Meteen terug stijgen is geen eitje: Kortrijk neemt best voorbeeld aan andere KV

Niet bij de pakken blijven zitten, het is de wijze raad die elke zakker meekrijgt. Allemaal mooi en wel, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. De mentale impact van een degradatie valt niet te onderschatten, evenmin als de financiële gevolgen. In de Challenger Pro League moet in de meeste gevallen de tering naar de nering worden gezet. Daarom ondergaat de spelerskern vaak ook een ware metamorfose. Bovendien zitten de clubs uit het tweede niveau niet stil. Alleen al door de vele buitenlandse overnames is de concurrentie de afgelopen jaren serieus aangescherpt. 

Moet Kortrijk er op korte termijn dan maar meteen de brui aan geven? Nee, dat hoeft nu ook weer niet. Sinds de eeuwwisseling zijn toch zeven ploegen erin geslaagd om nauwelijks een jaar na de degradatie hun plekje onmiddellijk opnieuw op te eisen. Zo lukte het Lommel SK bijvoorbeeld in 2001. Twee jaar later was het liedje wel uit, want de club ging over de kop. Intussen is ze in een andere gedaante weer aanwezig in de Challenger Pro League. Datzelfde jaar werd overigens ook de stekker getrokken uit die andere promovendus, RWDM. Hoewel die club dezer dagen eveneens weer tot leven is gewekt, bewijst het dat haast en spoed zelden goed is.

Al is het natuurlijk fijn om de periode in het vagevuur zo kort mogelijk te houden. Na Lommel flikten ook KV Mechelen (2002), RAEC Mons (2006), Sint-Truiden VV (2009), Sporting Charleroi (2012), OH Leuven (2015) en nogmaals KV Mechelen (2019) dat kunstje. Opvallend: op Bergen na zijn al die clubs anno 2025 nog steeds actief in de hoogste klasse. Misschien moet de ene KV wel een voorbeeld nemen aan het andere. Tot twee keer toe deed Malinwa het al. Bij die laatste campagne volgde zelfs nog een bijzonder smakelijke kers op de taart, in de vorm van bekerwinst. De Kakkers deden dat overigens telkens met aantrekkelijk voetbal en veel Belgische inbreng. Is dat de nieuwe koers die KVK straks weer snel naar de Jupiler Pro League terug loodst? 

Overzicht van de promovendi per seizoen en hoe lang ze daarvoor in Tweede Klasse (of lager) zaten:

2000-2001: Antwerp (2) en La Louvière (21)
2001-2002: Lommel (1) en RWDM (3)
2002-2003: KV Mechelen (1) en RAEC Mons (debuut)
2003-2004: Cercle Brugge (6) en Heusden-Zolder (debuut)
2004-2005: FC Brussels (debuut) en KV Oostende (5)
2005–2006: SV Zulte Waregem (debuut) en KSV Roeselare (debuut)
2006–2007: RAEC Mons (1)
2007–2008: FCV Dender EH (debuut) en KV Mechelen (4)
2008–2009: KV Kortrijk (9) en AFC Tubize (debuut)
2009–2010: Sint-Truiden VV (1)
2010-2011: K. Lierse SK (3) en KAS Eupen (debuut)
2011-2012: OH Leuven (debuut) en RAEC Mons (2)
2012-2013: Sporting Charleroi (1) en Waasland-Beveren (debuut)
2013-2014: KV Oostende (8)
2014-2015: KVC Westerlo (2) en Royal Mouscron Péruwelz (debuut)
2015-2016: Sint-Truiden VV (3) en OH Leuven (1)
2016-2017: KAS Eupen (5)
2017-2018: Royal Antwerp FC (12+1)
2018-2019: Cercle Brugge (3)
2019-2020: KV Mechelen (1)
2020-2021: K. Beerschot V.A. (debuut, 7 jaar na faillissement K. Beerschot AC)
2021-2022: Union Saint-Gilloise (48) en RFC Seraing (debuut, 25 jaar na schrapping voorloper)
2022-2023: KVC Westerlo (5)
2023-2024: RWDM (debuut, 21 jaar na schrapping voorloper)
2024-2025: K. Beerschot V.A. (2) en FCV Dender EH (15)
2025-2026: SV Zulte Waregem (2) en RAAL La Louvière (debuut, 19 jaar na verdwijnen voorloper)

Beluister de nieuwste aflevering van Tijd voor Voetbal waarin men het heeft over de nederlaag van KRC Genk tegen Union, de bekerwinst van Club Brugge tegen RSC Anderlecht en de degradatie van KV Kortrijk. Dat en nog veel meer in Tijd voor Voetbal.

Ontvang op je smartphone gratis als eerste het grote voetbalnieuws. Hoe? Volg het kanaal van VoetbalPrimeur.be op WhatsApp via deze link.