VP’s Eindrapport van Standard: hoge ambities niet waargemaakt door spitseneuvel
Het lijkt er steeds meer op dat het Belgisch voetbalseizoen er helemaal op zit, ook bij de profclubs. Daarom smeedt VoetbalPrimeur.be het ijzer als het heet is en delen we ons eindrapport uit aan de spelers van de topploegen uit de Jupiler Pro League. Wie studeert af met alle lofbetuigingen van de jury? En wie moet zich opmaken voor een tweede zit? Verder bepalen we ook het beste en slechtste moment van onze klasgroep tijdens het slopende schooljaar. In deze derde aflevering: VP’s Eindrapport van Standard Luik.
In ons eindrapport komen enkel spelers in aanmerking die minstens drie wedstrijden afgewerkt hebben voor hun ploeg in de Jupiler Pro League.
Grootste onderscheiding 👨🎓
Dit academiejaar had onze jury complimenten op overschot, dus studeren twee Standard-pupillen summa cum laude af, zoals de Romeinen dat vroeger zouden uitdrukken. Allereest een pluim voor de scoutingscel van de Rouches. Bij enkele kritische waarnemers deed de overstap van Selim Amallah van Royal Excel Moeskroen de wenkbrauwen fronsen. Van een meeloper groeide de middenvelder echter in geen tijd uit tot een absolute sterkhouder. Een complete voetballer, die door zijn straffe prestaties zelfs werd opgepikt door de Marokkaanse nationale ploeg.
Een tweede uitblinker tijdens de voorbije acht maanden stond tussen de doelpalen. Vanuit het niets dropte Michel Preud’homme op speeldag één eigen-kweek-product Arnaud Bodart in de Luikse basiself. De neef van Gilbert zou daar nooit meer uit verdwijnen. Bodart viel in zijn debuutjaar op met enkele knappe parades, maar vooral de maturiteit die hij uitstraalt, doet het beste verhopen voor de toekomst. Op schoonheidsfoutjes was de 22-jarige goalie amper te betrappen.
Amallah: 25 matchen, 7 goals, 5 assists
Bodart: 29 matchen, 8 clean sheets
Grote onderscheiding 👨🏫
Op het eindrapport van de hele ploeg hebben de docenten een gezamenlijke opmerking genoteerd die Preud’homme ongetwijfeld zelf ook al had neergepend. 'Aanvallend moet er vers bloed komen, maar organisatorisch zit het zeker snor.' Konstantinos Laifis is één van de drijvende krachten in dat succesverhaal. De Cyprioot heeft de ervaring en doortastendheid om de achterhoede aan te sturen. Bovendien heeft hij een linkervoet die ook op offensief vlak van waarde is. Die troef zit evenzeer in het kaartspel van Nicolas Gavory. De Franse zomeraanwinst draafde ettelijke keren zijn linkerflank af, met flink wat dreiging tot gevolg, en kan dan ook van een geslaagd debuutseizoen spreken.
Een achterlijn moet uiteraard kunnen rekenen op het blok dat daarvoor staat. Ook in dat opzicht hadden de Standard-fans amper reden tot klagen. Naast de indrukwekkende Amallah blonk Samuel Bastien geregeld uit. Op zijn 23e zette het jeugdproduct van RSC Anderlecht een stap vooruit inzake rust aan de bal en efficiëntie. De controlerende middenvelder trof zowaar vier keer raak. Samen met Amallah, een leeftijdsgenoot, lijkt de nabije toekomst van de Luikse middenstrook verzekerd.
Bastien: 26 matchen, 4 goals, 4 assists, 8 clean sheets
Gavory: 29 matchen, 2 assists, 8 clean sheets
Laifis: 28 matchen, 3 goals, 2 assists, 8 clean sheets
Onderscheiding 👨⚖️
De volgenden in het rijtje afgestudeerden deden dat met ‘onderscheiding’ en, oh verrassing, ook hier betreft het voornamelijk verdedigend ingestelde spelers. Na een hardnekkige blessure groeide Zinho Vanheusden in het verloop van het seizoen weer naar zijn betere vormpeil toe. De belofteninternational eiste steeds nadrukkelijker een hoofdrol op. Jammer genoeg kwam er nog voor de coronapauze een abrupt einde aan die opmars: een vreselijke karatetrap leverde hem rood en enkele weken schorsing op. Een nieuwe terugval in zijn langverwachte ontwikkeling tot Rode Duivel?
