DE VIJF: Deze grote problemen moet Anderlecht volgend seizoen oplossen

DE VIJF: Deze grote problemen moet Anderlecht volgend seizoen oplossen

16-05-2016 07:50

Anderlecht zit diep, heel diep zelfs. Geen enkele prijs dit seizoen, maar nog belangrijker voor de fans: nauwelijks mooie wedstrijden om naar te kijken. Een zielloos Anderlecht werd van het kastje naar de muur gespeeld door Club Brugge, en het is maar de vraag hoe het zich volgend seizoen kan herpakken. Een vraag die VoetbalPrimeur.be tracht te beantwoorden.

Meer kansen voor de jeugd
Anderlecht deed ook dit seizoen weer een aantal prestigetransfers, namen die mooi klonken maar niet veel hebben gebracht. We denken daarbij bijvoorbeeld aan Imoh Ezekiel en Kara Mbodji. Anderlecht wordt al jarenlang geroemd voor zijn jeugdopleiding, maar in de praktijk zien we daar weinig van.

Youri Tielemans zat grote delen van het seizoen op de bank, bijvoorbeeld voor matige aankoop Stephane Badji. Is Mbodji zo veel beter dan een centrale verdediger uit de beloften? Is er daar geen linksback die meer brengt dan de apathische Alexander Büttner? Anderlecht maakt furore in de Youth League, maar dat vertaalt zich niet naar de hoofdmacht.

Tegenstanders uitschakelen
We merkten het al bijna het hele seizoen bij Anderlecht: er stond nauwelijks iemand in de ploeg die zijn man opzocht. Niemand die voor de verrassing kon zorgen, die zijn verdediger kon uitspelen en zo ruimte kon maken voor een ploegmaat. Dennis Praet speelde op de linkerflank, maar is meer een spelmaker die het moet hebben van zijn pass en zijn schot. Op de rechterflank is er vanalles geprobeerd, maar niets werkte.

Had Anderlecht meer moeten doorduwen voor Mbark Boussoufa? Hij heeft wel die vinnigheid, die actie naar binnen zoals Club Brugge die altijd kreeg van José Izquierdo. Nakende transfer Sofiane Hanni zal dat probleem ook niet oplossen, ook hij is geen dribbelaar maar een passeur. Filip Djuricic kan die rol in principe wel vervullen, maar was opnieuw volledig onzichtbaar in de titelmatch.

Patronen
De vraag is ook hoe Anderlecht precies in mekaar zit. Spelers weten elkaar niet te vinden, omdat bijna iedereen speelt op intuïtie. Er zit zoals dat heet geen enkele lijn in het spel. Dat is anders bij Club Brugge, waar de passes bijna zonder kijken gegeven worden.

De naam van Hein Vanhaezebrouck wordt gefluisterd bij Anderlecht, en hij heeft bij Gent bewezen dat hij wél een ploeg met duidelijke opdrachten het veld kan opsturen. Een gebrek aan spelersmateriaal brak hem dit jaar een beetje zuur op, maar bij Anderlecht zou dat probleem deels opgelost zijn. Eén probleem: Vanhaezebrouck heeft in een interview al gezegd dat hij gewoon bij Gent blijft, er zal veel nodig zijn om hem van mening te doen veranderen.

Mentaliteit
In de spiegel kijken, de neuzen in dezelfde richting zetten, er werden dit seizoen aardig wat clichés gebruikt bij Anderlecht. Na een verloren match moest alles anders, na een gewonnen match voelde het zich weer titelfavoriet. Die wisselvalligheid was dit jaar tekenend, en ligt ook aan de spelers en de sfeer binnen de groep.

De oudere spelers halen vaak uit naar de jongeren. Denk maar aan Dodi Lukebakio, die al tientallen keren in de krant heeft moeten lezen hoe hij een paar keer te laat is gekomen. De jongeren moeten in het gareel worden gehouden, maar van de andere kant: moeten ze zo in de spotlights worden gezet door de oudere garde? Dat lijkt ons nergens voor nodig. Jongeren kan je beter achter de schermen berispen.

Erken de problemen
Het kan liggen aan slimme communicatie bij Anderlecht, maar niemand lijkt zich er echt zorgen te maken over de toekomst. Manager Herman Van Holsbeeck gaf in Sport/Voetbalmagazine recent nog aan dat hij in Hasi een topcoach voor de toekomst ziet. Ook coryfee Michel Verschueren bleef tot het laatste moment beweren dat Anderlecht de titel nog kon winnen. Geloof mag, maar een titel had eigenlijk de tekortkomingen gewoon even verdoezeld.

Anderlecht speelt al ettelijke seizoenen nauwelijks nog sterke wedstrijden, al wordt er wel nog relatief veel gewonnen. Twee jaar geleden mocht het nog een titel vieren, een miraculeuze terugkeer door toedoen van Hasi en een weergaloze Cheikhou Kouyaté. De vierde in vijf jaar toen, het teken dat Anderlecht goed bezig was. En die gedachte is er kennelijk nog altijd, ook al was die titel een ontsnapping van Houdini-achtige proporties.