Het debuutjaar van Engels: wisselvallige prestaties, alweer gekruid door blessures
Vorige zomer rondden enkele Rode Duivels of potentiële internationals een interessante transfer naar een club uit één van de vijf Europese topcompetities. Zo’n jaar later maakt VoetbalPrimeur.be de balans op. Hoe ziet het rapport van de verhuisde Belgen eruit? Mogen zij terugblikken op een geslaagd debuutseizoen bij hun nieuwe werkgever? Onze redactie werpt een blik over de voorbije twaalf maanden. In deze tiende en laatste aflevering: het eerste jaar van Björn Engels bij Aston Villa.
Al van toen hij zijn neus aan het venster stak bij jeugdliefde Club Brugge, droomde de jonge Engels van de Premier League. In zijn allerstoutste dromen zag de mandekker zich opdraven voor Arsenal FC. Als kleine jongen kreeg hij een boon voor The Gunners. Dat Engels op een dag in de meest gemediatiseerde competitie ter wereld terecht zou komen, stond met andere woorden in de sterren geschreven, uiteraard ook dankzij zijn onmiskenbare aanleg. Na een straf herbronningsjaar bij Stade Reims begon hij aan zijn langverwachte tocht over het Kanaal. Niet richting het Emirates Stadium, maar naar Villa Park.
Promovendus Aston Villa spendeerde na drie jaar vagevuur een flinke zak geld om haar wederoptreden op het hoogste niveau succesvol af te ronden. Daar mocht Club Brugge van genieten (denk aan de fikse bedragen voor Marvelous Nakamba en Wesley Moraes), maar Reims evenzeer. De club uit de Franse champagnestreek ontkurkte ongetwijfeld een flesje toen het acht miljoen euro ontving. Geen onaardig som voor een verdediger, wat bewijst dat Villa bepaalde verwachtingen had van Engels. Dat die tijdens de heenronde haast steevast een vaste waarde was, kwam dus niet als een verrassing.
Hoe groot het vertrouwen ook mocht zijn, helemaal beantwoorden aan dat verwachtingspatroon deed Engels niet. De West-Vlaming toonde eigenlijk twee gezichten: soms was hij outstanding, maar bij momenten ging het licht ook volledig uit. Vooral in de topwedstrijden, zoals bij de 3-2-nederlagen tegen Arsenal FC en Tottenham Hotspur, durfde hij al eens te schutteren. Dat geldt overigens voor de hele verdediging van Villa. Toch had de traditieclub uit Birmingham op meer stabiliteit gerekend dankzij haar Belgische zomeraanwinst. Waar Engels zijn collega-verdedigers idealiter moest bijsturen, was hij zelf vaak stuurloos.
Laat ons echter ook het positieve benadrukken: het Brugse jeugdproduct liet bij vlagen zien dat hij wel degelijk over voldoende troeven beschikt voor de Premier League. Vooral zijn uitstekende kopspel leent zich perfect voor het Britse voetbal. Tegen Bournemouth FC en Burnley FC heerste Engels in het luchtruim, met acht gewonnen duels. Dat zien de lokale fans graag. Over het algemeen deed de zomeraanwinst het dus meer dan behoorlijk tegen de lager geklasseerde, vaak viriele teams, maar zakte hij wel eens door het ijs wanneer de tegenstander het betere voetbal op de mat toverde.
Twee gezichten dus, al is er helaas nog een derde gelaat: dat van de geblesseerde Engels. Al sinds zijn periode bij Club Brugge kampt onze landgenoot met de regelmaat van de klok met kwetsuren. Bij Reims leek dat euvel van de baan, maar de fysiek veeleisende Premier League heeft het weer opgerakeld. De hele maand november ging in rook op door een liesblessure. Bij zijn terugkeer was Engels zijn basisstek kwijt. Na enkele mindere invalbeurten verdween hij in het voorjaar zelfs volledig uit de selectie. De coronapauze bracht geen soelaas. Integendeel, door een kwaal aan het onderbeen kwam hij na de herstart geen enkele minuut in actie voor Villa.
Persoonlijke statistieken in de Premier League (na 37 speeldagen)
Wedstrijden (waarvan basis): 17 (15)
Speeltijd: 1446 minuten
Doelpunten: 1
Aantal keer de nul: 2
Gele kaarten: 1
Rode kaarten: 0
Prestaties van de ploeg
Na de opmars naar de Premier League investeerde Aston Villa stevig in de kern om het behoud zo snel mogelijk te verzekeren. Twaalf maanden later luidt de conclusie van veel waarnemers dat de club te veel geld besteedde aan vaak middelmatige kwaliteit. Heel wat zomerversterkingen bleken helemaal niet zo sterk, een categorie waar Engels volgens sommigen ook wel toe behoort. De start van The Villains was alvast weinig hoopgevend. In hun eerste zeven wedstrijden mochten ze slechts één maal juichen. Aan het eind van 2019 stond de teller op vijf. Iets beter, maar onvoldoende voor een verkwikkende nachtrust.
