakken. De recente resultaten zullen Dynamo alvast een boost van vertrouwen geven. Toch zijn die cijfers niet zaligmakend. Tegen AZ bijvoorbeeld leverde Bilo-Syni een bijzonder flauwe pot af. Dat het alsnog doorstootte, had het vooral te danken aan de fouten van de Nederlandse tegenstander. In een goede dag moeten de Belgische vice-kampioen dus zeker naast, zelfs voorbij Dynamo geraken.
Anderzijds moet natuurlijk ook de huidige vorm van Gent in rekening worden gebracht. Daar knelt het schoentje misschien wel het felst. Jazeker, na de beladen aftocht van Laszlo Bölöni vertoonden de Buffalo’s tekenen van beterschap tegen Rapid Wien. Er valt echter nog een lange weg af te leggen. Aangezien het eindpunt van die weg hoogstwaarschijnlijk niet snel bereikt is, zal de ploeg ook een tikkeltje geluk nodig hebben. In dat opzicht kan het een voordeel zijn dat de Play-Off-fase van de Champions League in twee wedstrijden wordt beslecht. Het terugduel in Kiev staat pas over veertien dagen geprogrammeerd. Als Gent de heenmatch redt én stilaan naar haar niveau van vorig seizoen toegroeit, mag het geen schrik hebben van Dynamo.