De top-50 van de beste spelers uit de Jupiler Pro League 2019-2020: 50 tot 41
Door het coronavirus lijkt de Jupiler Pro League niet meer hervat te zullen worden en vieren we geen Profvoetballer van het Jaar, maar bij VoetbalPrimeur.be zien we geen reden om onze jaarlijkse top-50 af te blazen. De komende dagen gaan we dan ook naarstig op zoek naar de 50 beste spelers uit de voorbije maanden in ons vaderlandse voetbal. Wie tilde zijn ploeg eigenhandig naar een hoger niveau? In deze eerste aflevering: nummers 50 tot en met 41.
Om onze rangschikking op te stellen, werd aan elke redacteur van VoetbalPrimeur.be gevraagd om een persoonlijke top-twintig door te geven, waarbij de eerste in het lijstje twintig punten kreeg toebedeeld, de tweede negentien, enzoverder. De twintigste speler van elke redacteur mocht dus nog één puntje achter zijn naam schrijven. Nadien werden alle scores samen opgeteld tot één eindstand. Tussen haakjes ziet u telkens hoeveel punten de speler in kwestie gekregen heeft van onze redactie. Het maximum aantal is 160.
50. Laurent Depoitre (KAA Gent, 2)
Nog nét in de top-50, de stormram van de Buffalo’s. De fans kraaiden van de pret toen kampioenenmaker Depoitre deze zomer weer neerstreek in de Ghelamco Arena. Het was alsof hij nooit was weggeweest: met zijn werkkracht, diepgang en looplijnen bezorgde onze landgenoot Jess Thorup de noodzakelijke ruimte in zijn tactische concept. Bovendien was Depoitre ook op Europese bodem van goudwaarde voor een knappe campagne.
49. Stef Peeters (Cercle Brugge, 2)
Maandenlang leek Cercle een vogel voor de kat, tot die inmiddels al beruchte eindsprint. Wie ook in de mindere periode steeds het hoofd boven water hield, was Peeters. De sierlijke linkspoot strooide met fijne pasjes, maar toonde tussendoor ook zijn strijdershart. Met zijn geweldige pegel in de slotminuut tegen KV Mechelen (3-2), één van zijn zes (!) competitietreffers, wakkerde de Limburger begin februari het heilige vuur weer helemaal aan.
48. Kristof D’Haene (KV Kortrijk, 3)
Het immer sympathieke Duracell-konijn op de linkerflank van KVK. Met zijn ontelbare rushes heeft hij al heel wat rechtsbuitens van de tegenpartij een goede nachtrust bezorgd. De scherpe voorzetten van de kwieke West-Vlaming doen dan weer denken aan de betere banaanballen van de legendarische Frank Vercauteren. Gelukkig mogen Yves Vanderhaeghe en co op beide oren slapen: D'Haene blijft aan boord in het Guldensporenstadion!
47. Jhon Lucumi (KRC Genk, 3)
Niet meteen geholpen door collega Sébastien Dewaest, die in een dip verzeild geraakte na zijn geweldige kampioenenjaar, maar al bij al trok Lucumi zijn streng. Stiekem had men bij Genk misschien wel gehoopt dat de Colombiaan al wat verder zou staan. Bij momenten durft de linksvoetige mandekker nog wel eens positioneel in de fout te gaan, maar dat het talent aanwezig is om later een stap hogerop te zetten, staat buiten kijf.
46. Thomas Kaminski (KAA Gent, 3)
Zelden stond een doelman van het nummer twee in de (eind?)stand zozeer in de schaduw. Terwijl Kaminski vorig seizoen nog geregeld bij de Gentse uitblinkers gerekend werd, moest hij die eer nu vooral laten aan de overvloed aan talent die voor zijn neus rondloopt. Indirect betekent dat eigenlijk enkel een ferme pluim voor het parcours van de Gentenaars, want de prestaties van Kaminski zijn er allerminst op achteruit gegaan.
45. Michaël Ngadeu (KAA Gent, 4)
We zitten nog maar aan plek 45 en, ziehier, zowaar al de derde Buffalo uit het rijtje. Na een weifelende start groeide Ngadeu snel uit tot de steunpilaar van de Gentse achterhoede. De Kameroense beer wilde in de openingsweken bij zijn nieuwe club misschien net iets té nadrukkelijk laten bewonderen hoe goed hij wel niet is. Na wat sleutelwerk van Thorup en zijn staf gooide Ngadeu het roer om en koppelde hij fysieke overmacht aan efficiëntie.
44. Mamadou Fall (Sporting Charleroi, 4)
Uiteraard kan ook dé revelatie van de voorbije tien maanden niet ontbreken : Sporting Charleroi. De Zebra’s verrasten vriend en vijand met een enorme constante aan topprestaties, met de huidige derde plaats tot geweldige gevolg. Wie zich zeker niét de meest getalenteerde voetballer op Mambourg mag noemen, is werkpaard Fall. En toch speelde de rechterflank het beste seizoen uit zijn carrière. Met zijn verschroeiende versnelling paste de Senegalees perfect in de tactische puzzel van Karim Belhocine.
43. Ritchie De Laet (Royal Antwerp FC, 4)
Veel, zeer veel is veranderd op de Bosuil de voorbije jaren, en dan doet het de nostalgische Antwerp-fan des te meer deugd om een cultheld als De Laet aan het werk te zien. De 31-jarige Antwerpenaar vliegt, tackelt, valt en klautert over de grasmat, wat op de tribunes steevast op oorverdovend applaus wordt onthaald. Als linksachter, zowaar, acteerde De Laet beter dan ooit tevoren. De verpersoonlijking van de passie van de Bosuil.
42. Ali Gholizadeh (Sporting Charleroi, 5)
Charleroi staat te boek als een geslepen, scherp counterende machine, maar vergis u niet: er lopen ook enkele uitstekende voetballers rond in het Zwarte Land. De Iraniër Gholizadeh is zo’n pareltje. Dankzij zijn dribbelvaardigheid en fluwelen linkervoet voegt de oosterling dat extra toetsje ‘coup de génie’ toe aan het hermetische spel van Belhocine. De connectie met spitsbroeder Kaveh Rezaei is daarbij erg mooi meegenomen.
41. Samuel Bastien (Standard Luik, 6)
Als jeugdproduct van RSC Anderlecht doorbreken in Luik, op Neerpede zullen ze zich toch eens achter de oren krabben. Na een Italiaanse omzwerving kwam Bastien dit seizoen volledig tot wasdom. In combinatie met Gojko Cimirot toonde hij alle kwaliteiten waarover een moderne middenvelder anno 2020 moet beschikken: technisch vermogen, rust aan de bal, duelkracht en scorend vermogen. Een wissel op de toekomst voor de Rouches.