In het hoofd van Deila: meer geld, meer talent en zo meer kans op prijzen bij Club

In het hoofd van Deila: meer geld, meer talent en zo meer kans op prijzen bij Club

27-05-2023 11:00 Laatste update: 28-05-2023 20:32
22

Ondanks de nakende titelclash tussen Royal Antwerp FC en Union Saint-Gilloise slaagde de afgelopen week nog een ander gezicht erin om de voorpagina's van de kranten te halen. Ronny Deila dompelde Standard Luik in rouw onder door voor Club Brugge te kiezen. Dat komt vooral door de manier waarop, want op sportief vlak valt die keuze best te begrijpen. VoetbalPrimeur.be kruipt in het hoofd van Deila, op zoek naar zijn beweegredenen.

Van ontgoocheling over verontwaardiging tot regelrechte woede: de Luikse aanhang wist de laatste dagen met haar emoties geen blijf. In het moderne voetbal komen en gaan trainers zoals in de drukste duiventil, maar in het geval van Deila was de onderlinge chemie zó duidelijk voelbaar, dat zijn vertrek als een persoonlijke sneer aanvoelt. Vanaf zijn binnenkomst op Sclessin zette de charismatische Noor in op een hartstochtelijke band met zijn spelers én met de supporters. Wie dan aan het einde van de rit het schip verlaat, nota bene nadat hij enkele dagen voordien nog staalhard zijn liefde uitsprak, haalt zich miserie op de hals. 

Vanzelfsprekend is het in zulke omstandigheden moeilijk voor Standard-liefhebbers om met een objectieve bril naar de situatie te kijken. In andere windstreken van het land lukt dat misschien beter. De aanpak van Deila mag dan voor discussie vatbaar zijn, de keuze an sich is dat veel minder. Eerst en vooral was in zijn contract een afkoopsom van twee miljoen euro opgenomen. Wie dat bedrag op tafel legt, kan hem wegkapen, zo werkt dat nu eenmaal. Daarnaast is een overstap van Standard naar Club Brugge dezer dagen een verdedigbare keuze, hoezeer het verleden dat ook tegenspreekt.

Verschoven machtsverhoudingen anno 2023
Decennialang stonden Club Brugge en Standard zowat op gelijke hoogte, in de schaduw van recordkampioen RSC Anderlecht weliswaar, maar wel als trotse vaandeldragers van respectievelijk het Vlaamse en het Waalse voetbal. De laatste tijd zijn die machtsverhoudingen echter flink richting Brugge verschoven. Je hoeft er enkel de erelijst van de voorbije vijf jaar bij te nemen om die uitspraak te staven. In 2018 pakte Standard haar laatste prijs, de beker van België. Sindsdien veroverde Club vier landstitel én trad het vijf keer aan in de groepsfase van de Champions League. De Rouches daarentegen wachten al sinds 2009 op de bekende hymne ...

Die verschillende conjuncturen hangen uiteraard samen met enkele andere factoren. In het huidige voetbalwereldje is dat in de eerste plaats: geld. Terwijl de budgetten van Club de laatste jaren als een komeet omhoog geschoten zijn (dankzij de vetpotten van de CL onder meer), doken die van Standard in omgekeerde richting. Zelfs met 777 Partners aan het roer moet elke euro in Luik twee keer omgedraaid worden. Ook voor een trainer zijn dat geen aangename omstandigheden om in te werken. Zeker na het matige seizoen dat Club beleefd heeft, staat het in de sterren geschreven dat er deze zomer stevig geïnvesteerd zal worden. Dat klinkt coaches als muziek in de oren.

Talentenjacht
Die financiële kloof resulteert nu eenmaal onvermijdelijk in een verschillend gestoffeerde spelerskern. Iedereen is het erover eens dat Deila bij Standard vakmanschap van het zuiverste water afleverde. Voor aanvang van het seizoen werd er wat meewarig gedaan over het aanwezige spelersmateriaal, maar onder zijn Noorse vleugels eisten de Luikenaars ei zo na een plekje in de Champions' Play-Off op. Toch kon ook Deila niet langs de hiaten in de kern heen kijken. Op enkele posities schoot Standard net tekort, zoals centraal achterin of diep in de spits.

Bij het Club Brugge van anno 2023 weet je dat er op élke plaats in het elftal individuele kwaliteit rondloopt. Bovendien zijn de posities er vaak dubbel of driedubbel bezet, wat op Standard ook niet altijd het geval was. Bij blessures of schorsingen viel het rendement van zijn elftal er terug. Dankzij haar recente opmars heeft Club nu ook internationaal de naam gemaakt om (opkomende) topspelers naar Brugge te lokken. Wees maar zeker dat er ook de komende jaren nog Tajon Buchanans of Noa Langs zullen neerstrijken.

Het gezochte profiel
Nu die namen toch gevallen zijn: het is maar de vraag of zij onder Deila nog een hoofdrol zullen spelen. Het lijkt er nu al sterk op dat de Canadese en Nederlandse vleugelspeler azen op een transfer naar een topcompetitie, maar de komst van de nieuwe trainer zou dat proces misschien wel kunnen versnellen. Bij Deila zijn grinta en wilskracht nu eenmaal basisvereisten in een elftal. Net daarom sprak hij het Club-bestuur ook zo aan: een beetje meer sweat zo opnieuw moeten leiden naar meer glory. Het Brugse publiek vloekte deze jaargang meermaals op de gebrekkige ingesteldheid van de eigen spelers, doorheen de geschiedenis nochtans hét stokpaardje van Blauw-Zwart. Met Deila moet het vuur weer in de pan slaan, ook vanaf de zijlijn. Het contrast met bijvoorbeeld een Scott Parker kan haast niet groter zijn.

Niet alleen op dat vlak beantwoordt de Noor perfect aan de jobomschrijving in de Brugse vacature. Na een woelig jaar is Club vooral op zoek naar een ervaren trainer die weet wat het is om prijzen te pakken. Die beide vakjes zijn met Deila eveneens aangevinkt. In alle landen waar hij tot nu toe aan de slag was, veroverde de kersverse aanwinst eremetaal. Tot dusver lukte dat in België nog niet. Bij Standard zou dat ook lastig geworden zijn, moet ongetwijfeld door zijn hoofd gespookt hebben. In Brugge zal Deila over de ideale voedingsbodem beschikken om zijn reputatie als 'prijzenpakker' door te trekken.