Ietwat in de schaduw van tandem Amallah-Bastien voerde Gojko Cimirot zijn werk steevast naar behoren uit. De Bosniër is tactisch sterk (dat klinkt Preud’homme als muziek in de oren), kijkt niet op een kilometer meer of minder en zoekt (en vindt) tegenwoordig ook diepgang in zijn spel. Enkel aan beslissende acties bij doelpunten ontbreekt het nog. En hoe zit het nu met die Luikse aanvallers? Zeggen dat niemand boven het maaiveld uitstak, zou onrecht aandoen aan Maxime Lestienne. Wat heet: in de eerste wedstrijden van het seizoen speelde de linkspoot sensationeel. Zelfs Roberto Martinez geraakte overtuigd, maar net toen zorgde een fysiek letsel voor een domper op de feestvreugde. Na zijn herstel was Lestienne bij momenten nog wel bepalend; de hoogvorm was evenwel verdwenen.
Cimirot: 27 matchen, 1 goal, 3 assists, 7 clean sheets
Lestienne: 27 matchen, 7 goals, 5 assists
Vanheusden: 20 matchen, 1 goal, 6 clean sheets
Voldoening 👨💼
Twee zomeraanwinsten die hun overstap naar het hoger onderwijs zonder kleerscheuren zijn doorgekomen, zijn Aleksandar Boljevic en Mergim Vojvoda. Beide heerschappen werden vooral gezien als versterking in de breedte. Hoewel zij op het vlak van speelminuten misschien meer gekregen hebben dan aanvankelijk verhoopt, slaagden de Balkan-boys er niet in om de grijze middenmoot te overstijgen. Dat is nu eenmaal ook niet haalbaar voor alle leden van een 30-koppige voetbalkern. Integendeel, soms kan het volstaan om slechts enkele weken op te vallen. Dat kan Dimitri Lavalée getuigen. Toen in de donkere wintermaanden de nood hoog was, vulde hij het hiaat van enkele geblesseerde spelers bevredigend op. Het bezorgde Lavalée prompt een zomerse overgang naar FSV Mainz 05.
Een spelersgroep heeft leiders en volgers nodig, dat legden we dus al uit. Als de zogeheten leiders de kar niet kunnen trekken vanwege ondermaatse prestaties op het veld, zit een trainer echter met een probleem. Mehdi Carcela en Obbi Oulare zaten in dat schuitje. Op papier bezit dat duo de kwaliteiten om bij de strevers van deze klasgroep te behoren, maar daar viel het voorbije voetbaljaar onvoldoende van te merken. Terwijl Carcela nog steeds moeilijkheden heeft met de tactische aanpak van Preud’homme, gooiden bij de onfortuinlijke Oulare kwetsuren nog maar eens roet in het eten. Net nu de reusachtige aanvaller zijn les geleerd leek te hebben voor de Play-Offs, wordt die examenronde (hoogstwaarschijnlijk) niet afgewerkt.
Boljevic: 21 matchen, 3 goals, 0 assists
Carcela: 26 matchen, 3 goals, 6 assists
Lavalée: 5 matchen, 0 clean sheets
Oulare: 14 matchen, 2 goals, 0 assists
Vojvoda: 25 matchen, 1 assist, 7 clean sheets
Tweede zit 🤷♂️
Dat het voorin te vaak vierkant draaide bij Standard, valt niet enkel Carcela en Oulare aan te smeren. Wat te denken van Felipe Avenatti, bijvoorbeeld? Na zijn sterke prestaties bij KV Kortrijk wilde Preud’homme de Uruguyaan er dolgraag bij. Zijn statische speelstijl leidde echter snel tot frustraties bij de fans op Sclessin. Net als bij de coach? Feit is dat Avenatti amper vijf basisplaatsen wist te veroveren. Dat zijn er exact evenveel als collega-aanvaller Duje Cop. De Kroaat was eigenlijk al afgeschreven in de Vurige Stede, maar kreeg dit seizoen toch weer wat kansen, bij gebrek aan beter zou je haast zeggen. Veel vooruitgang vertoonden zijn geleverde bijdragen niet.
Een ontgoocheling was verder de langdurige afwezigheid van Merveille Bokadi. De Congolees staat nu al sinds eind september aan de zijlijn. Jammer voor Preud’homme, die het wel heeft voor de polyvalentie en het defensieve denken van de 23-jarige Bokadi. Wat voor type middenvelder Eden Shamir is, is voorlopig koffiedik kijken. In de wintermercato werd de Israëliër aan de kern toegevoegd als wisselstuk voor de tandem Bastien-Cimirot. Aangezien dat duo zelden een steek liet vallen, mocht Shamir slechts met mondjesmaat meedoen. Hij zal zich in de voorbereiding op de komende campagne moeten bewijzen.
