Het cliché van de wintertransfers bevestigd: van dit elftal horen we niets meer...
Ook in België is de wintermercato sinds 1 januari weer geopend. Een maand lang zullen tientallen spelers opnieuw van club verhuizen, in de hoop om meer voetbalgeluk te vinden. Winteraanwinsten worden vaak bestempeld als paniekaankopen. Hoewel er uitzonderingen op die regel bestaan, was de Jupiler Pro League in 2016 getuige van enkele gigantische miskopen. VoetbalPrimeur.be stelt een elftal op van floptransfers uit de vorige wintertransferperiode.
Victor Valdés (Standard Luik)
Adelbrieven heeft de Spaanse doelwachter uiteraard voldoende. Wereldkampioen, Europees kampioen, drievoudig Champions League-winnaar... Toch nam Standard vorige winter een risico door iemand binnen te halen zonder enig wedstrijdritme. Die gok pakte verkeerd uit: Valdés speelde wel wat matchen, maar dat had hij eerder te danken aan zijn faam dan aan zijn niveau.
Rafael Galhardo (RSC Anderlecht)
Fier als een pauw was Herman Van Holsbeeck toen hij in januari 2016 aankondigde dat ‘de beste rechtsback uit Brazilië’ in Brussel had getekend. Het verblijf van Galhardo draaide echter uit op een fiasco. Verder dan één optreden, op het veld van Sint-Truiden, kwam de Zuid-Amerikaan niet. Kwatongen beweren overigens dat hij in feite een middenvelder is, en geen verdediger...
Igor Lolo (KVC Westerlo)
Ooit maakte deze Ivoriaan indruk bij Germinal Beerschot en KRC Genk. In de Kempen was men die passage duidelijk nog niet vergeten. Lolo kreeg zijn kans, maar zakte compleet door de mand. De veteraan verzamelde in twaalf maanden tijd geen enkele officiële speelminuut voor Westerlo. Begin december werd zijn contract dan ook ontbonden.
Joao Carlos (Sporting Lokeren)
Heimwee naar lang vervlogen tijden in het Waasland afgelopen winter. Met de terugkeer van Joao Carlos, in zijn eerste periode op Lokeren een veldheer achterin, hoopte Roger Lambrecht een geweldige zet gedaan te hebben. Het tegendeel bleek waar. In totaal kwam de Braziliaan wel nog tot vijftien duels in zwart en wit, maar imponeren lukte niet meer. Hij tekende in oktober al in de Verenigde Arabische Emiraten.
Hervé Matthys (KVC Westerlo)
Afschrijven gaan we een jonge gast van twintig jaar zeker nog niet doen, maar feit is wel dat Westerlo meer verwachtte van de komst van Matthys. Bij de jeugd van Anderlecht was de linkspoot immers een vaste waarde. 410 speelminuten sprokkelde de verdediger in 2016. Om écht progressie te boeken zouden dat er heel wat meer moeten zijn.
Lucas Deaux (AA Gent)
Een vaste waarde bij FC Nantes in de Ligue 1, die zou het nakende vertrek van Sven Kums moeten opvangen. Dat waren alvast de intenties van de Buffalo-top in de vorige wintermercato. Deaux viel echter nooit in de smaak bij Hein Vanhaezebrouck. De Fransman kwam slechts tot een handvol optredens en voetbalt nu alweer in zijn thuisland, bij En Avant Guingamp. Daar doet hij het overigens uitstekend.
Stéphane Badji (RSC Anderlecht)
Zelden maakte een speler zich bij het paars-witte publiek minder populair in 365 dagen dan deze Badji. Op aandringen van Besnik Hasi vervoegde de Senegalees de rangen. Met zijn werkkracht zou de controleur het evenwicht bij Anderlecht herstellen. Het contrast tussen zijn voeten en die van goudhaantjes Youri Tielemans en Leander Dendoncker deed echter pijn aan de ogen.
Gabriel Boschilia (Standard Luik)
Aangekondigd als een enorme belofte bij AS Monaco. Een uitleenbeurt aan Standard zou de jongeling helpen in zijn ontwikkeling, maar in Luik bakte hij er weinig tot niets van. Boschilia gaf wel geregeld blijk van technische vaardigheden, maar in topvoetbal is enkel een fluwelen baltoets niet voldoende om het ver te schoppen.
Jajá Coelho (Sporting Lokeren)
Nog zo’n mislukte rentree van een Braziliaanse vedette bij Lokeren. In niets leek Coelho de voorbije maanden op de wervelwind van weleer. Oorverdovend stil bleef zijn ooit zo gevaarlijke linker. Bovendien kampte de aanvaller zowat het hele jaar met aanzienlijk wat overgewicht. Talent verlies je niet, zegt men vaak, maar in een verwaarloosd lichaam komt het uiterst zelden aan de oppervlakte.
Nicklas Pedersen (KV Oostende)
Wat geldt voor Coelho, gaat evenzeer op voor Pedersen. Qua technische bagage kunnen weinig aanvallers op de Belgische velden tippen aan de Deen, die erom bekend staat de ene wereldgoal na de andere te maken... op training. Voor wedstrijden aan hoge intensiteit is zijn lijf namelijk te broos. Zelfs aangepaste trainingsregimes lijken geen soelaas te bieden. Zijn loopbaan dreigt dan ook als een nachtkaars uit te doven.
Peter Olayinka (AA Gent)
Plus minus een miljoen euro legde Gent begin 2016 op tafel voor deze Nigeriaanse spits. Toch hoort de gemiddelde voetbalfan in ons land het in Keulen donderen als je zijn naam laat vallen. Olayinka kwam immers helemaal niet in het stuk voor in de Ghelamco Arena. Mede vanwege deze soort affaires haalde Vanhaezebrouck al meermaals scherp uit naar de transferpolitiek bij de Buffalo’s.