Rode Duivel Dembélé: van de Belgische toekomst tot dé teleurstelling van het WK

Rode Duivel Dembélé: van de Belgische toekomst tot dé teleurstelling van het WK

13-11-2019 15:00 Laatste update: 16-11-2019 17:00
7

Mousa Dembélé is niet langer Rode Duivel. Na 82 interlands heeft de middenvelder besloten om er de brui aan te geven bij de nationale ploeg. Een terugblik op dertien jaar Rode Duivel zijn voor Dembélé.

In mei van 2006 debuteerde Dembélé als amper negentienjarige voetballer al bij onze Rode Duivels. Toen nog niet als centrale middenvelder, wel als jonge aanvaller die van het Nederlandse AZ.

De toekomst van onze Belgische aanvalslinie, zo leek het voor Dembélé. Met Luigi Pieroni en Wesley Sonck als concurrenten moest hij zich wel in de basiself weten te knokken. Dat deed hij ook. Na zijn debuut ging hij er amper nog uit.

Hij blonk wekelijks uit in Nederland en werd in 2009 zelfs landskampioen met AZ (en met een prachtig doelpunt voor AZ ging hij even de hele wereld over). Het leverde hem een transfer op naar Fulham, waar zijn carrière helemaal veranderde.

Onder de verwachtingen, één lichtpunt
Dembélé werd wel gezien als onze toekomst, maar bleef toch altijd een beetje onder de verwachtingen bij de Rode Duivels. We kenden dan ook amper successen in zijn langste periode als basispion bij de Rode Duivels. Zijn grootste (persoonlijke) successen als vertegenwoordiger van België beleefde Dembélé misschien wel op de Olympische Spelen van 2008.

De middenvelder was er één van de patrons van de jonge Belgen, die hij met zijn twee doelpunten tegen Italië tot de halve finale van het toernooi loodste. Een medaille zat er niet in, de Bronzen Finale werd verloren van Brazilië.

 Dembélé bleef meegroeien met de Rode Duivels en zag de nationale selectie ook jaar na jaar verbeteren. Spelers zoals Gill Swerts en Philippe Léonard werden vervangen door Toby Alderweireld en Jan Vertonghen, een flinke boost voor de selectie. Al betekende dat ook stevigere concurrentie voor de middenvelder.

Tot het einde van de kwalificatiecampagne voor het EK van 2012 bleef Dembélé toch nog één van de basispionnen bij de Rode Duivels. Soms als flankaanvaller, soms als (aanvallende) middenvelder. Het werd wel steeds duidelijker dat Dembélé zoekende was bij onze nationale ploeg.

Overtuigend in Engeland
In Engeland bleef Dembélé echter overtuigen. Na enkele sterke seizoenen bij Fulham realiseerde hij een toptransfer naar Tottenham Hotspur. Hij werd er een deel van het Belgische trio Jan Vertonghen, Toby Alderweireld, Dembélé (met nog even Nacer Chadli erbij).

De sterke prestaties van Dembélé in Engeland deed de kritiek op hem als Rode Duivel echter enkel maar groeien. In de nationale ploeg werd hij door de spelers nog gezien als één van de beste middenvelders ter wereld. Bij de supporters had Dembélé veel voor- en tegenstanders. Het moest er toch ooit eens helemaal uitkomen?

Niet langer basispion
Tijdens de WK-kwalificatiecampagne voor het WK2014 was het wel duidelijk geworden dat Dembélé niet langer incontournable was. Onder Marc Wilmots werd Dembélé uit de basis gezet, die de voorkeur gaf aan spelers zoals Axel Witsel, Marouane Fellaini en Steven Defour.

Op het WK 2014 kwam Dembélé aan twee wedstrijden, ééntje tegen Algerije en eentje tegen Zuid-Korea. Voor Dembélé geen achtste finale of kwartfinale. Met Wilmots als bondscoach kwam hij uiteindelijk nog amper aan bod als Rode Duivel.

"Op dit EK wil ik belangrijker zijn dat op het WK twee jaar geleden", klonk het nog bij Dembélé voor het EK van 2016. Een boodschap die niet bij Wilmots was aangekomen. De middenvelder speelde maar één wedstrijd op het EK. Van de 23 potentiële interlands onder Wilmots na het WK 2014 speelde Dembélé er amper zeven, waarvan drie als basispion.

Stevige concurrentie
De concurrentie minderde er dan ook niet op voor Dembélé. Niet alleen waren er spelers zoals Axel Witsel en Marouane Fellaini, maar ook Radja Nainggolan en Youri Tielemans maakten het Dembélé moeilijker. De middenvelder kreeg na het EK ook steeds meer blessureproblemen bij Tottenham, waardoor hij niet al te vaak meer aan bod kwam voor de Rode Duivels.

Ook onder Roberto Martinez kwam er amper nog verandering in voor Dembélé. Op het WK kreeg Dembélé vier wedstrijden. De halve finale tegen Frankrijk was zijn grootste kans om zich weer volledig in de gratie van Martinez te spelen, maar Dembélé wist niet te overtuigen. "Zo zwak heb ik hem nog nooit zien spelen. En omdat wat hij best kan - een bal vasthouden - niet lukte, vielen zijn gebreken des te harder op", gaf voormalig assistent-bondscoach Eddy Snelders toen aan.

De finale doodsteek voor Dembélé. Hij speelde nog één keer in de basis voor Rode Duivels, in de oefeninterland tegen Schotland. Daarna viel hij, op 11 september 2018, tien minuten in tegen IJsland tijdens de UEFA Nations League. Zijn laatste interland voor de Rode Duivels.

Het verre China
Bij Tottenham kwam Dembélé steeds minder in de ploeg, hij koos dan ook voor een vertrek bij de Engelse topclub. De bestemming: het verre China. "Op dit moment denk ik niet aan de Rode Duivels", klonk het begin november nog uit de mond van Dembélé. Enkele weken later heeft hij besloten om te stoppen als Rode Duivel.

Dembélé kwam uiteindelijk tot 82 interlands voor onze nationale ploeg. Hij scoorde vijf keer voor België, behaalde bron op het WK en werd vierde op de Olympische Spelen in Peking. Nooit echt helemaal overtuigend, maar wel voor altijd een onderdeel van de 'Gouden Generatie' van de Rode Duivels: Mousa Dembélé.

 
 
 
 
 
View this post on Instagram
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Dembélé is niet langer Rode Duivel. De middenvelder heeft besloten om te stoppen bij de nationale ploeg 😱 #Dembele #RodeDuivels #Tottenham #AZ #Fulham

A post shared by Voetbalprimeur België (@voetbalprimeurbelgie) on