Avenatti: 18 matchen, 2 goals, 0 assists
Bokadi: 6 matchen, 0 goals, 3 clean sheets
Cop: 12 matchen, 1 goal, 0 assists
Shamir: 3 matchen, 0 goals, 0 assists
Over de hele lijn gebuisd 🙅♂️
Het mysterie aan de boorden van de Maas hangt rond Collins Fai. Waar hing de 23-voudig Kameroense international in godsnaam uit? Op de bank, zo luidt het simpele antwoord. Na enkele seizoenen als vaste waarde verloor Fai, overigens de langst dienende onderdaan bij Standard, de concurrentiestrijd van Vojvoda. Dat die laatste nu ook weer niet de pannen van het dak speelde, is eigenlijk het beste bewijs van de neerwaartse spiraal bij Fai. Is het Luikse verhaal van de vleugelverdediger geschreven?
Op min of meer dezelfde positie moet Senna Miangue zich zorgen maken. Onze landgenoot heeft nooit echt in het kraam van Preud’homme gepast. De voorbije maanden kwam Miangue niet verder dan vier schamele invalbeurten … Een verhuis dringt zich op. Het beste bewijs dat mooie adelbrieven, zoals wedstrijden in de Serie A bij Cagliari en zelfs Internazionale, geen garantie bieden op een geslaagde carrière. Dringend tijd voor de gewezen belofteninternational om de juiste stap te zetten.
Fai: 8 matchen, 2 assists, 2 clean sheets
Miangue: 4 matchen, 2 clean sheets
Dieptepunt: Waasland-Beveren – Standard (2-1, 21/12/19) ⬇️
Na een twee op zes heeft Standard nood aan een driepunter, maar door een karrenvracht aan geblesseerden trekt het met een onuitgegeven elftal richting de Freethiel. Een korte bloemlezing van de namen die Preud’homme moet missen: Amallah, Bastien, Carcela, Oulare, Vanheusden … Zelfs good-old Réginal Goreux moet uit de vergeetput klauteren om zijn kameraden ter hulp te schieten. Na 32 minuten pakt uitgerekend hij dubbel geel. Het is het eerste wapenfeit van Goreux in dit seizoen én meteen zijn laatste wapenfeit als professioneel voetballer.
Toch klimt Standard slechts minuten later nog op voorsprong, dankzij Lestienne. Na de pauze kapseist het Luikse schip echter. De gelijkmaker van Stefan Milosevic is nog geen drama, maar twee minuten voor het eindsignaal duwt Din Sula de 2-1 tegen de netten. Extra pijnlijk: uitgerekend de immer betrouwbare Bodart gaat in de fout. Waasland-Beveren, op dat moment al notoir degradatiekandidaat, stuurt Standard puntenloos richting Maas terug. Door die opdoffer zien de Rouches ook het slotduel van 2019 in het water vallen (0-1-verlies tegen KAA Gent), waardoor ze het jaar afsluiten met een magere twee op twaalf. Meedraaien voor de bovenste plaatsen zit er nadien niet meer in.
Hoogtepunt: Standard – Zulte Waregem (3/8/19) ⬆️
De Luikenaars kenden wel enkele oplevingen doorheen het voorbije seizoen, onder meer bij de 1-3-zege op KRC Genk bijvoorbeeld. Toch houdt de vurige aanhang waarschijnlijk de beste herinneringen over aan de openingsspeeldagen. Na een deugddoende 0-2-overwinning op Cercle Brugge staat Standard op matchdag twee direct voor een lastig karwei, is althans de algemene teneur. Met Zulte Waregem komt een schaduwkandidaat voor Play-Off 1 over de vloer. De Rouches gebruiken diezelfde vloer dan maar om Essevee er tegenaan te vegen.
Het scenario van die wedstrijd leest als een Luikse kinderdroom. Na amper twee minuten moet Sandy Walsh al een own-goal toestaan. Die vroege vleugels inspireren Standard tot vrolijk voetbal. Net voor de pauze verdubbelt man-in-bloedvorm Lestienne de marge. Wanneer even daarop uitgerekend aartsvijand Olivier Deschacht rood pakt, kan het feest niet meer op. Als klap op de vuurpijl neemt Renaud Emond de rest van de doelpunten in de 4-0-demonstratie voor zijn rekening. Nog geen tegentreffers, een vlotscorende spits, een fanatiek publiek … In die vroege fase van de competitie ontpopt Standard zich tot dé titeluitdager van Club Brugge, een rol die het uiteindelijk niet zal kunnen waarmaken.