Zomerse buitenkansjes voor Belgische clubs: transfervrije spelverdelers
Nu de zwaarste coronaperiode achter de rug is, richt de mensheid het vizier weer op de toekomst. Net als in zowat alle sectoren zal ook in de (Belgische) voetbalwereld de tering naar de nering gezet moeten worden. Zo wordt het voor de grote meerderheid van de Jupiler Pro League uit den boze om al te hoge transfersommen op tafel te leggen. Gelukkig valt ook op transfervrije basis heel wat kwaliteit aan te trekken. VoetbalPrimeur.be schiet graag ter hulp en lijst enkele zomerse buitenkansjes op. In deze zesde aflevering: transfervrije spelverdelers.
Omdat het aanbod aan voetballers zonder contract zowat eindeloos is, heeft onze redactie een aantal filters toegepast. Enkel Belgische spelers of buitenlanders met een (recent) verleden in de Jupiler Pro League krijgen een plekje in dit artikel. Hun kwaliteiten zijn immers genoegzaam bekend, waardoor hun komst een minder groot risico zou moeten inhouden. Daarnaast komen enkel voetballers in aanmerking die de voorbije maanden wel degelijk onder contract lagen bij een club en dus bewezen hebben dat ze fysiek in orde zijn.
Abdul Ajagun (KV Kortrijk – 28)
Ondanks ervaring van bij Panathinaikos en uit de Eredivisie had Ajagun het niet altijd even simpel om zich door te zetten bij KVK. In zijn maidenjaar in het Guldensporenstadion stond hij vast in het elftal, maar sinds Yves Vanderhaeghe opnieuw de scepter zwaait, dient de Nigeriaan voornamelijk als luxe-invaller. Een nieuwe uitdaging dringt zich dan ook op voor de 1,68 meter kleine middenvelder. Waarom niet bij een andere club uit ons land?
Yohan Croizet (OH Leuven – 28)
In het seizoen 2015-2016 nog een absolute smaakmaker in de JPL, nu op zoek naar een herstart. Bij KV Mechelen waren de verwachtingen hooggespannen na de stevige transfer van Croizet, maar de Fransman kon die slechts gedeeltelijk inlossen. Begin 2018 koos de stijlvolle linkspoot voor een avontuur in de Amerikaanse MLS. Na die geweldige ervaring sloot OHL haar spelmaker in februari van dit jaar opnieuw in de armen. Door de corona-uitbraak kwam Croizet er echter niet verder dan een half uurtje speeltijd.
Danilo (Dinamo Minsk – 30)
Een beetje een ‘vergeten’ Belg, deze Danilo, en bovendien een ‘halve’, om het oneerbiedig uit te drukken. De geboren Braziliaan wachtte bij Standard Luik tevergeefs op de grote doorbraak. Na 82 competitieminuten pakte hij er zijn biezen en vertrok op een zwerftocht doorheen Oost-Europa. Via Oekraïne, Rusland en Turkije belandde Danilo in 2019 in … Wit-Rusland. Je weet wel, dat land waar van corona hoegenaamd geen sprake is ... Die ontkenningspolitiek stond Danilo wel toe om vrolijk verder te voetballen als draaischijf van achtvoudig landskampioen Dinamo Minsk.
Neeskens Kebano (Sporting Charleroi – 28)
Na enkele uitstekende seizoenen bij Charleroi en zelfs KRC Genk ging Kebano, met de Ebbenhouten Schoen als onderhandelingstroef, vol voor zijn grote droom: het Engelse voetbal. De keuze viel op Fulham FC, maar in de loodzware Championship weegt het Franse lichtgewicht haast letterlijk onvoldoende. Zijn laatste doelpunt voor The Cottagers dateert inmiddels al van december 2017 … Toch bleef Kebano er al die jaren aan boord. Dat leverde hem in dat ene seizoen in de Premier League wel onvergetelijke invalbeurten op tegen onder meer Liverpool FC, Manchester City en Chelsea FC.
Danijel Milicevic (KAS Eupen – 34)
Na elf jaar dreigt de JPL afscheid te moeten nemen van één van haar ouderdomsdekens. De traptechniek van Milicevic stuwde Charleroi, KAA Gent en recent KAS Eupen naar grotere hoogtes, maar op z’n 34e hoeft de spelverdeler niet langer te rekenen op een verlengd verblijf am Kehrweg. Zijn fysieke mogelijkheden worden een steeds groter vraagteken. Het Union Saint-Gilloise van voormalig leermeester Felice Mazzu wil de gok wel aan, al ligt nu vooral een terugkeer naar ex-club FC Lugano op tafel.
Livio Milts (Roda JC – 22)
Naar goede gewoonte was de Belgische enclave bij Roda ook de voorbije maanden weer ferm vertegenwoordigd. Eén van de zeven landgenoten in Kerkrade is deze Milts, een rijzige aanvallende middenvelder die op zoek gaat naar een nieuwe club. Met vijf goals en zeven assists behoorde de geboren Genkenaar in het seizoen 2018-2019 nog tot de revelaties in de Keuken Kampioen Divisie. Opvallend genoeg verscheen Milts in de recent afgesloten jaargang daarentegen amper één keer aan de aftrap. Verse lucht opsnuiven dus, waarom niet op Belgische bodem?
Samir Nasri (RSC Anderlecht – 32)
Toegegeven, de kans op een verlengd verblijf van Nasri in de JPL lijkt haast onbestaande. Zijn gloriejaren bij Manchester City zijn intussen lang achter de rug: in dat ene jaartje in Brussel vielen voornamelijk zijn blessuregevoeligheid en een gebrek aan motivatie op. Anderlecht besloot dan ook om niet door te gaan met de stilist. Een wijze keuze, zijn stevige loonfiche indachtig. Hoe de voetbaltoekomst van Nasri er nu uitziet, is koffiedik kijken. Enkel in welwillend overbetalende regio’s, genre het Midden-Oosten, lijkt de Fransman nog aan minuten te kunnen komen.
Ronald Vargas (KV Oostende – 33)
Eentje uit dezelfde categorie als Nasri. Eeuwig zonde dat het frêle lichaam het tempo van de gouden voetjes niet altijd kon volgen. Daardoor kreeg Vargas eigenlijk nooit een eerlijke kans om de torenhoge verwachtingen rond zijn talent in te lossen. In de vorige zomermercato nam Oostende het risico om de Venezolaan terug naar ons land te halen. Al bij al deed Vargas het niet onaardig. Uit achttien optredens puurde hij drie doelpunten. Meer zelfs: zonder twee van die treffers stond KVO momenteel met beide benen in Eerste Klasse B. Zowel op RSC Anderlecht (1-2) als thuis tegen KAA Gent (2-1) was de gracieuze Vargas van goudwaarde. Goed voor vier doorslaggevende punten in de bikkelharde degradatiestrijd.