Vanden Borre staat (alweer) voor comeback: de strafste stoten van het woelwater
De kogel is door de kerk bij RSC Anderlecht: Anthony Vanden Borre mag zich de komende dagen bewijzen op winterstage. Als het getalenteerde enfant terrible een minimum aan beroepsernst hervindt, hangt een (tweede) comeback bij paars-wit in de lucht. Zo staat het figuur Vanden Borre plots weer centraal in het Belgische voetbal. In het verleden leverde dat al heel wat sappige anekdotes op. VoetbalPrimeur.be zet de zeven strafste stoten van VDB op een rijtje.
1. Debuut van een goudklomp: (Bijna) jongste Rode Duivel ooit
Net als generatiegenoot Vincent Kompany druipt het talent bij Vanden Borre eraf. In hun jeugdjaren bij Anderlecht steken de twee Ketjes er met kop en schouders bovenuit. Nadat Kompany in 2003 zijn debuut mag vieren voor paars-wit, volgt Vanden Borre op 13 maart 2004 zijn grootse voorbeeld. Tegen Sporting Charleroi posteert Hugo Broos, destijds trainer bij Anderlecht, het nieuwe goudhaantje op de rechtsback.
Vanden Borre pikt het niveau van het A-elftal moeiteloos op, al steken vrij snel de eerste verhalen de kop op over zijn gebrek aan werkethos en discipline. Toch gaat het hem aanvankelijk voor de wind. Eind 2004 heeft VDB ook zijn eerste basisplaats in de Champions League te pakken. Thuis tegen Valencia CF (1-2) voetbalt de alleskunner zowaar op het middenveld.
Ook bij de Rode Duivels is de ster van Vanden Borre rijzende. Na amper vijf (!) wedstrijden in onze hoogste klasse heeft Aimé Anthuenis genoeg gezien: dit raspaardje moet zijn kans krijgen! Op zestienjarige leeftijd valt VDB in de 90e minuut in tegen Turkije, waardoor hij zich meteen de jongste naoorlogse Rode Duivel uit de Belgische voetbalgeschiedenis mag noemen. De wereld ligt aan zijn voeten. Enkele jaren later, in 2008, pakt Vanden Borre tegen Spanje uit met misschien wel zijn beste wedstrijd ooit.
2. Het pad van buitenlandse mislukkingen
Mede door zijn stempel van ‘enfant terrible’ is Anderlecht er niet al te rouwig om om Vanden Borre te laten gaan. Wanneer Fiorentina net geen vier miljoen euro op tafel besluit te leggen, is een deal snel beklonken. Het avontuur in de Serie A draait echter op een sisser uit. Bij La Viola mag VDB amper twee keer aantreden, waarna laagvlieger Genoa op de proppen komt.
Opvallend: Fiorentina en Genoa werken een zogenaamde ‘comproprietá’ uit, een typisch Italiaans gebruik waarbij twee clubs elk vijftig procent van de transferrechten van een speler in handen krijgen. Vanden Borre blijft dus deels eigendom van Fiorentina, al voetbalt hij wel bij Genoa. Sinds 2015 is deze praktijk overigens afgeschaft in de laars.
‘Comproprietá’ of niet, uitblinken in Italië lukt Vanden Borre niet. De Premier League dan maar? Het noodlijdende Portsmouth FC denkt een slagje te kunnen slaan door onze landgenoot aan te trekken. Over het Kanaal speelt VDB geregeld mee. Het hoogtepunt volgt in mei: Portsmouth voetbalt op Wembley tegen Chelsea FC voor de FA Cup-finale. Vanden Borre kan zich tot eerste Belgische winnaar van die prestigieuze trofee kronen, maar The Blues trekken aan het langste eind (1-0).
3. Kampioen met Genk, maar afscheid in mineur na … high five
Als Frank Vercauteren na de winterstop een beroep doet op Vanden Borre, is dat geen toeval. De huidige trainer van Anderlecht is namelijk de rode draad in de carrière van de Brusselaar. Wanneer VDB na alle miserie over de landsgrenzen aan de grond zit, reikt Vercauteren hem in 2011 de hand. Niet bij Anderlecht, maar bij KRC Genk. Vanden Borre neemt de uitdaging met beide handen aan, laat weer regelmatig flitsen van zijn enorme talent bewonderen en loodst de Limburgers zo mee naar een derde landstitel.
Maar VDB zou VDB niet zijn of ook de passage in Genk eindigt in mineur. Het seizoen daarop proeft het enfant terrible nog eens van de Champions League, maar onder Vercauterens opvolger Mario Been wordt hij verschillende keren disciplinair gestraft. Begin 2012 barst de bom. In het competitieduel met Zulte Waregem haalt Been Vanden Borre in het slot naar de kant. Daar is de verdediger allerminst tevreden mee. Zijn reactie is even laconiek als ophitsend: VDB geeft een high five aan tegenstander Habib Habibou. Been en Genk hebben genoeg gezien; het contract van Vanden Borre zal niet verlengd worden.
