Hoe Luis Enrique een snel antwoord had op Arsenal: Waarschuwing voor Inter

Belangrijke rol Timber, tegenzet van Enrique
Mikel Arteta gaf voorafgaand aan de wedstrijd al aan dat hij subtiel iets anders wilde proberen, zonder prijs te geven wat dat precies zou zijn. Bij balbezit is het gebruikelijk dat Myles Lewis-Skelly zich bij Arsenal naast Thomas Partey op het middenveld positioneert, met Martin Odegaard en Declan Rice ervoor, en Bukayo Saka en Gabriel Martinelli op de flanken. Om hiertegen weerstand te bieden, koos Luis Enrique in beide wedstrijden voor een bijzondere manier van drukzetten, met Achraf Hakimi in een sleutelrol. De verdediging van Arsenal werd 1-op-1 onder druk gezet door de aanvallers van PSG. Daarachter koppelde Enrique João Neves en Fabián Ruiz aan Lewis-Skelly en Partey, terwijl Vitinha de verantwoordelijkheid kreeg over Odegaard. In plaats van een centrale verdediger door te laten stappen, zoals gebruikelijk, schoof Hakimi naar het centrum om Rice of Merino uit te schakelen. Hierdoor kwam PSG achterin 1-op-1 te staan.

Hoewel PSG deze aanpak ook in de heenwedstrijd toepaste, was Arsenal er dit keer beter op voorbereid. Dit verklaart de overtuigende openingsfase van de Londenaren. Jurriën Timber speelde hierin een belangrijke rol: hij schoof al vroegtijdig op, waardoor PSG zich genoodzaakt zag die kant af te sluiten. Dit zorgde op de andere vleugel juist voor ruimte, of creëerde op rechts een numeriek overwicht voor Arsenal. Zo kwam Arsenal in de openingsfase herhaaldelijk gevaarlijk door over beide flanken. Daarnaast ging Rice meer zwerven, en kwam hij ook veelal uit aan de rechterkant, en zakte Odegaard juist vaak wat verder naar achteren om de bal op te komen halen, waarna juist Merino vaak helemaal naar de linkerflank bewoog. Dit alles om PSG maar te dwingen om een keuze te maken voor één van de twee flanken, zodat er ruimte zou zijn op de andere flank.

Afbeelding 1: In beeld hoe Arsenal het probeerde te ontregelen, met Merino helemaal aan de linkerflank (die opgevangen wordt door Hakimi) en Saka en Timber die helemaal aan de rechterkant ver naar voren samen uitkomen, en in dit geval beweegt Rice ook nog helemaal naar rechts toe door. (Bron: Ziggo Sport)

Binnen vijftien minuten greep Enrique in. Zijn belangrijkste tegenzet was een verdedigende: Bradley Barcola werd verdedigender gepositioneerd en kreeg Lewis-Skelly als directe tegenstander. Hierdoor kon Hakimi zich weer volledig op Martinelli richten, wat verklaart waarom de storm aan Arsenal-zijde daarna ging liggen. Tegelijkertijd leidde deze aanpassing ertoe dat Arsenal meer balbezit kreeg. PSG moest zich bij vlagen beperken tot counteren en profiteren van fouten in de opbouw van Arsenal. Het belangrijkste voordeel: PSG kwam nauwelijks nog in de problemen – tot de zenuwen in de slotfase toesloegen en zelfs simpele passes misgingen.

Afbeelding 2: Barcola blijft bij Lewis-Skelly waardoor de rest van het middenveld ook hun man kan volgen, en Hakimi gewoon op zijn ‘eigen’ positie kan blijven. (Bron: Ziggo Sport)

PSG kan het allebei: counteren en het spel maken
In de eerste helft, en in grote delen van de wedstrijd, werd PSG gedwongen te verdedigen en te profiteren van spaarzame momenten, met name veroorzaakt door fouten bij Arsenal in de opbouw. De gretigheid van de PSG-aanvallers om daar bovenop te duiken, leidde geregeld tot gevaar. De 1-0 ontstond ook uit zo'n moment: David Raya speelde Rice niet optimaal aan, die vervolgens een overtreding beging en uit de daaropvolgende vrije trap viel de goal van PSG.

