Dit was 2019: de 50 meest opmerkelijke figuren uit het Belgische voetbal (20-11)

Dit was 2019: de 50 meest opmerkelijke figuren uit het Belgische voetbal (20-11)

30-12-2019 14:00 Laatste update: 31-12-2019 22:00
1

2019 loopt op haar laatste benen. In deze periode blikt VoetbalPrimeur.be traditiegetrouw terug op het voorbije jaar. Dat doen we ditmaal aan de hand van een eigenzinnige top-50. De komende dagen gaan we op zoek naar de 50 meest opmerkelijke figuren uit het Belgische voetbal uit 2019. Belgische voetballers komen vanzelfsprekend in aanmerking, maar evenzeer buitenlandse spelers in de Jupiler Pro League, bestuursleden, trainers of makelaars. Vandaag, aflevering 4: nummer 20 tot en met 11.

20. Yari Verschaeren (RSC Anderlecht / Rode Duivels)
Anderlecht zat diep in 2019, zeer diep, maar diep in de aarde zitten vaak de schitterendste diamanten verscholen. Paars-wit vond er zo eentje in de eigen jeugdrangen. Door het falen van de vedetten kreeg de lichtvoetige Verschaeren in de tweede seizoenshelft heel wat speelkansen. Die greep de middenvelder met beide handen. Zijn geweldige techniek en speldoorzicht loodsten Anderlecht alsnog naar Play-Off 1. Dit seizoen blijkt nog maar eens dat bevestigen moeilijk is, maar het talent van de spelmaker staat buiten kijf. Dat zal Roberto Martinez niet betwisten. Op achttienjarige leeftijd mag Verschaeren zich al doelpuntenmaker bij de Rode Duivels noemen. Hopelijk houdt zijn recente enkelblessure hem niet té lang uit roulatie.

19. Mehdi Bayat
Gestaag heeft ook de jongste telg van de Bayat-familie zich opgewerkt tot het firmament van het Belgische voetbal. Als clubleider bij Sporting Charleroi viel het vakmanschap van Mehdi Bayat al langer op. Marc Coucke dacht hem zelfs naar Anderlecht te halen. Uiteindelijk viel Bayat een andere uitdaging te beurt: voorzitter van de Belgische voetbalbond. Als 40-jarige betekent dat sowieso een stijlbreuk ten opzichte van de krokodillen uit het (zelfs recente) verleden. In 2020 wil Bayat de KBVB verder naar de moderniteit katapulteren.

18. Alejandro Pozuelo (KRC Genk)
Tijdens de eerste maanden van 2019 was het Belgische voetbal in de ban van de saga rond Pozuelo. De Spaanse spelverdeler stevende met Genk af op de landstitel, toen hij plots aangaf niet meer te kunnen weerstaan aan de lokroep van de Canadese dollars. Trainer Philippe Clement probeerde zijn draaischijf nog om te praten, tevergeefs. Pozuelo, één van de absolute JPL-smaakmakers van dat moment, koos voor de vlucht vooruit. Overigens imponeerde Pozo in de MLS meteen, wat hem een plekje in het Team van het Jaar opleverde. De Genkse fans namen hem zijn aftocht allerminst in dank af, maar in mei was die woede al lang vergeten: de titel ging alsnog naar de mijnstad!

17. Kevin De Bruyne (Manchester City / Rode Duivels)
Wat doet het deugd om De Bruyne weer te zien schitteren. Na een kwakkeljaar vol blessureleed stak KDB nóg een tandje bij om topfit aan de aftrap van het nieuwe seizoen te verschijnen. Die inspanningen hebben geloond, want de spelmaker van City voetbalt blijkbaar beter dan ooit. Dankzij zijn gemillimetreerde voorzetten staat De Bruyne al los op kop in de assistenranking van de Premier League, die hij overigens voor de derde keer kan winnen. Bovendien scoort hij vaker dan voordien: zeven stuks al. Die lijn trekt De Bruyne door bij de nationale ploeg. Begin september zette hij op bezoek bij Schotland één van de grootste individuele glansprestaties van een Duivel aller tijden neer. De man die ons naar goud moet loodsen komende zomer.

16. Gert Verheyen (ex-KV Oostende, nu analist)
Het langverwachte debuut van Verheyen in de JPL draaide uit op een sisser. Het Club-icoon dacht met Oostende nochtans een zorgvuldige keuze gemaakt te hebben, maar de motor sloeg nooit helemaal aan. Nog voor de Play-Offs besloot de goudeerlijke Verheyen er zelf een punt achter te zetten. De trainersambities gingen even de koelkast in en maakten plaats voor een oude liefde: het analistenvak. In die hoedanigheid wordt de voormalige Rode Duivel door vriend en vijand gerespecteerd. Ook in 2020 lijkt Verheyen niet meteen opnieuw aan de slag te gaan als T1, al weet je het in het voetbal natuurlijk nooit.

