VP’s Eindrapport van Genk: ontnuchtering door zeldzame uitschieters na boerenjaar

VP’s Eindrapport van Genk: ontnuchtering door zeldzame uitschieters na boerenjaar

31-03-2020 07:00 Laatste update: 15:32
5

Het lijkt er steeds meer op dat het Belgisch voetbalseizoen er helemaal op zit, ook bij de profclubs. Daarom smeedt VoetbalPrimeur.be het ijzer als het heet is en delen we ons eindrapport uit aan de spelers van de topploegen uit de Jupiler Pro League. Wie studeert af met alle lofbetuigingen van de jury? En wie moet zich opmaken voor een tweede zit? Verder bepalen we ook het beste en slechtste moment van onze klasgroep tijdens het slopende schooljaar. In deze tweede aflevering: VP’s Eindrapport van KRC Genk.

In ons eindrapport komen enkel spelers in aanmerking die minstens drie wedstrijden afgewerkt hebben voor hun ploeg in de Jupiler Pro League.

Grootste onderscheiding
Als globale conclusie voor de gehele Genkse kern geldt: veel grijze middelmaat en weinig uitschieters, zeker in positieve zin. De man die het meest aanspraak maakt om cum laude af te studeren, is dan misschien wel Carlos Cuesta. In zijn eerste seizoen bij de regerende landskampioen kwam de 21-jarige Colombiaan meteen tot twintig basisplaatsen. Daarin maakte hij indruk door zijn sterke lichaam te koppelen aan voldoende verfijnd voetenwerk.

Wat verder in het voordeel van de Zuid-Amerikaan pleit, is dat hij zich op verschillende posities wist te onderscheiden. Van opleiding is Cuesta een centrale verdediger, maar in de zoektocht naar een betrouwbare controleur op het middenveld passeerde hij evenzeer de revue. Polyvalentie, dat ziet een trainer anno 2020 erg graag. In de pikorde der Colombianen lijkt Cuesta landgenoot Jhon Lucumi, die al sinds de zomer van 2018 in Genk zit, stilaan voorbijgestoken te zijn.

Cuesta: 20 matchen, 0 goals, 4 clean sheets

Grote onderscheiding
Als de Genkse supporters in dit halve rampjaar ergens plezier uit putten, was het wel dankzij enkele hoopgevende prestaties onder de dwarsligger. Eind november gunde Hannes Wolf piepkuiken Maarten Vandevoordt (17) zijn debuut. Daar had voetbalminnend Limburg al een tijdje naar uitgekeken. Vandevoordt staat namelijk te boek als the next big thing onder de lat. In zijn eerste wedstrijden toonde onze landgenoot, ondanks een monumentale flater tegen Napoli, dat hij op termijn een kanshebber is om in de voetsporen van Thibaut Courtois te treden. In januari sloeg het noodlot echter toe: Vandevoordt overstrekte zijn elleboog en staat sindsdien maanden aan de kant.

Zwaar balen dus voor Vandevoordt … en voor Genk in het algemeen, natuurlijk! In allerijl moest de mijnclub op zoek naar een nieuwe sluitpost, omdat Dany Vukovic zich eerder al (langdurig) gekwetst had. Genk vond een oplossing bij RSC Anderlecht, een grote concurrent voor Play-Off 1 nota bene. De verguisde Thomas Didillon zette de overstap naar de Luminus Arena. De Fransman keepte meteen alsof hij nooit was weggeweest. Met de nodige présence bezorgde Didillon het Genkse elftal een noodzakelijke portie rust en maturiteit. Dat moet voldoende zijn opdat de Limburgers de aankoopoptie in zijn huurcontract zullen lichten.

Didillon: 6 matchen, 2 clean sheets
Vandevoordt: 4 matchen, 0 clean sheets

Onderscheiding
Dat Genk op de vleugelbacks, één van de troefkaarten uit het kampioenenjaar, over flink wat kwaliteit beschikt, is genoegzaam bekend. Scandinaviërs Joakim Maehle en Jere Uronen behoren in de Jupiler Pro League tot het kruim op hun positie. Toch beleefden beiden een mindere jaargang. Na een drukke zomer, met het EK voor beloften in Italië, kende Maehle een vormdip (en motivatiedip?) in de eerste maanden van het huidige seizoen. Zijn collega aan de overkant, Uronen, kreeg dan weer af te rekenen met blessureleed. Diezelfde vlieger ging, jammer genoeg, op voor Brian Heynen. De sterkhouder op het Genkse middenveld scheurde zijn kruisband af op het veld van Royal Excel Moeskroen.

