Mertens droomt in Liechtenstein van Europees voetbal: "Ik moet z'n zeven uur rijden naar huis"

Eerder in deze reeks verschenen al de volgende verhalen. Hervé Matthys spreekt over zijn avontuur in Polen. Louis Verstraete heeft het over het leven in Australië, Jordy Soladio vertelt zijn verhaal over zijn periode bij Maccabi Petah Tikva en Nathan De Medina kende een rampzalig seizoen in Partizan door een Hondenbeet. 

Voor Jenthe Mertens is het ondertussen geen onbekend terrein meer: voetballen in het buitenland. De 25-jarige Belg kreeg zijn opleiding bij onder andere KRC Genk en OH Leuven, maar met ondertussen al passages in Nederland, de Verenigde Staten en nu dus FC Vaduz, dat uitkomt in de Zwitserse tweede klasse, heeft Mertens al een aardig parcours achter de rug. De stap naar Vaduz was er een die aanvankelijk wat vragen opriep, maar intussen voelt als een juiste keuze.

Een unieke club
“Het was eigenlijk Marc Schneider, mijn voormalige trainer bij Waasland-Beveren, die me belde”, vertelt Mertens in een open gesprek met VoetbalPrimeur.be. De 44-jarige Zwitser had hem destijds al onder zijn hoede en de klik tussen beiden was gebleven. “We hadden een goede band en ik had onder hem sterk gepresteerd. Toen hij me voor Vaduz belde, was mijn eerste reactie dan ook positief.” 

Al moest hij zich eerst inlezen. Vaduz is immers een unieke club: ondanks zijn ligging in Liechtenstein  speelt de club al jaren mee in de Zwitserse competitie. Enkel in het bekertoernooi treedt het aan in eigen land. En met succes: door het winnen van de Liechtensteinse beker vorig seizoen, mag Vaduz dit jaar aantreden in de voorrondes van de Conference League. Mertens en co stromen in in dezelfde ronde als Sporting Charleroi en nemen het daarin op tegen het Noord-Ierse Dungannon.

Een onbekend voetbalgebied? dat gaf hij toe. Maar met wat opzoekwerk en gesprekken met mensen in zijn netwerk, volgde al snel de beslissing: hij zou het avontuur aangaan. Spijt? Geen seconde. “Ik heb vorig seizoen ondanks een blessure nog zo’n 23 matchen gespeeld. Naar Belgische normen is dat een degelijk aantal. Hier, waar je makkelijk 40 tot 45 matchen per jaar speelt, is dat iets minder – maar ik ben blij dat ik heb kunnen bijdragen.”

Leven in Zwitserland: kwaliteit, veiligheid en rust
Dat het leven in Zwitserland ook buiten het veld aangenaam is, bevestigt hij graag. “De levenskwaliteit is enorm hoog. Het is veilig, proper en als je van natuur houdt, is het een schitterend land om in te wonen.” Wat betreft het niveau in de competitie is Mertens duidelijk: “De tweede klasse hier is vergelijkbaar met de Challenger Pro League in België. De eerste klasse? Die haalt wel het niveau van de Jupiler Pro League.”

Op sportief vlak ligt de focus nu op volledig herstel na een voetoperatie eind vorig seizoen. “Ik train nog even apart, maar over een dikke week zit ik weer voluit in de groep. De voorbereiding is nu twee weken bezig, het loopt goed.”

Vaduz is geen club van grote massa’s, maar een hechte gemeenschap. “Topwedstrijden lokken zo’n 3.500 tot 4.000 toeschouwers. Minder affiches? Dan zijn het er soms maar duizend. De echte sfeermakers proberen er altijd het beste van te maken – klein in aantal, maar met veel goesting.” In het dagelijks leven blijft Mertens vrij anoniem. “Behalve in Vaduz zelf, daar word je al eens herkend. Maar over het algemeen kan je hier rustig rondlopen.”

Band met België blijft sterk
De band met België is er nog steeds. Familie en vrienden blijven een ankerpunt. “Als ik een paar dagen vrij heb, rijd ik soms naar huis – het is zo’n zeven uur met de auto. Maar het gebeurt niet vaak. Gelukkig komt mijn familie ook regelmatig naar hier.”

De Belgische competitie? Die volgt hij nog trouw. “Ik heb een zwak voor KRC Genk, daar heb ik een mooie tijd gehad. Maar ik ben geen échte supporter van één club, ik volg het bredere plaatje. Zeker nu vrienden als Tom Reyners en Louis Verstraete nog actief zijn in het profvoetbal, blijven die connecties sterk.” Over Verstraete lacht hij: “Die zit nu in Nieuw-Zeeland! En Sander Coopman trekt naar Bosnië – het is mooi om te zien hoe iedereen zijn eigen pad volgt.”

Ambitie: opgaan, doorstoten én misschien terugkeren
Wat de toekomst brengt, blijft zoals altijd onzeker in het voetbal. Maar Mertens is duidelijk over zijn ambities. “Ik zit in mijn laatste contractjaar. Eerst en vooral wil ik hier nog een mooi seizoen draaien. Meestrijden aan de top, proberen op te gaan én hopelijk de groepsfase van de Conference League halen. Dat zou een geweldige ervaring zijn.”

Toch sluit hij een terugkeer naar België allerminst uit. “Als er een mooie kans komt in België, dan sta ik daar absoluut voor open. Maar als we hier opgaan, en ik voel me goed… Wie weet blijf ik dan gewoon. In het voetbal weet je nooit wat er gebeurt.”

Ontvang op je smartphone gratis als eerste het grote voetbalnieuws. Hoe? Volg het kanaal van VoetbalPrimeur.be op WhatsApp via deze link.