Onthuld: Wasilewski had helemaal geen zin in confrontatie met Witsel

David Steegen, persverantwoordelijke bij Anderlecht, heeft een eigen boek uitgebracht. In 'Elke Dag Een Wonder' dist hij verhalen uit de oude doos op. Eén van die verhalen brengt hem bij Axel Witsel en Marcin Wasilewski.

Drie jaar na de gruwelijke fout van Witsel speelde Anderlecht tegen zijn club Zenit. Ook Wasilewski was erbij en stapte mee het nachtleven in. "Het is al ver over middernacht. Wasyl, De Sutter, Deschacht, Gillet, nog wat spelers en ikzelf duiken enkele taxi's in. Nicolas Lombaerts heeft wat kunnen regelen bij Zenit-sponsor Gazprom. Pure luxe. In de lift krijg ik te horen dat Witsel er ook zit, samen met zijn vader. Wasyl wil onmiddellijk vertrekken. We houden hem tegen", aldus Steegen.

Het weerzien was duidelijk niet hartelijk. "We nemen plaats aan de lange tafel. De Witsels zitten even verderop. Ik voel spanning. De spelers bestellen snel iets. Eigenaardig genoeg gaan ze allemaal voor een dessert. Binnen de tien minuten wordt alles opgegeten. Wasyl vertrekt bijna onmiddellijk, op de voet gevolgd door zijn ploegmaats. Wasilewski is nog geen kwartier binnen geweest. Begrijpelijk."

Witsel zag het echter toch als een teken van verzoening. "Een uurtje later ga ik naar het toilet. Witsel staat plots naast mij. 'Bonsoir, David.' 'Bonsoir, alles goed? Gefeliciteerd met de zege', antwoord ik. 'Merci.' Stilte. 'Ik ben blij dat de pagina is omgedraaid', zegt hij. Ik denk er het mijne van."

De hand schudden
Ook voor de match zat Steegen met een probleem. "Zal Wasyl de hand schudden van Witsel bij de officiële begroeting? We beslissen te overleggen tijdens de vlucht. Het eerste antwoord van Wasyl is duidelijk. Hij zal de hand van Witsel niet schudden. Hij wil van geen wijken weten en er vooral geen woorden aan vuil maken. Ik bewonder hem. De Pool houdt voet bij stuk."

Uiteindelijk kreeg hij 'Wasyl' toch zover. "Anderzijds: we moeten aan het belang van de club denken. Dat zijn onwaarschijnlijke terugkeer teniet zal gaan met zo'n reactie, dat hij de bladzijde moet omslaan. Ik sluit af door hem erop te wijzen dat er vele manieren bestaan om een hand te schudden. Wasilewski luistert aandachtig. Plots doorbreekt hij de stilte. Na een lange aarzeling zucht hij: “Ik zal het doen.” We danken hem. Wasyl kijkt Witsel recht in de ogen bij de begroeting. Dat is hét moment van de wedstrijd."