Onder Felice Mazzu, die de lastige taak kreeg om succescoach Philippe Clement op te volgen, kenden nog enkele andere uitblinkers van weleer een stroeve seizoensstart. Junya Ito en Dries Wouters waren in dat geval. Pas na Nieuwjaar, toen Mazzu’s vervanger Wolf de aanvallende patronen stilaan in zijn troepen kreeg geslepen, kwam dat duo weer boven water. Vooral de hervonden combinaties tussen Ito en Maehle deden weer denken aan het boerenjaar 2018-2019.  

Dat vijftal met onderscheiding heeft al een kampioenenlintje met Genk op de schouw liggen. Zijn er dan geen nieuwkomers die de Limburgse topclub een meerwaarde brachten? Toch wel, al zijn ze schaarser dan vooraf gehoopt. Paul Onuachu leverde eigenlijk voortreffelijk af wat van hem verwacht werd. Met zijn dubbele meter heeft de Nigeriaan een apart profiel, maar na negen doelpunten in zeventien basislplaatsen kan hij terugblikken op een geslaagd debuut. Ook in de winter vond Genk bevrediging in een aanwinst. De jonge Kristian Thorstvedt moet op termijn de opvolger voor Sander Berge worden, al toonde hij zich in zijn eerste maanden in ons land vooral fysiek impressionant.

Heynen: 14 matchen, 1 goal, 3 assists
Ito: 29 matchen, 5 goals, 6 assists
Maehle: 25 matchen, 3 assists, 6 clean sheets
Uronen: 17 matchen, 1 assist, 4 clean sheets
Wouters: 13 matchen, 1 goal, 1 assist, 5 clean sheets

Voldoening
Net geslaagd in juni, veel studenten zouden daar met plezier vrede mee nemen. Van kampioenenmakers mag echter meer geëist worden. Sommige sterkhouders uit dat sublieme avontuur onder Clement zakten schrikbarend ver terug. Sébastien Dewaest en Jhon Lucumi zullen dat zelf ook wel bevestigen. Het centrale duo in de achterhoede stond meer dan eens te schutteren op haar benen. Daarnaast kon Casper De Norre de stijgende lijn van zijn eerste halfjaar in Genk niet doortrekken. De belofteninternational bleek voornamelijk nuttig als back-up.

Twee jonge snaken staken hun neus aan het venster. Nadat het noodlot toesloeg bij Vukovic, gaf de inmiddels ontslagen Mazzu het vertrouwen aan Gaëtan Coucke. Die had sier gemaakt in een uitleenbeurt aan Lommel. De jonge Coucke begon aardig, maar maakte hoe langer hoe meer schoonheidsfoutjes. Al is het uiteraard niet keurig om zo’n debutant met de vinger te wijzen. De weken voor de coronabreak kreeg nog een andere youngster zijn kans. Brian Limbombe liet enkele flitsjes zien als invaller en kroonde zich zo tot derde familietelg in de hoogste klasse, na grote broers Anthony en Stallone.

Over dé zomeraanwinst van Genk hebben we tot op heden nog met geen woord gerept. Gezien de opbouw van dit lijstje is dat geen al te best teken. Theo Bongonda zou de erfenis van Leandro Trossard moeten dragen bij Genk, dat een recordbedrag neerlegde om de linkspoot naar Limburg te loodsen. Het vertrouwen dat Bongonda bij Zulte Waregem uitstraalde, vergat hij echter in zijn verhuiskoffer te steken. De dribbelkont zocht naar zijn plek in het elftal, viel zelfs geregeld naast de basis en kwam er pas in de lente met mondjesmaat door.

Bongonda: 22 matchen, 5 goals, 3 assists
Coucke: 18 matchen, 4 clean sheets
De Norre: 13 matchen, 0 goals, 5 clean sheets
Dewaest: 24 matchen, 3 goals, 5 clean sheets
Limbombe: 5 matchen, 0 goals, 0 assists
Lucumi: 23 matchen, 1 goal, 5 clean sheets

Tweede zit
Bij enkele pupillen is het twijfelachtig of zij volgend seizoen nog zullen plaatsnemen in de Genkse aula. Hoewel Patrik Hrosovsky ruim twintig wedstrijden betwistte in deze JPL-campagne, valt zijn bijdrage te licht uit. De Slovaak staat toch een trapje of twee lager dan voorgangers Ruslan Malinovsky en Alejandro Pozuelo. Ook Joseph Paintsil mag niet klagen over zijn aantal speelminuten. Als je daarin slechts één doelpunt kan maken als vleugelaanvaller, kan je moeilijk van een geslaagd jaar spreken.

