DE ZEVEN: De grootste flaters uit de Jupiler Pro League tot nu toe
Stilaan komt de Jupiler Pro League in de laatste rechte lijn richting Play-Offs. Voor zowat elke club staat er enorm veel op het spel, wat de spanning gevoelig doet toenemen. Die druk leidde de voorbije maanden al tot enkele totaal verkeerde beslissingen. VoetbalPrimeur.be stelt een eigenzinnig lijstje op van de grootste flaters in het Belgische voetbal tot nu toe.
De Maio aantrekken (RSC Anderlecht)
Sebastian De Maio heeft de twijfelachtige eer om de titel van één van de grootste floptransfers van de laatste jaren te dragen. De verdediger moest de rots in de branding worden bij Anderlecht, maar hij viel vooral op door zijn trage motoriek en grote draaicirkel. Toen hij ook nog eens overhoop lag met René Weiler, greep het bestuur snel in: halverwege augustus zat de Fransman al bij Fiorentina.
Met Ferrera aan het seizoen beginnen (Standard Luik)
Begrijp ons niet verkeerd, Yannick Ferrera is een geweldige trainer. Maar zelfs Antonio Conte of Jürgen Klopp kunnen niet presteren wanneer ze geen steun voelen van de directie. Dat is exact wat er ontbrak in Luik aan het begin van het seizoen. Eigenlijk zaten Daniel Van Buyten en co stilletjes te bidden dat de resultaten tegenvielen. Pas in september hadden ze de ‘moed’ om Ferrera de bons te geven. Twee kostbare maanden gingen zo verloren.
Te lang op Lombaerts mikken (RSC Anderlecht)
Woelig, zo kan de transferzomer van paars-wit op zijn minst genoemd worden. Na de affaire-De Maio speelde ook een andere mandekker een hoofdrol: Nicolas Lombaerts. Heel augustus door leek het een kwestie van tijd voor de linkspoot in Brussel zou neerstrijken, maar in de namiddag van 31 augustus was dat nog steeds niet het geval. Pas toen veranderde Herman Van Holsbeeck het geweer van schouder. Een stevige inschattingsfout, zelfs ondanks de komst van Uros Spajic.
De Champions League te snel opgeven (Club Brugge)
Zó ontzettend hard keek men in Brugge uit naar het kampioenenbal, en zó gigantisch groot was de desillusie. Na de 0-3-nederlaag op speeldag één leek Michel Preud’homme in zijn hoofd de knop al te hebben omgedraaid: ‘de CL dient als extraatje, zolang we maar punten pakken in de competitie’. Doodzonde, aangezien opponenten FC Porto en Leicester City niet bepaald hun beste niveau haalden. Qua puntenoogst kon het een pak beter dan die beschamende nul op achttien.
De verkeerde speler van het veld sturen (Wouters & Van de Velde)
Ook de scheidsrechters maakten bij momenten een lamentabele beurt. Vooral de farce in KRC Genk – KV Mechelen zal bijblijven. Mats Rits haalde een bal van de lijn met de arm, maar Laurens Paulussen mocht van Luc Wouters gaan douchen. Later overkwam Trezeguet hetzelfde bij Excelsior Moeskroen, ditmaal door een foutieve beslissing van de inmiddels gestopte Joeri Van de Velde. Nooit eerder klonk de roep om tv-beelden en videoarbitrage harder.
Leekens te lang aan boord houden (Sporting Lokeren)
Zelfs de meest sporadische voetbalfan zag dat de chemie tussen Georges Leekens en zijn spelersgroep uitgwerkt was. Onder het bewind van de oud-bondscoach blonken de Waaslanders vooral uit in lusteloosheid, overgewicht en fysieke tekortkomingen. Toch hield voorzitter Roger Lambrecht lang het hand boven Leekens’ hoofd vanwege zijn respectabele staat van dienst. Pas toen Lokeren écht in degradatiegevaar dreigde te komen, mocht Runar Kristinsson zijn intrede maken.
Gokken op (je eigen) wedstrijden
Het blijft een raadsel waarom iemand als Olivier Deschacht, een clubman van Anderlecht die alles heeft gewonnen, in de verleiding kan komen om in te zetten op eigen wedstrijden. Voor de kick, hoogstwaarschijnlijk? In het spoor van de blonde verdediger kregen ook Laurent Henkinet, Knowledge Musona en Tuur Dierckx het zwaar te verduren. Het zou niemand verbazen mocht het kwartet slechts het topje van de ijsberg zijn. Wie kuist de beerput uit?