4. Hoog en droog: de specialiteit van de chef
Nadat Herman Van Holsbeeck zijn nek uitsteekt om Vanden Borre een tweede kans te geven bij Anderlecht, klimt het jeugdproduct weer uit zijn dal. De rechtsachter piekt zoals nooit tevoren en dan blijft de trukendoos maar moeilijk gesloten. Hét handelsmerk van Vanden Borre: uitdagend op de bal gaan staan om tegenstanders uit hun tent te lokken. Bij een 4-0-stand tegen KV Oostende pakt VDB al eens uit met een generale repetitie.
De hoofdshow, die spaart hij op voor het WK in Brazilië (2014). Nu Vanden Borre weer zijn niveau van weleer haalt, ziet Marc Wilmots zijn kans schoon om een extra troefkaart in de selectie op te nemen. Als de Rode Duivels na een zes op zes al zeker zijn van de achtste finales, verschijnt Vanden Borre in de ‘overbodige’ partij tegen Zuid-Korea aan de aftrap. De Brusselaar gaat ook voor het oog van de hele voetbalwereld met beide voeten op de Brazuca staan. België wint (0-1), maar jammer genoeg loopt VDB een blessure op. Einde toernooi.
5. Eresaluut in het Emirates
Een laatste hoogtepunt zet Vanden Borre neer op het allerhoogste platform: de Champions League. In datzelfde gezegende jaar 2014 lijkt Anderlecht op bezoek bij Arsenal FC rijp voor de slacht. Na een uur staat paars-wit 3-0 in het krijt. Op dat moment staat, of all people, Vanden Borre op. Als rechtsback duwt hij eerst een voorzet van de inmiddels vergeten Andy Kawaya binnen. Als Anderlecht een kwartier voor affluiten een strafschop krijgt, zet VDB zich zelfverzekerd achter de bal. Plots staat het 3-2.
Het absolute delirium moet dan nog komen. In minuut 90 kopt Aleksandar Mitrovic de meegereisde Anderlecht-fans naar de zevende voetbalhemel. Het betekent meteen (althans voorlopig) de laatste stunt van Vanden Borre in het shirt van paars-wit. In de daaropvolgende zomer gaat de knipperlichtrelatie tussen club en speler namelijk definitief op ‘uit’ na een vernietigend interview.
6. Anderlecht-spelers = janetten!
We schrijven midden augustus 2015 en Anderlecht verkeert al in crisis. Na een nederlaag bij Oostende kan Vanden Borre zich niet langer bedwingen. Inmiddels uitgegroeid tot ancien van het elftal voelt hij zich geroepen om trainer Besnik Hasi met de neus op de feiten te drukken. ‘Tactisch onbekwaam’, zo luidt VDB’s analyse. Hasi kan daar niet om lachen en in samenspraak met het bestuur wordt de verdediger prompt naar de B-kern verwezen.
Dat schiet bij Vanden Borre in het verkeerde keelgat. In een uitgebreid interview maakt de Brusselaar alles en iedereen bij Anderlecht met de grond gelijk. ‘In de kleedkamer zitten enkel janetten’, spreekt Vanden Borre legendarische woorden. Die brokken vallen niet meer te lijmen. Wanneer de gemoederen iet of wat bedaard zijn, wordt zijn contract in onderling overleg verbroken.
7. Op avontuur bij TP Mazembe
Vanden Borre kondigt zijn afscheid van het voetbal aan, maar erg lang duurt dat niet. Een gekke hersenkronkel leidt hem naar het land van zijn roots: Congo. Bij TP Mazembe wordt het Anderlecht-product als een koning onthaald. Het sprookje draait echter al snel uit op een nachtmerrie. De Afrikaanse topclub blijkt vooral geregeerd te worden vanuit de chaos. Zo is er geen echte trainer of voorzitter binnen de hiërarchie.
Maar Vanden Borre moet de hand ook in eigen boezem steken. Op foto’ is te zien hoe de o zo getalenteerde voetballer vele kilo’s te zwaar staat. Volledig uit vorm komt VDB nauwelijks in actie voor Mazembe. Een breuk is dan ook onafwendbaar. Sindsdien verdwijnt Vanden Borre in de anonimiteit, tot Anderlecht en Vercauteren hem in het najaar van 2018 (nog maar eens) rehabiliteren. Of VDB 3.0 uitgroeit tot de beste versie van het eeuwige woelwater, moet de komende maanden duidelijk worden.