Vaak is net een gebrek aan speeltijd een veeg teken aan de wand. Winteraanwinst Mats Moller Daehli reisde met de nodige adelbrieven naar Genk af, maar eind maart staat zijn teller slechts op drie optredens. Kan hij de harde JPL wel aan op fysiek vlak? Na enkele lichamelijke ongemakken dringt die vraag zich al op. Bij huurling Christ Eboué lijkt het omgekeerde waar. De Ivoriaan van Celtic viel hoofdzakelijk op met enkele roekeloze tackles. Linksback Borges Neto kon na Nieuwjaar weer aantreden na een lange blessure. Die inactiviteit speelde hem duidelijk parten, want onder meer tegen Royal Antwerp FC en RSC Anderlecht zag de Braziliaan sterretjes.

Daehli: 3 matchen, 1 goal, 0 assists
Eboue: 4 matchen, 0 goals, 2 clean sheets
Hrosovsky: 21 matchen, 1 goal, 1 assist
Neto: 5 matchen, 2 assists, 0 clean sheets
Paintsil: 18 matchen, 1 goal, 1 assist

Over de hele lijn gebuisd
De prof is mild geweest tijdens deze evaluatieperiode, daarom moet slechts één Genkie met een absolute onvoldoende terug naar af. Stephen Odey valt die twijfelachtige eer te beurt. Met tien doelpunten voor FC Zürich had de Nigeriaan zich in de kijker gevoetbald van enkele aantrekkelijke clubs in Europa. Uiteindelijk legde Genk een behoorlijke som op tafel om hem aan te trekken. Tot op heden is het echter nog steeds wachten op zijn eerste treffer in Belgische loondienst. Straffer nog: Odey, toch al 22, verscheen amper één keer aan de aftrap …

Odey: 11 matchen, 0 goals, 0 assists

Dieptepunt: Genk – Sint-Truiden (1-2, 30/11/19)
Tussen twee pijnlijke Champions-League-nederlagen door (1-4 tegen RB Salzburg, 4-0 bij Napoli) probeert Genk zichzelf een boost te geven met het oog op Play-Off 1. Een zege in de Limburgse streekderby lijkt daar het ideale decor voor. Het zou anders uitdraaien … Gek genoeg begint de titelhouder het beladen duel nog wel goed. Na enkele overtuigende minuten bedient Ianis Hagi (later verhuurd aan Rangers) Ally Samatta en de topschutter zet de 1-0 op het bord.

Zonder uit te blinken komt Genk eigenlijk niet in de problemen, maar als een donderslag bij heldere hemel maakt STVV gelijk via Yohan Boli. Nog voor rust legt Yuma Suzuki de Luminus Arena zowaar het zwijgen op met de 1-2. Dodelijk efficiënt zijn de Kanaries die dag, want uit twee kansen puren de troepen van interim-coach Nicky Hayen, die nota bene debuteert, een prestigieuze zege. Bij Genk zakken de kopjes nog wat dieper in de schouders. Play-Off 1 lijkt verder weg dan ooit.

Hoogtepunt: Zulte Waregem – Genk (0-3, 19/1/20)
Traditiegetrouw is die eerste speeldag na de winterstop een cruciale. Met amper negen wedstrijden te gaan in de reguliere kalender, kan niemand zich een slechte start van het nieuwe jaar veroorloven. Zulte Waregem en Genk hebben dat op 19 januari stevig in de oren geknoopt. Beide clubs profileren zich op dat moment als de grootste uitdagers voor het laatste startbewijs voor Play-Off 1. Een driepunter aan de Gaverbeek kan cruciaal zijn, om zelf gouden punten te veroveren én een directe concurrent terug te slaan.

Spanning ten top, maar die zenuwen lijken Genk weer terug te katapulteren naar pakweg een jaar voordien. Eindelijk legt de kampioen kampioenwaardig voetbal op de mat. Met verzorgde combinaties en snelle omschakelingen wordt de wankele verdediging van Zulte Waregem gefileerd. Als bonus scoort winterkoopje Thorstvedt meteen bij zijn debuut. In de tweede helft maken Ito en Bongonda het karwei af: 0-3. Een cruciale overwinning voor Genk, al zal het ook in de weken daarop bij momenten krasselen worden om punten te sprokkelen.