Frankrijk onder de loep: bende jonge wolven loopt voor op voorspelde schema

Frankrijk onder de loep: bende jonge wolven loopt voor op voorspelde schema

10-07-2018 09:00
1

Nog één wedstrijd winnen en dan leveren de Rode Duivels de strafste prestatie uit hun WK-geschiedenis. Als ze dat willen realiseren, moet grote buur Frankrijk wel voor de bijl. Waar moet Roberto Martinez voor opletten? En op welke vlakken zijn de Fransen te pakken? VoetbalPrimeur.be zoekt het uit.

Slechte track record
Frankrijk en het WK, een droomhuwelijk is het verre van. In verhouding met het aantal inwoners zijn onze zuiderburen één van de minst presterende grootmachten uit het wereldvoetbal. De confrontatie met de Rode Duivels betekent pas hun vijfde halve finale in vijftien deelnames. Niet indrukwekkend. Slechts twee keer haalde Frankrijk de finale. In 1998 volgde eeuwige roem in eigen land, de kopstoot van Zinedine Zidane in 2006 zorgde voor een nationaal trauma.

België-Frankrijk, het is geen affiche zonder historie op grote toernooien. Twee maal keken we elkaar in de ogen op een wereldbeker. In 1938 troefden de Fransen ons af in Parijs. En op de beruchte Mundial van ’86 stond de symbolische bronzen medaille op het spel. Voor de stuntende Duivels was die kleine finale er destijds te veel aan: 4-2. Twee jaar eerder legde Frankrijk met een forfaitscore tegen de troepen van Guy Thys de basis voor een EK-triomf in eigen land.

Abrupt onderbroken geeuw
Als je het huidige WK van de Fransen in één woord moet omschrijven, zou ‘saai’ ongetwijfeld de grootste kanshebber zijn. Het begon al met een stroeve prestatie tegen de Australiërs (2-1), waarna ook Peru (1-0) heel wat problemen opleverde. Door de zes op zes konden Les Bleus evenwel spanningloos toeleven naar de laatste groepspot met Denemarken. Aangezien de Scandinaviërs voldoende hadden aan een puntje, voltrok zich een schabouwelijk schouwspel. Een brilscore was het doel, een brilscore werd het ook.

Het striemende fluitconcert gleed van de Franse sterspelers af als water van een eend. In de achtste finales zou met name Kylian Mbappé immers weer alle hartjes winnen. In dé spektakelpot van dit WK troefde het goudhaantje haast op zijn eentje Argentinië af: 4-3. Wie dacht dat het team gelanceerd was, kwam echter bedrogen uit, want tegen de stugge Uruguayanen (2-0) viel weer nauwelijks wat te noteren.

Sterktes
Spectaculair spelen de jongens van Didier Deschamps dus niet, maar in de omschakeling zet het af en toe de turbo aan. Dat kan vooral vanwege de waanzinnige snelheid voorin. Mbappé is daar het pronkstuk van: de tiener zou dit WK zelfs geflitst zijn aan een duizelingwekkende 37 kilometer per uur, al nuanceerde de Franse voetbalbond dat cijfer. Hoe dan ook vormt de superster-in-wording van PSG een aartsgevaarlijk duo met de eveneens aalvlugge Antoine Griezmann.

Dat gevaar komt niet alleen voort uit hun snelle beentjes, maar evenzeer uit de efficiëntie van de Franse voorhoede. Negentien keer trapten De Haantjes op doel in Rusland. Negen keer verdween de bal ook achter de vijandige doelman. Die 47 procent staat in contrast met onze Rode Duivels, die veertien keer raak troffen uit liefst 33 pogingen (42%). Overigens kregen ook die andere halve finalisten, Kroatië en Engeland, exact negentien ballen tussen de palen. Zij sprongen daar nog beter mee om dan de Fransen, met respectievelijk tien en elf goals.

Vanzelfsprekend win je met enkel aanvallen geen wedstrijden; verdedigen is ook een kunst. Ook op dat vlak vallen de soldaten van Deschamps niet te onderschatten. Op die doldwaze achtste finale tegen de Argentijnen na slikten ze één schamel tegendoelpuntje. Mile Jedinak jaagde op de openingsspeeldag een strafschop voorbij Hugo Lloris. Nadien toonden Raphaël Varane en Samuel Umtiti hun onversneden klasse.

Zwaktes
Dat Frankrijk in de halve finale prijkt, ziet ons buurland eigenlijk als een positieve verrassing. Voor aanvang van deze eindronde was de teneur hoofdzakelijk ‘ervaring opdoen’. Qua gemiddelde leeftijd is deze Franse generatie immers nog niet volgroeid. Enkel Engeland en Nigeria beschik(k/t)en over een nog jongere spelerskern. De cijfers van de kwartfinales zeggen alles: terwijl bij de Duivels met Romelu Lukaku slechts één speler van 25 jaar of jonger aan de aftrap verscheen, waren dat er bij Les Bleus zeven … Houdt die bende piepkuikens het hoofd ook koel wanneer het er écht om spant?

Bij de Rode Duivels is Romelu Lukaku incontournable, maar het Franse volk heeft heel wat meer twijfels. Voor de eerste opdracht op dit WK opteerde Deschamps voor Griezmann als diepe spits. Aangezien die nauwelijks een bal aangespeeld kreeg, schoof de bondscoach de halve Bask door naar de flank en kreeg Olivier Giroud zijn kans. Rond zijn figuur heerst echter flink wat controverse in Frankrijk. Opmerkelijke prestaties liet hij tot dusver ook niet noteren.

Once in a lifetime
Nooit eerder lag de wereldtitel zo voor het grijpen voor de Rode Duivels als anno 2018. In ’86 wist iedereen dat het Argentinië van Diego Maradona een brug te ver zou zijn. Dat kan van de troepen van Deschamps niet gezegd worden. Respect mag, nee, moet er zijn, maar geloof in eigen kunnen des te meer. Met de huidige generatie topspelers, die bovendien allemaal op hun beste niveau zitten, én de blakende vorm van het moment is eigenlijk enkel het summum goed genoeg.

Dat lijken ook de Fransen te beseffen. Onze doorgaans oh zo zelfbewuste  zuiderburen toonden zich de voorbije dagen opvallend lovend via de media. Voor de Duivels wel te verstaan. Ongetwijfeld een stukje zand in de ogen strooien, maar onderhuids voelt iedereen aan dat het respect voor deze Belgische voetballers enorm is. Als zelfs Frankrijk zich in de underdogpositie probeert te nestelen … Laat ons met z’n allen hopen dat de historische prestatie tegen Brazilië slechts een begin was.