15. Laszlo Bölöni (Royal Antwerp FC)
Zelfs de grootste haters moeten het toegeven: op de Bosuil valt altijd iets te beleven. De kleurrijke spelersgroep wordt onder de knoet gehouden door het meest charismatische opperhoofd der JPL-coaches: Bölöni. Uit elk interview met de Roemeen blijkt dat een carrière als cabaretier hem ook geen windeieren had gelegd. Tussen de memorabele uitspraken door levert Bölöni echter ook uitstekend werk af. Een primeur met Play-Off-1-voetbal, eindelijk nog eens Europees actief … In de herfstmaanden kwam de klad er even in, hing zijn toekomst zelfs aan een zijden draadje, maar na de 2-1-zege tegen Club Brugge was Antwerp gelanceerd voor een ijzersterk slotoffensief van 2019. Doel in het nieuwe jaar: naar de Heizel!

14. Mbaye Diagne (Club Brugge)
Jan Breydel is nu al maanden het decor van een regelrechte goednieuwsshow, maar deze Diagne speelt daarin de anti-held. In de zomer werd de Senegalees door Clement aan de selectie toegevoegd om het scorend vermogen op te krikken. De concurrentieslag met het eveneens geïnteresseerde Anderlecht, die beslecht werd via een zijingang van station Brussel-Zuid, liet het al vermoeden: hier komen vodden van! In Parijs sloeg de nukkige Diagne Club pas écht met verstomming. Bij een 1-0-achterstand kreeg Blauw-Zwart dé kans op een punt dankzij een strafschop. Helaas, Diagne weigerde koppig om de bal aan de verbouwereerde Hans Vanaken af te geven en schoot vervolgens belabberd in. Weg prestigieuze gelijkspel. En meteen ook weg Diagne.

13. De racistische supporter van KV Mechelen
Eigenlijk is het intriest dat hier anno 2019 nog steeds aandacht aan besteed moet worden. Jammer genoeg stak racisme de voorbije maanden weer hardnekkig de kop op in het voetbal. Denk maar aan de Serie A, met voorvallen rond Mario Balotelli en onze Romelu Lukaku. Ook de JPL ontsnapte er echter niet aan. Aan het einde van een aantrekkelijke KV Mechelen – Charleroi besloot een ‘supporter’ uit het thuisvak racistische verwijten naar het hoofd van Marco Ilaimaharitra te slingeren. Als finale doodsteek bracht hij daarbij een nazigroet. De dader werd, mede dankzij de kordate hulp van Malinwa, gelukkig snel gevat en kreeg van het gerecht een stadionverbod van drie maanden. Daar deed een nobel KV vervolgens zelf nog een dik jaar bovenop. Zo hoort het!

12. Hans Vanaken (Club Brugge / Rode Duivels)
Het is al van 1985 en 1986 geleden dat een voetballer twee jaar op rij met de Gouden Schoen mocht pronken. De legendarische Jan Ceulemans viel die eer als laatste te beurt. 33 jaar later kan een andere vedette van Club Brugge die stunt herhalen. Meer dan ooit domineert Vanaken het Belgische voetbal. Zijn ultra-efficiënte basistechniek staat hem toe te denken waar anderen doen. Die denkpatronen doen de machine van Club draaien als nooit tevoren. Dankzij zijn wekelijkse glansprestaties kon ook Martinez niet meer om Vanaken heen. Inmiddels mocht de Limburger in twee EK-kwalificatiematchen de 90 minuten volmaken. Een ticket voor het eindtoernooi wenkt. Speelt hij daar op gouden schoenen?  

11. Romelu Lukaku (Inter / Rode Duivels)
Dat er op 365 dagen tijd veel kan veranderen, beseft Lukaku nu maar al te goed. Onder Ole Gunar Solksjaer kwijnde de spits steeds vaker weg op de bank. Nieuwe lucht opsnuiven bleek het enige redmiddel. Met grote trom plukte Inter Big Rom weg uit Engeland. Het verhuis naar Milaan bevrijdde Lukaku: in zwart en blauw vlogen de ballen weer als vanouds tegen het net. Die neus voor doelpunten was Lukaku bij de Rode Duivels overigens nooit kwijtgeraakt, ondanks de wisselvallige band met het publiek. In 2019 rondde de nog altijd maar 26-jarige (!) sluipschutter de kaap van de 50 interlandgoals. Daar mag van ons gerust nog eens hetzelfde aantal bijkomen.