Nummer 34, het grote gelijk van Weiler met Boeckx als uithangbord

Nummer 34, het grote gelijk van Weiler met Boeckx als uithangbord

19-05-2017 15:53
2

Anderlecht kroonde zich donderdag tot landskampioen. Over de 34e landstitel van paars-wit kroop de hoofdredacteur van VoetbalPrimeur.be in de pen.

"Merci René, Merci René", klonk het vrijdag omstreeks 01u30 in het Constant Vanden Stockstadion. Het Anderlecht-publiek bedankte zijn Zwitserse trainer. Wie dat had voorspeld in de december? Olivier Deschacht? Toch was de lofzang voor René Weiler meer dan verdiend.

Dit seizoen kreeg Weiler heel wat kritiek van de pers, analisten en fans te verwerken. Het spel was niet naar de huisstijl. Eerlijk? Dat klopt voor een deel. Maar heel veel kritiek was ook overdreven. De naakte cijfers zijn gewoon in het voordeel van Anderlecht. Niemand scoorde dit seizoen meer dan paars-wit. Het heeft de Gouden Stier, de assistenkoning en de best scorende middenvelder in huis. Over de defensie is dit jaar al alles gezegd. Die was gewoon subliem.

Toch wordt Weiler afgerekend door heel wat personen. 'Het slechtste Anderlecht in de laatste vijftig jaar', klonk het. Zijn mensen ploegen met Ode Thompsen, Ki-Hyeon Seol of Ole Martin Årst vergeten? Ach, op een paars-witte maandag moest zelf Gaston Taument voor de doelpunten zorgen. Zo slecht is het gelukkig nu niet. In België is met spek schieten een nationale hobby om gehoord te worden. De Zwitser trok er zich niks van.

Weiler lijkt trouwens een man die niet wakker ligt van kritiek. Terecht trouwens. Zelfs het weer is in ons land minder wisselvallig dan de geslepen pennen van mij en mijn collega's. Dat Weiler amper of niet spreekt met de pers is zo zelfs haast begrijpelijk. Dat het niet spreken hem niet in dank wordt afgenomen door velen, moet hij er dan maar bijnemen.

Maar na twee jaar stof verzamelen mag de schouw van Anderlecht zich dus weer verheugen op een trofee. Die komt zondag pas. Wederom een 'schitterend' idee van de KBVB. Waarom zou je een kampioen immers meteen laten pronken met een verdiende prijs? De trofee is trouwens voor een heel groot deel te danken aan Weiler. Vanaf het begin van het seizoen drukte hij zijn stempel door. Wie niet horen wil, moet gaan. Niet waar Stefano Okaka? Zelfs Łukasz Teodorczyk was niet 'intouchable'. Tegen Club Brugge verdween hij naar de bank. Het was niet de eerste opmerkelijke keuze van Weiler dit seizoen.

Als je één ding van Weiler kan zeggen, is dat hij een durver is. Niet alles pakte goed uit. Olivier Deschacht op rechts? Nooit, meer doen René! Toch ging Weiler altijd voor het belang van de club en het einddoel. Hij greep duidelijk in waar nodig. Davy Roef, een talent, een jeugdproduct, een publiekslieveling? Nee, voor Weiler gewoon niet goed genoeg. Dan liever Frank Boeckx. Een leeg palmares, een derde keeper die als hobby bankzitten had en eigenlijk zelf besefte dat hij geen eerste keeper van Anderlecht kan zijn. Maar wat blijkt? De Tank was alles wat Anderlecht nodig had. Boeckx bracht rust. Hield de nul en was de grote vriend van Teo. Weiler durfde en kreeg gelijk.

Weiler durfde en kreeg gelijk is eigenlijk perfect hoe je het seizoen van het Zwitserse Anderlecht kunt samenvatten. Weiler nam veel risico met zijn keuzes en mocht vieren. Toch nog één ding. Volgend seizoen toch nog wat meer durf voorin. Dan zal de 'merci René, merci' nog iets harder klinken. Toch weten we nu al dat Weiler daar niet van wakker ligt. En eigenlijk is dat maar goed ook. Slapeloze nachten zijn eerder voor mensen die niet voor 'dit Anderlecht' konden eindigen. 

Daan Slingers
Hoofdredacteur VoetbalPrimeur.be