Afbeelding 3: Kvaratskhelia verovert de bal, en wordt neergelegd door Rice na een slechte pass van Raya. (Bron: Ziggo Sport)

Toch is dit niet de enige manier waarop PSG kansen weet te creëren. Dankzij het sterke middenveld – met Vitinha, Neves en Ruiz – kan het ook verzorgd opbouwen. In de tweede helft slaagde Arsenal er nauwelijks meer in om druk te zetten. Vitinha, Neves en Ruiz lieten zich geregeld terugzakken tussen de centrale verdedigers om de druk van de Arsenal-spitsen te omzeilen. Daardoor werden de ruimtes op het veld groter en wist PSG zich steeds beter onder de druk uit te spelen. De middenvelders wisselden dit uitstekend af en voelden feilloos aan wie wanneer moest bewegen. Waar Donnarumma in de openingsfase nog genoodzaakt was lange ballen te spelen, had hij in de tweede helft steeds meer korte opties. Dit maakt PSG zo lastig te verslaan: het kan zowel counteren als het spel maken. Hoe stop je een team dat beide facetten beheerst?

Afbeelding 4: Ruiz is hier uitgezakt, waar Saka wel doorstapt, komt er dan juist ruimte voor de linksback van PSG die volledig vrijstaat op de vleugel. (Bron: Ziggo Sport)

Wikken en wegen: de voor én nadelen van Dembélé
Ousmane Dembélé viel in de heenwedstrijd uit met een lichte blessure, maar volgens Luis Enrique was hij fit voor de return. Toch begon de Franse aanvaller op de bank. Was dit vanwege fitheid, of had Enrique een andere overweging? Dembélé is weliswaar topscorer met 33 doelpunten dit seizoen, maar hij kent ook een nadeel. Waar PSG afscheid heeft genomen van het tijdperk van supersterren met uitzonderingsposities, geldt dat nog wél voor Dembélé. Hij hoeft niet altijd tot diep op eigen helft mee te verdedigen. Tijdens het drukzetten doet hij fanatiek mee, maar als de eerste linie gepasseerd is, ontbreekt het aan discipline. Verdedigend is hij simpelweg minder actief – en misschien is dat logisch, gezien zijn aanvallende kwaliteiten.

Afbeelding 5: Tijdens de heenwedstrijd zet Dembélé druk, maar slaagt er niet in om de bal te veroveren, en wandelt daarna rustig terug naar zijn verdedigende stellingen, terwijl de verdediger van Arsenal kan indribbelen. (Bron: Ziggo Sport)

Toch stelt dit Enrique voor een dilemma: stel je hem op in een kwetsbare fase, in de hoop op een geniale actie, of kies je voor een gedisciplineerdere vervanger? Dat laatste lijkt te zijn gebeurd. Met Barcola in de basis schoof Doué naar de punt van de aanval. Barcola is verdedigend bedrijviger en verdedigt indien nodig ver terug mee. Aanvallend verandert er weinig: op papier zijn Doué en Barcola spitsen, maar in de praktijk zwerven ze op het middenveld en creëren zo ruimte voor anderen. Natuurlijk mist Doué de individuele klasse van Dembélé, en dus is het logisch dat Enrique hem later in de wedstrijd alsnog brengt. Dat doet hij echter wel in combinatie met het inbrengen van Luis Hernández voor Doué, om de verdedigende balans te behouden.

Afbeelding 6: Doué zakt bij balbezit van Arsenal heel ver mee terug, en schroomt niet om tot ver op de eigen helft mee terug te gaan. (Bron: Ziggo Sport)

Voetbal blijft een bijzonder spel. Of PSG de terechte winnaar is over twee wedstrijden, valt te betwijfelen als je puur naar de kansen kijkt. Maar in het knockout-voetbal draait het om momenten – en die heeft PSG beter benut. Dankzij de slimme ingreep van Enrique in de openingsfase wist hij de kansenregen van Arsenal te stoppen. Zo wint uiteindelijk ook de trainer die tactisch het meest adequaat handelde, want Arteta vond geen passend antwoord op Enrique’s aanpassing. Of Inter wel kan omgaan met de verschillende gezichten en foefjes van PSG, moet op 31 mei in München blijken.

Beluister de nieuwste aflevering van Tijd voor Voetbal waarin men het heeft over de nederlaag van KRC Genk tegen Union, de bekerwinst van Club Brugge tegen RSC Anderlecht en de degradatie van KV Kortrijk. Dat en nog veel meer in Tijd voor Voetbal.

Ontvang op je smartphone gratis als eerste het grote voetbalnieuws. Hoe? Volg het kanaal van VoetbalPrimeur.be op WhatsApp via deze link.