En dus trok het bestuur ook in de wintermercato de geldbuidel open, onder meer voor Genkse goalgetter Aly Samatta. Het nieuwe jaar bracht enthousiasme, met een aardige zeven op twaalf. Dat herwonnen vertrouwen verdween nadien echter als sneeuw voor de zon. In een tijdsbestek van tien duels, onderbroken door de uitbraak van de pandemie, veroverde Aston Villa … twee schamele puntjes. Zo leek het een vogel voor de kat. Maar kijk, de voorbije anderhalve week rechtte de promovendus dan tóch haar rug. Na een hardbevochten zeven op negen heeft het haar lot in eigen handen op de slotspeeldag.
Als de club van Engels op bezoek bij West Ham United hetzelfde resultaat neerzet als concurrent Watford bij Arsenal, behoudt het haar plek bij de elite. Zelfs een nederlaag hoeft dus niet noodlottig te zijn, op voorwaarde dat derde hond Bournemouth geen driepunter boekt bij Everton. Het belooft met andere woorden een razendspannende ontknoping van de degradatiestrijd te worden. Als summum kan straks zelfs het doelpuntensaldo een rol gaan spelen. Momenteel heeft Villa het voordeel op Watford te danken aan welgeteld één goaltje verschil: -26 tegenover -27. Dat wordt nagelbijten voor Engels in de tribune.
Hoogtepunt
In zijn derde duel in het claret-sky blue wil Engels voor het eerst punten pakken. Dan moeten zijn medemaats en hij wel voorbij Everton. Terwijl Wesley de thuisploeg op het goede spoor zet door na twintig minuten de openingstreffer aan te tekenen, gaat Engels achterin de strijd aan met de rijzige Dominic Calvert-Lewin. Onze landgenoot vangt het talent van The Toffees uitstekend op en gunt hem amper één schietmogelijkheid. Ook in de lucht trekt hij zijn streng. Aston Villa houdt de nul op het bord (een zeldzaamheid, zal later blijken) en bezorgt de aanhang in de extra tijd het delirium met de verlossende 2-0 van invaller Anwar El Ghazi.
Na vijf tegentreffers in twee speeldagen heeft de achterhoede haar eerste clean sheet te pakken, mede dankzij een ijzersterke Engels. Wat bovendien dan al opvalt, is dat hij de eerste schakel vormt in de opbouw van The Villains. Waar collega-stopper Tyrone Mings eigenlijk wordt overgeslagen in balbezit, krijgt onze landgenoot het leer veelvuldig toegespeeld. Voor een centrale verdediger heeft hij dan ook opvallend goede voeten. Jammer genoeg laat de positie in de rangschikking niet vaak toe om die te demonstreren.
Dieptepunt
Dat Engels een zwak heeft voor Arsenal, zal niemand hem kwalijk nemen, maar op speeldag 6 laat hij dat toch iets te nadrukkelijk zien. In een dramatisch duel in het Emirates Stadium, met alles erop en eraan, haalt de Villa-verdediger zich de woede van de eigen supporters op de hals. Het bezoek uit Birmingham komt al vroeg op voorsprong via John McGinn en lijkt in een droomscenario terecht te komen wanneer thuisspeler Ainsley Maitland-Niles zijn tweede gele prent krijgt. Met z’n tienen staat Arsenal voor een ferme klus, maar het kan rekenen op de hulp van … Engels.
Rond het uur geeft de zomeraanwinst de bal vrij simpel cadeau. In een overijverige poging om dat goed te maken werkt hij de slalommende Mattéo Guendouzi tegen de grond. Strafschop. Nicolas Pépé zet die feilloos om. Hoewel Wesley Villa meteen weer in het zadel helpt met de 1-2, gaat de laagvlieger alsnog onderuit. Nadat ook maatje Mings knullig in de fout gaat, biedt Engels Arsenal de zege op een schoteltje aan. De modus operandi is haast identiek aan de eerste tegentreffer: eerst balverlies, gevolgd door een onnodige overtreding. Ditmaal is het ‘slechts’ een vrije schop, maar Pierre-Emerick Aubameyang toont geen genade. Na een spektakelpot geeft Villa een voorbestemde zege prijs in Arsenal: 3-2.
VP’s Rapport: 5/10
In zijn kennismaking met de Premier League kende Engels enkele ups, maar toch voornamelijk downs. Voor Nieuwjaar kon hij de verwachtingen onvoldoende inlossen. Ondanks zijn erkende kwaliteiten gaf de West-Vlaming te weinig leiding aan de vaak stuurloze defensie. Een belangrijke kanttekening is wel dat zowat alle zomertransfers van Aston Villa onder de norm bleven. De promovendus betaalde zich blauw aan inkomende versterkingen, maar dat leverde niet het verhoopte, zorgenloze seizoen op. Wat heet: pas zondagavond weten we of The Villains überhaupt hun hachje redden.
Als ze op de allerlaatste speeldag toch het lijfsbehoud weten te verzekeren, zal dat zonder Engels gebeuren. Naar slechte gewoonte wordt hij achtervolgd door blessureleed. Zo blijft het afwachten of het potentieel van de verdediger ooit volledig tot wasdom zal komen. De voorbije jaren boekte hij niet de voorspelde progressie, al zijn er verzachtende omstandigheden. Op 25-jarige leeftijd komt Engels stilaan in de jaren van de waarheid. Het komende seizoen zou zomaar eens het belangrijkste uit zijn carrière kunnen worden. Laat ons hopen voor hem dat hij dat in de Premier League kan afwerken.