Gewild geweld: buitenlandse kapers op de kust voor Belgische pareltjes
Als er leven is na de dood, dan zeker na de Bronzen Generatie! Wie in 2024 de prestaties van de Rode Duivels met een mistroostig gevoel aanschouwde, leeft de laatste tijd hoe langer hoe meer op hoop. Jazeker Sire, er staat nog jeugdig geweld klaar om in de voetsporen te treden van Kevin De Bruyne en co. Er loert echter gevaar om de hoek: sommige van die stralendste diamantjes kunnen zomaar beslissen om voor andere landen te schitteren. Daarom richt VoetbalPrimeur.be deze warme oproep aan het adres van Vincent Mannaert.
De Europese midweek deelde het Belgische voetbal een driedubbele uppercut uit, zelfs al had Club Brugge de toon nog juist gezet. Uitblinker in die straffe 2-1-zege tegen Atalanta Bergamo? Niet Charles De Ketelaere, wel de negentienjarige Chemsdine Talbi. De groeibriljant van Club mocht achteraf zelfs staan blinken met de trofee van ‘Man van de Match’. Op Champions-League-niveau wil dat toch iets zeggen … De laatste weken gaf Talbi al meermaals blijk van hoogvorm. Wanneer de vleugelaanvaller zijn verschroeiende versnelling inzet, krijgen linksachters enkel nog zijn hielen te zien. Steeds vaker koppelt de Bruggeling daar ook een gepast vervolg aan, zonder tussendoor zijn verdedigende taken te verwaarlozen trouwens.
Een krachtige sollicitatie om uitgeroepen te worden tot strafste Belg uit deze Europese tussenronde, ware het niet dat een zestienjarige knaap Talbi donderdag ambitieus naar de kroon stak. Op minder dan een week tijd heeft Jorthy Mokio zich van lastige quizvraag opgewerkt tot voorpaginanieuws in alle Belgische en Nederlandse sportkaterns. Als één van de jongste debutanten ooit bij Ajax ogen zijn prestaties uitzonderlijk veelbelovend, al is de weg uiteraard nog lang. Dat het talent door elke vezel van zijn lijf stroomt, bewees zijn verwoestende streep tegen Union Saint-Gilloise. Overigens scoorde Mokio ook meteen bij zijn nationale debuut bij de beloften. Nog zo’n bewijsstuk van zijn kunde, zeker als verdediger.
Twee opkomende namen om vroeg of laat (en waarschijnlijk: eerder vroeg dan laat) bij de Rode Duivels te laten instromen, toch? Wel, net daar zit er een addertje onder het gras. Zowel Talbi als Mokio hebben namelijk wortels in het buitenland, respectievelijk in Marokko en in Congo. Sowieso is het een vraagstuk dat steeds actueler is geworden, gezien de multiculturele samenleving die België (en bij uitbreiding Europa) anno 2025 is. Voor Mokio is het al bij al nog érg vroeg, maar in het geval van Talbi stelt die vraag zich nu al nadrukkelijk. Enerzijds droeg het Club-product in de jeugdreeksen de Belgische driekleur, anderzijds zou er onlangs een gesprek plaatsgevonden hebben met de Marokkaanse voetbalbond. Een verhaal dat bekend in de oren klinkt …
Overtuigingskracht
Mokio en Talbi zijn immers lang niet de enigen uit de Belgische kweekvijver van voetbaltieners die uit meerdere hoeken aan de mouw getrokken worden. Bij KRC Genk lopen met Zakaria El Ouahdi en Konstantinos Karetsas twee gelijkaardige verhalen rond. Vooral rond de Belgo-Griek zal de spanning oplopen wanneer de volgende interlandperiode, eind maart, nadert. Het staat stilaan als een paal boven water dat Karetsas tegen dan (minstens) één oproepingsbrief in de mailbox ontvangen heeft. Staat er geen Belgische stempel op, dan wel een Griekse. Aan Mannaert en Rudi Garcia om hun aanpak te bepalen, maar in de eerste plaats is het zaak voor Karetsas om zijn hart te laten spreken. Datzelfde geldt voor andere jeugdinternationals die hard op de deur bonken, zoals Rayane Bounida (Ajax), Samuel Mbangula (Juventus), Kazeem Olaigbe (Stade Rennes) of Mario Stroeykens (RSC Anderlecht).
Het zou toch nog steeds het uitgangspunt moeten zijn, de voorliefde van de speler zelf. Zo schepte El Ouahdi niet zo lang geleden klaarheid: als het van hem afhangt, verdedigt hij de eer van Marokko. Dat is zijn goed recht, net als eender wie een dubbele nationaliteit bezit. Wat niet wegneemt dat de bond geen aantrekkelijk project kan uitwerken om twijfelgevallen over de streep te trekken. Een toekomstvisie op lange en korte termijn, gekoppeld aan gezonde ambities, een eerste kennismaking met de sportieve leiding … Wees maar zeker dat Mannaert daar achter de schermen een prioriteit van heeft gemaakt. Want laat ons eerlijk zijn: in aanloop naar het WK 2030 zou de bondscoach (wie dat ook mag zijn) een volgroeide Karetsas, Mokio en Talbi maar wat graag aan zijn keuzemogelijkheden toevoegen.
Beluister de nieuwste aflevering van Tijd voor Voetbal waarin men het heeft over de goede prestatie van Kasper Dolberg, de goedgekeurde VAR-treffer van KAA Gent tegen KV Mechelen en een vooruitblik op de CL-partij van Club Brugge tegen Atalanta. Dat en nog veel meer in Tijd voor Voetbal.
Ontvang op je smartphone gratis als eerste het grote voetbalnieuws. Hoe? Volg het kanaal van VoetbalPrimeur.be op WhatsApp via deze link.