Het Elftal van de Play-Offs (deel 1): de doelman en verdedigers

Het systeem van de Play-Offs mag dan aardig wat tegenstanders hebben, de wedstrijden waren vaak zeer te genieten. Als afsluiter van het seizoen bepalen we wie de grootste smaakmakers waren op het moment van de waarheid. We beginnen logischerwijze achterin, met de doelman en zijn ideale verdediging.

Mathew Ryan
Wat Ryan dit seizoen liet zien in het doel van Club Brugge was pure klasse. De moderne doelman liet iedereen zien dat de tijd van pure lijnkeepers echt wel voorbij is. Hij acteerde bijna als een volwaardige veldspeler, voortdurend betrokken in de opbouw en gewapend met een haarfijne lange bal. Verder was hij ondanks zijn lengte beresterk in de lucht en ontpopte hij zich tot een echter leider in de verdediging. Voeg daar nog een paar spectaculaire reddingen aan toe en je snapt meteen waarom blauw-zwart de Australiër moeilijk gaat kunnen houden.

Martin Milec
De rechtsback is ongetwijfeld de lastigste keuze, want in de play-offs stak er eigenlijk niemand echt bovenuit op die positie. Thomas Meunier was in de wedstrijden van de waarheid geblesseerd, Anthony Vanden Borre slikten bakken kritiek na zijn dekkingsfouten op stilstaande fases, en Gent speelde niet echt met een vaste rechtsachter. Stergos Marinos van Charleroi en Timothy Castagne van Genk verdienen een eervolle vermelding, maar het is toch Martin Milec van Standard die de grootste stap vooruit heeft gezet. Hij maakte een enorm weifelende indruk in zijn eerste partijen, maar bewees in de Play-Offs dat hij het tempo van een Belgische topwedstrijd in de juiste omstandigheden vlot aankan. Benieuwd naar hoe hij volgend seizoen voor de dag komt.

Chancel Mbemba
Zijn Anderlecht mag dan teleurstellend derde zijn geworden, de naam van Mbemba kan hier toch niet ontbreken. Het dominante spel dat Anderlecht vaak op de mat legde was grotendeels aan hem te danken. De ploeg kon na zijn terugkeer een stuk hoger spelen, want de bliksemsnelle Congolees kan in België vrijwel iedereen terughalen. Ook in de opbouw was hij door zijn zuivere inspeelpass en kalmte aan de bal (zelfs onder druk) onmisbaar voor paars-wit.

Olivier Deschacht
Deschacht is er ondertussen 34, maar daar is nog niet veel van te zien. Zijn positiewissel van linksachter naar centrale verdediger was een schot in de roos. Puur qua mandekking en positiespel zijn er weinig in België die aan hem kunnen tippen, al liet hij het voetballen wel vaak aan zijn maatje Mbemba over. Enig minpunt: voor een centrale verdediger ging hij opvallend vaak mee naar voor, wat soms tot desorganisatie in de verdediging leidde.

Nana Asare
Het centrale drietal Frederik Nielsen – Rami Gershon – Rafinha wisselde bij AA Gent goede momenten af met mindere, maar Asare bleef zowat heel het seizoen overeind. Hein Vanhaezebrouck haalde Moustapha Oussalah voor de linksback, maar toen die geblesseerd raakte greep de Nigeriaan zijn kans. In de play-offs liet hij zien dat hij in een systeem met duidelijke opdrachten een grote meerwaarde kan zijn: zijn enorme loopvermogen en slimme positiespel maakten hem één van de revelaties bij de landskampioen.

Zijn we nog iemand vergeten die zijn plaats zeker verdient? Aarzel niet om het ons te melden!